Het personeel van openbaarvervoermaatschappij De Lijn is 18 dagen per jaar afwezig, of 8,5 procent van de arbeidsdagen. Een bediende in de privésector is 2,1 procent van de arbeidsdagen afwezig, een arbeider 3,5 procent.

De kranten verwijzen naar cijfers die Vlaams parlementslid Marino Keulen (Open Vld) heeft opgevraagd bij minister van Mobiliteit Hilde Crevits (CD&V). Volgens Keulen zou de Vlaamse overheid minimum 28 miljoen euro kunnen besparen als het ziekteverzuim bij De Lijn even hoog zou zin als in de privésector. Hij wijt de hoge absentiecijfers aan een verkeerde mentaliteit. "Bij de overheid blijft men makkelijker thuis dan in de privé. Men is zekerder van zijn job, terwijl personeel in de privé sneller voor het blok wordt geplaatst."

"Strak absentiebeleid"
Woordvoerster Astrid Hulhoven van De Lijn ontkent in De Standaard dat de openbaarvervoermaatschappij te laks optreedt. "Wij hebben een strak absentiebeleid. Vanaf het moment dat een personeelslid driemaal per jaar afwezig is, sturen we een controlearts om na te gaan of de afwezigheid gewettigd is."

Overigens blijkt uit de cijfers die Keulen opvroeg dat De Lijn de streefcijfers over het minimum aantal allochtonen, gehandicapten en vrouwen niet haalt. Bij De Lijn werken 3,07 procent allochtonen, 0,19 procent gehandicapten en 17,79 procent vrouwen. (belga/vsv)

Bron: De morgen

Het is inderdaad vreemd dat er in dit beroep zoveel zieken zijn bij De Lijn. En zeker omdat De Lijn beweerd dat ze veel controles doen. Ze zijn er van overtuigd dat ze een strak attestbeleid hebben.
Toch denk ik dat er dan enige tekorten aanwezig zijn in dit beleid. Want er schuilt bij vele van deze werknemers volgens mij toch de gedachte dat ze niet ontslagen zullen worden omdat er toch onvoldoende chauffeurs zijn.

Persoonlijk heb ik er wel begrip voor. Alle dagen in het drukke verkeer, het is toch ook niet altijd dat.
Vooral omdat het zo druk is krijgen mensen het vaak op hun heupen en zo ontstaat dan stress. Ook is het zo dat ze telkens maar op een stoeltje zitten van ‘s morgens tot ‘s avonds. Dit is ook niet goed voor hun rug.
Ik vind dat we voor deze mensen toch wat meer respect moet tonen. Het is eigenlijk lichamelijk wel een zeer vermoeiende job. Gelukkig zijn ze er nog want wat zou de hedendaagse mens toch zonder hen doen!

Leve de buschauffeur !

Ik denk dat het stijgende geweld tegen de buschauffeurs toch ook wel meespeelt. Het kan niet gemakkelijk zijn om steeds met het gedacht in je hoofd te zitten, dat er iemand wel eens agressief tegen je kan zijn.
Alle dagen in het verkeer zitten, is ook geen pretje. Je moet constant opletten, zeker met zo'n gevaarte. Buschauffeurs dragen toch ook een hele verantwoordelijkheid met zich mee. Ze hebben een heleboel, vaak heel jonge, passagiers bij.
Het is volgens mij geen echt gemakkelijk beroep.