Het jaarinkomen van de honderd rijkste mensen ter wereld, zo'n 240 miljard dollar, kan vier keer de armoede de wereld uithelpen. Dat blijkt uit een rapport van ontwikkelingsorganisatie Oxfam International, dat maandag gepubliceerd werd. Oxfam benadrukt dat de grote ongelijkheid nefast is voor de wereldeconomie en dat het de taak is van de wereldleiders om de kloof kleiner te maken.
De honderd rijkste mensen hebben hun inkomen in de laatste 20 jaar met 60 procent zien stijgen, terwijl de economische crisis steeds erger wordt.

'Het feit dat het grootste deel van de rijkdommen behoort tot een klein percentage van de wereldbevolking, zorgt ervoor dat de economische activiteit achteruit gaat en dat het leven voor alle andere mensen moeilijker wordt', zegt Jeremy Hobbs, de voorzitter van Oxfam International. 'Vooral de mensen die zich onderaan de economische ladder bevinden, worden benadeeld.'

Ofxam wil dan ook dat de leiders een voorbeeld nemen aan landen zoals Brazilië, die snel gegroeid zijn terwijl de ongelijkheid minder werd.

'We hebben nood aan nieuwe globale afspraken om de kloof tussen arm en rijk, die al jaren aan het groeien is, opnieuw te verkleinen', zegt Hobbs. 'Van belastingsparadijzen tot zwakke arbeidswetgevingen, de rijksten profiteren van het economische systeem dat volledig in hun voordeel werkt. Het wordt tijd dat de leiders het systeem hervormen, zodat het voordelig wordt voor de gehele mensheid en niet enkel voor de elite.'

Bron: http://www.standaard.be/artikel/det...130121_00440943

Opinie: Dit is gewoon schandalig. Er zijn zoveel mensen op de wereld, waaronder kinderen, die sterven aan armoede of ondervoeding. Terwijl slecht enkele multimiljardairs dit probleem hypothetisch zouden kunnen oplossen. Dit is eigenlijk te erg voor woorden.

Ik ben volledig akkoord met jou mening over het artikel. Het is gewoon schandalig dat zo'n kleine elitegroep de gehele aarde kan voorzien (technisch gezien). Onderstaand artikel is al reeds een maand oud maar ik denk dat het hier wel van toepassing is. Het is alvast een stap in de goede richtig van de president van Uruguay, hopelijk volgen andere wereldleiders hem in zijn denken.


Voorbij de hebzucht, hoe het ook kan: de president van Uruguay

Voorbij de hebzucht, hoe het ook kan: de president van Uruguay
Regeringsleiders en topmannen die comfortabel achterover leunen op een uitzonderlijk salaris of een zoveelste ontvangen bonus, terwijl het volk buigt onder bezuinigingen in een crisis die niet door haar veroorzaakt is. U dacht dat het niet anders kon? Toch wel, bewijst de president van Uruguay, José Mujica. Deze man staat 90 procent van zijn maandsalaris af aan Uruguayaanse goede doelen.

Dat betekent dat president Mujica van zijn maandsalaris van 12.500 dollar slechts 1.250 dollar (ongeveer 960 euro) voor zichzelf houdt, waarmee zijn maandelijks inkomen maar iets hoger ligt dan dat van de gemiddelde Uruguayaan. Barmhartigheid en eerlijkheid bestaan dus nog.

Volkswagen Kever

En dat niet alleen; om in te wonen verkiest president Mujica een simpele boerderij buiten de hoofdstad Montevideo boven de presidentiële residentie waar zijn voorgangers verbleven.

De boerderij is van zijn vrouw, Lucía Topolansky, die overigens ook een deel van haar salaris afstaat. Het enige bezit op naam van de president is een Volkswagen Kever uit 1987, ter waarde van 1.800 dollar (ongeveer 1.400 euro).

Als de helft van de waarde van het land en de boerderij waar hij woont bij het kapitaal van de president zou worden opgeteld, bezit Mujica 215.000 dollar, ongeveer 165.000 euro. Dat is nog altijd maar twee derde van het opgegeven kapitaal van de vice-president van Uruguay, en een derde van het bedrag dat de vorige president van het land opgaf.

Armste president

De sobere levensstijl van president Mujica heeft hem het etiket ‘armste president ter wereld’ opgeleverd. Maar Mujica voelt zich niet arm, integendeel, “een arm persoon is niet iemand die weinig bezit, maar iemand die steeds maar meer en meer wil, en nooit tevreden is met wat hij al heeft”.

Deze filosofische uitspraak deed hij ook op de Rio+20 conferentie in juni van dit jaar, een conferentie van de Verenigde Naties over duurzame ontwikkeling.

In een bevlogen toespraak legt president Mujica de ware oorzaak van de huidige crisis en de klimaatproblemen bloot: politieke beslissingen ingegeven door een verstikkend marktdenken. De nietsontziende gerichtheid op consumptie en winst, die compleet voorbij gaat aan waar het in het menselijk leven echt om draait: geluk.

Geregeerd door de markt

“Is het mogelijk om van solidariteit en samenzijn te spreken in een economie die geregeerd wordt door meedogenloze competitie? Hoe ver gaat onze verbondenheid? (…) De mens heeft niet meer de macht over de krachten die hij zelf heeft losgemaakt, maar wordt door deze krachten geregeerd”.

“We zijn niet op deze planeet om ons oneindig te blijven ontwikkelen. We zijn op deze planeet om gelukkig te zijn, omdat het leven kort is en ons ontglipt. Geen enkel materieel bezit is zo waardevol als het leven zelf: dat is fundamenteel".

"Want het leven ontglipt je als je maar werkt en werkt om te kunnen consumeren, uit angst dat de consumptie verlamd raakt, de economie stopt en stagnatie zijn intrede doet. Maar het is juist deze hyperconsumptie die de planeet kwaad doet”.

“We kunnen niet oneindig zo doorgaan en geregeerd worden door de markt. In tegendeel, wij moeten de markt weer gaan beheersen. Dat is waarom ik zeg dat het probleem waar we mee te maken hebben politiek is".

"De oude denkers zoals Epicurus, Seneca en de Aymara zeggen het zo: een arm persoon is niet iemand die weinig bezit, maar iemand die oneindig veel meer wenst. (…) Hetgeen dat we moeten herzien is onze manier van leven”.

President Mujica hoopt dat vele regeringsleiders zijn goede voorbeeld van levensstijl zullen volgen, maar dat lijkt voorlopig toch echt nog een utopische gedachte. Laat dit een kleine oproep zijn.

Bron
Dewereldmorgen.be - 1/12/2012