Kinderen van wie de ouders nog bij elkaar zijn, hebben gemiddeld de beste schoolprestaties. Als er dan toch gescheiden wordt, zorgt een co-oudergezin voor betere resultaten dan een eenoudergezin. Dat blijkt uit een onderzoek van scheidingsdeskundige Ed Spruijt van de Universiteit Utrecht.
Samen met filosofe Corrie Haverkort schreef Spruijt het boek ‘Kinderen uit nieuwe gezinnen’. Daarin gebruiken ze de statistische gegevens van Spruijts onderzoek ‘Scholieren en Gezinnen 2011’. Daarvoor werkte hij vijf jaar lang (van 2006 tot 2011) met 5.300 scholieren uit het basis- en secundair onderwijs.

Het onderzoek toont aan dat in een gemiddelde Nederlandse klas van 30 leerlingen minstens zes kinderen zitten die opgroeien in nieuw-samengestelde gezinnen. Niet alleen de schoolprestaties van kinderen uit deze gezinnen blijven achter, ook het welbevinden ligt bij hen lager dan bij kinderen uit intacte gezinnen.

Van alle nieuwe gezinnen komt volgens Spruijt het stiefvadergezin het vaakst voor in Nederland, een gezinsvorm waarbij het kind bij de biologische moeder en haar nieuwe partner woont . Moeders zijn in elk gezinstype het allerbelangrijkst voor het welbevinden van het kind. Maar de stiefvader blijkt op plaats twee te komen, nog voor de uitwonende biologische vader.

Spruijt merkt ook op dat er tegenwoordig onder laagopgeleiden relatief meer gescheiden wordt dan onder hoogopgeleiden. Dat kan komen doordat hoger opgeleiden beter communiceren, conflicten flexibeler kunnen oplossen en meer ruimte en geld hebben om zich individueel te ontplooien. Bovendien weten ze meer over de nadelige gevolgen van een scheiding voor hun kinderen.

Bron/ de Standaard.be

Mijn mening:Ik ben het volledig eens met dit artikel. Desondanks dat een samengesteld gezin nieuwe kansen kan bieden voor deze gezinsleden blijven voor ouders en kinderen de littekens nog achter van een 'vorig leven'. Zolang er geen conflicten zijn in dit 'nieuwe' gezin kan alles even vlot of minder vlot lopen als in een 'regulier' gezin maar van de moment dat er meningsverschillen komen over bijvoorbeeld de kinderen wordt het dikwijls moeilijk communiceren.

Ik geef het artikel niet helemaal gelijk.
Naar mijn mening geeft scheiding niet altijd slechtere schoolresultaten. Dit hangt van situatie tot situatie af.
Ik ken ook een situatie waarbij de ouders van een bepaald gezin merkten dat hun relatie niet meer werkte. Deze twee personen zijn uit elkaar gegaan als vrienden. Hun kinderen verblijven nu een week bij de moeder en daarna een week bij de vader.
De ouders komen qua afspraken met de kinderen heel goed overeen. Ze stemmen hun eisen en verwachtingen op elkaar af. Er zijn dus ook niet echt meningsverschillen.
De littekens in deze situaties zullen dus ook niet echt groot zijn.

Ik ken echter ook nog een andere situatie waarbij de ouders uit elkaar zijn gegaan met serieuze ruzie. De scheiding is zelfs uitgemond in een vechtscheiding.
Deze situatie heeft wel vele nadelige gevolgen op hun kind.

Een scheiding zorgt er niet alleen voor dat een kind zich minder goed in zijn vel gaat voelen. Het hele 'gedoe' zorgt ook voor een hoop chaos in het leven van het kind. Het gaat allerlei zaken opnieuw moeten gaan structureren, ook als het op school aankomt.
Vandaag heb ik hier nog een voorbeeld van ondervonden tijdens een stageles. Ik had de leerlingen gisteren gevraagd een woordenboek mee te nemen. Vandaag waren er verschillende leerlingen die het woordenboek niet hadden kunnen meebrengen omdat het nog bij mama of papa lag.
Ik denk dat een jonge leerling het sowieso al moeilijk heeft om orde en structuur te krijgen in het organiseren van taken. Als ze dan niet één vast plekje om te werken of studeren hebben, wordt dit alleen nog maar moeilijker.
Natuurlijk zijn dit zaken waar je aan kan werken. Je kan alles zo regelen, dat het kind niets tekort komt. Maar als je daar dan inderdaad het verlaagde welbevinden van het kind nog eens bij optelt, begrijp ik dit artikel volledig.