Het is me wat , die herrie omtrent die polsbandjes! Ik ben op internet gaan zoeken om het fijne ervan te weten en nu ben ik er heel wat wijzer uit geworden. Jammer dat deze campagne uit de hand gelopen is in een modetrend. Datgene waar het echt om draait, wordt hierdoor volledig achterop gesteld!

Even wegwijs: de échte 'officieel erkende' bandjes zijn volgens mij de gele en de zwart-witte (resp. tegen kanker en racisme). De gele zijn afkomstig van de "Wear Yellow Live Strong"-campagne die in mei vorig jaar werd opgestart door de Lance Armstrong Foundation en Nike. De polsbandjes stonden symbool voor Armstrongs strijd tegen kanker, zijn gooi naar de zesde Tourzege (vandaar het geel) en moesten de kas van de Foundation spijzen. De zwart-witte polsbandjes (tegen racisme in het voetbal) werden gemaakt door Hans Poulis uit Rozendaal en werden tijdens een voetbalinterland tussen Engeland en Nederland door alle spelers gedragen.
In de UK zijn er ook roze bandjes verkocht voor een campagne tegen borstkanker (n.a.v. Kylie Minogues borstkanker).
In Nederland dan weer zijn er ook oranje bandjes (respect voor iedereen) gemaakt door een groep bevriende journalisten, cineasten en kunstenaars die na de moord op Theo van Gogh het gevoel hadden dat er 'iets' gedaan moest worden.
Voor de rest zijn het naar mijn mening allemaal fake-nep-nonsens-bandjes die alleen maar als doel hebben er winst mee te maken, nothing more, nothing less... (en ook om te laten zien of je zin hebt in een flirt, of je homo bent, of je wil seksen of je al bezet bent, ...) (Aja, en misschien ook om te spieken, vandaar dat vele scholen de bandjes verbieden bij examens). Waar zijn we mee bezig?

Wat ik hier ook even kwijt wil - én niets tegen mensen die een armbandje hebben, ik wil er trouwens ook een - is dit: heb daarjuist op enkele forums het volgende gelezen (wel even ingekort):
"Ik vind het jammer dat mensen iets in de plaats willen krijgen voor de steun die ze leveren aan het fonds. Ook vind ik het dégoutant dat ze willen laten mérken dat ze een goed doel gesteund hebben. Onlangs hoorde ik zelfs iemand zeggen: 'Oh, maar ze zijn niet duur hoor, sléchts 1 EUR.'"
En ook nog dit:
"What's next? Een armbandje tegen uitbuiting en slavernij? Laten we anders even gaan kijken in de sweatshops van Nike waar mijn blinkende air maxkes vandaan komen, hé? (ik heb geen air maxkes)" (explication: de winkels waar men de bandjes verkoopt tegen racisme en kanker verkopen zelf producten die gemaakt worden in de meest mensonterende omstandigheden...)

In de eerste plaats vind ik eigenlijk dat deze personen gelijk hebben, maar langs de andere kant dan weer heb ik zo iets van: EINDELIJK, er wórdt tenminste aan gedacht, er wordt over gepraat waarvoor de bandjes dienen én we moeten eerlijk zijn: iedereen kent tegenwoordig minstens 1 persoon in zijn naaste omgeving die kanker heeft, dus vind ik dat we die campagne zeker mogen steunen, en weinige centjes van vele mensen worden vele centjes!!
Maar voor we echt een kopen wil ik wel weten waar mijn geld precies naartoe gaat (want wat zijn Belgische kankerpatiënten met geld dat naar Amerika gestuurd wordt?): dus ook even opzoeken... En dan kom ik tot de volgende uitspraak van Lance Armstrong hemzelve: "Stort in uw land een flink bedrag in de kas van 'een' fonds dat steunt bij het bestrijden van de ziekte." Precies...!

ik kende eigenlijk nog niet eens de story achter de armbandjes.
ik zie wel dat ze overal uitgedeeld of verkocht worden (diddl winkel, ons mama kreeg er eentje bij een fles ricard, in de tijd van star acadamy had ieder figuur ook een eigen kleur, ...)
het is idd echt wel spijtig dan dat wat er achter zit verloren gaat!

__________________
doe je mond maar open als je zeker weet dat wat je wil zeggen mooier is dan de stilte