Amper vier procent van verkrachters wordt veroordeeld

Het forensisch lab van het UZ Antwerpen staat vol met dozen uitstrijkjes die niet onderzocht worden.
Elke week vinden in ons land 56 verkrachtingen en vijf groepsverkrachtingen plaats. Amper 4 procent van de daders wordt vervolgd en veroordeeld. In de kelder van het UZ Antwerpen stapelen de dozen uitstrijkjes zich op. Twee derde daarvan wordt nooit geanalyseerd.

Daders weten dat ze amper risico lopen om vervolgd te worden
Danièle Zucker, psychologe/profiler
Deze week raakte bekend dat een student van de Hogeschool-Universiteit Brussel door twee minderjarigen verkracht werd aan het Martelarenplein, hartje Brussel. De 19-jarige jongen kwam terug van een studentendoop. De daders vonden het naar verluidt niet kunnen dat hij zich als vrouw had verkleed.

De omstandigheden zijn misschien eerder uitzonderlijk, de feiten allerminst. Uit cijfers van minister Joëlle Milquet (cdH) blijkt dat er vorig jaar 232 aangiften van groepsverkrachtingen waren, waarbij twee of meer mensen betrokken waren.

Het aantal 'gewone' verkrachtingen bedraagt zelfs acht per dag. Wie vergelijkt met vorige jaren merkt dat de cijfers alarmerend hoog blijven, en zelfs licht zijn gestegen sinds 2000. De aangiftebereidheid zou met de jaren zijn toegenomen, maar daartegenover staat dan weer een groot aantal slachtoffers dat niet naar de politie durft te stappen.

De hoge cijfers zijn volgens experts voor een groot deel te wijten aan de aanhoudende straffeloosheid. "Uit recent onderzoek van de Verenigde Naties blijkt dat amper 4 procent van alle verkrachters vervolgd en ook nog eens veroordeeld wordt", vertelt psychologe/profiler Danièle Zucker, die al onderzoek deed naar de materie. "Daders weten dat ze amper of geen risico lopen om vervolgd te worden. Als ze al gestraft worden, riskeren ze meestal een paar jaar cel met uitstel."

Volgens cijfers van justitie wordt een op de drie daders veroordeeld. Maar dat percentage slaat op de daders die daadwerkelijk vervolgd worden. En daar wringt het schoentje: vaak kunnen verkrachters niet geïdentificeerd worden, of blijft het woord tegen woord. "Ook hier kan en moet de overheid meer ondernemen", zegt Zucker. "Vooral de mogelijkheden van DNA-analyse worden zwaar onderbenut."

Wraakroepend
DNA-materiaal zoals huidschilfers, sperma en haren kunnen doorslaggevend zijn bij het vinden van verkrachters. Tenminste: als de stalen geanalyseerd worden. In het forensisch labo van het UZA bevinden zich honderden dozen met DNA-materiaal van verkrachtingszaken. Goed twee op de drie stalen wordt nooit geanalyseerd.

"Uit geldgebrek. Justitie bespaart zo op gerechtskosten", legt wetsdokter Werner Jacobs van het UZA uit. Probleem is dat die stalen nooit in de DNA-databank belanden, een belangrijk hulpmiddel bij het oplossen van verkrachtingszaken. Gevonden sporen kunnen zo makkelijk vergeleken worden met gekende daderprofielen.

Jacobs: "Onze Belgische databank telt amper enkele tienduizenden profielen. Het Verenigd Koninkrijk heeft er enkele miljoenen, goed voor dagelijks enkele tientallen hits met mogelijke daders. In ons land is dat met veel geluk een tiental per maand. Komt nog bij dat nu enkel veroordeelden met een minimumstraf van vijf jaar in die databank worden opgenomen. Zo glippen er veel door de mazen van het net."

"Wraakroepend", vindt Liesbet Stevens, specialiste seksueel strafrecht (KU Leuven). "Voor slachtoffers die net verkracht zijn, is het een hele beproeving om een medisch onderzoek te ondergaan. En dan horen ze dat er niets met dat uitstrijkje wordt gedaan. Dat lang niet alle slachtoffers aangifte doen heeft ook te maken met wantrouwen tegenover justitie. In Zweden is er een heel hoge aangiftebereidheid omdat vrouwen er daar van uitgaan dat ze geloofd zullen worden."

Nieuwe DNA-wet
Dat seksueel geweld nu is opgenomen in het nieuwe Nationaal veiligheidsplan vindt Stevens op zich een goede zaak. "Alleen moet de praktijk nog volgen."

Ook op het vlak van preventie is er nog veel werk aan de winkel. Stevens: "Bij jongeren die seksueel geweld plegen moet er meer aandacht worden besteed aan vroege signalen van deviant gedrag. Verkrachters overstijgen het cliché van de oude pervert die uit de bosjes springt. Het gaat ook om een avondje uit met kennissen dat uit de hand loopt, of daders die hun slachtoffer willen onderdrukken, of zelfs straffen voor hun gedrag."

Bevoegde ministers Joëlle Milquet (cdH) en Annemie Turtelboom (Open Vld) erkennen de alarmerende cijfers. "De ministers willen verkrachting bovenaan de agenda plaatsen net omdat het zo'n ingrijpend probleem is", klinkt het. "Een werkgroep buigt zich over de kwestie, en in de opleidingen wordt er speciale aandacht aan besteed." Een nieuwe DNA-wet die normaal volgend jaar in voege treedt moet ervoor zorgen dat analyses goedkoper worden en sporen automatisch in de databank terecht komen.

Maar ook dan hangt het er nog steeds van af of de magistraat het DNA al dan niet laat analyseren. "We onderzoeken momenteel hoe het nog beter kan en waarom ze soms geen analyse vragen", zegt de woordvoerster van Turtelboom.

Datum: 29/11/12
Bron: DeMorgen

Eigen mening: Als ik dit artikel zo lees vind ik de cijfers wel zeer schokkend. 56 verkrachtingen en 5 groepsverkrachtingen vinden plaats per week in ons land en slechts 4% van de daders wordt vervolgd. Doordat ze geld willen besparen wordt slechts 2 op 3 stalen geanalyseerd Dit is dus alweer een typisch bewijs van hoe slecht ons rechtssysteem is in België. Verkrachters hebben gewoon geen angst meer om veroordeeld te worden. We moeten een voorbeeld stellen door de daders veel harder aan te pakken.