Klacht tegen model met één arm


Terwijl de wereld vol lof spreekt over haar gedurfde reclame- campagne, is er in ons land een klacht ingediend tegen het Brusselse model Tanja Kiewitz (35). De klager vindt het niet kunnen dat het model het stompje van haar linkerarm toont.


Onder de slogan Kijk in mijn ogen, mijn ogen, zei ik liet Tanja Kiewitz (35) zich fotograferen in een zwarte beha. De aandacht van de kijkers wordt onvermijdelijk getrokken door het stompje halverwege haar linkerarm.

De advertentie in de Waalse media is bedoeld om ons bewust te maken van hoe we naar mensen met een handicap kijken. Of, zoals Kiewitz het zelf zegt: ‘Ik ben meer dan een armpje dat rondloopt met een Tanja. Ik heb ook een persoonlijkheid.'

Bij de Jury voor Ethische Praktijken in de reclame (JEP) diende een krantenlezer een klacht in tegen de campagne. ‘Deze foto is op zijn minst bedenkelijk en brengt de actie voor het goede doel in diskrediet', motiveert de klager, die zelf geen handicap heeft. ‘Je mag niet eender welke reclametechniek aanwenden om een handicap en het bijhorende leed aan te kaarten.'


99% positieve reacties

De advertentiecampagne gaat uit van CAP48, een non-profitorganisatie die zich in Wallonië inzet voor mensen met een handicap. Johan Stockmann van CAP48 erkent dat er kritiek is gerezen, maar benadrukt dat 99 procent van de reacties positief is. De resultaten zijn er ook naar: ‘De advertentie sorteert een enorme impact. We zamelden al vier miljoen euro in, tien procent meer dan vorig jaar.'

In onze weekendkrant schreven we nog dat het model met één arm de wereld verovert. De Duitse sensatiekrant Bild wees haar twaalf miljoen lezers op ‘wellicht de moedigste campagne van het jaar'. Ook in de Britse tabloid Daily Mail hadden ze oog voor de ‘onverwachte celebrity'. De Spaanse krant El Mundo vond de campagne een tikkeltje provocerend.


Klacht ongegrond

De JEP heeft de klacht intussen ongegrond verklaard. ‘De jury is van mening dat de advertentie positief weergeeft hoe het grote publiek mensen met een handicap bekijkt. De campagne sensibiliseert en doet onze ingesteldheid evolueren. De waardigheid van de mensen met een handicap wordt zeker niet aangetast en hun lijden evenmin geminimaliseerd.'

Tanja Kiewitz, die sinds haar geboorte haar linkeronderarm mist, relativeert de heisa: ‘Ik ben ervan overtuigd dat we de man alsnog hebben kunnen sensibiliseren.'

De bedenkers van de campagne met Tanja Kiewitz vonden hun inspiratie in de legendarische Wonderbra-advertenties uit de eerste helft van de jaren negentig. Het Tsjechische fotomodel Eva Herzigova vroeg de voorbijgangers toen in haar ogen te kijken, terwijl die wellicht meer aandacht hadden voor haar boezem.

www.cap48.be


Blog DS, 27-10-2010

Bijgesloten Plaatje(s)

 

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Ik vind deze campagne een heel goede manier om mensen zich ervan bewust te maken dat ze mensen met een handicap inderdaad meer zien als de handicap zelf dan als de persoon die de handicap heeft. Vanuit mijn ervaring als monitrice bij kazou kan ik ook zeggen dat vooral jongeren met een handicap daar vaak enorme complexen over hebben. De klager vindt deze campagne provocerend en aan de ene kant deel ik die mening maar aan de andere kant denk ik dat provocatie ook wel nodig is om de manier waarop mensen naar een handicap kijken aan te passen.

Ik vind het een geweldig initiatief, dat men mensen met een handicap ook unieke kansen geeft. De kans dat zulke mensen model kunnen worden is klein. Op deze manier kan men aantonen dat een handicap niet wijst op een minderwaardige persoonlijkheid en/of uiterlijk. Ik heb het er erg moeilijk mee dat sommige mensen toch weer kritiek leveren op deze unieke kans.

Het zou erg zijn als men reclame gaat maken met mensen met een handicap om bijvoorbeeld 'medelijden' uit te lokken. Maar dat is hier volledig los van.

Hopelijk laten modellen met een handicap hun kop niet hangen en kunnen ze deze kritiek naast zich neer leggen.

Iedere mens heeft zijn eigen persoonlijkheid en is mooi op zijn manier. Dit heeft niets te maken met cultuur/huidskleur/handicap of niet/enz.

Ik vind het juist een mooie kans voor mensen met een handicap dat ze ook eens als model kunnen staan. Hiermee wordt hun eigen zelfbeeld opgekrikt en worden andere mensen wakker geschud. Mensen met een handicap zijn ook maar gewoon mensen en worden nu al vaak anders bekeken. Dit geeft hen dus een mooie kans om vanuit een ander beeld bekeken te worden en om meningen van mensen te kunnen veranderen.

Dit vind ik een prachtig initiatief. Het is ook een aanfluiting tegen het beeld dat ons door de media wordt opgedrongen van het perfecte model. Jongeren worden vaak ongelukkig omdat ze op X of Y willen lijken. In hun ogen belichamen zij het grote ideaal, ze hebben de perfecte maten, een ultra-gave huid, armen en benen die de ideale lengte hebben, bijna uitgeholde buiken en boezems om "u" tegen te zeggen, allemaal ingekleurd met een nepbruin tintje (egaal welteverstaan). Door het vertonen van deze nepwereld denken, vooral jongeren dat je je alleen maar complexloos aan anderen kan vertonen wanneer je die - in hun ogen - perfectie benadert. Dat de meeste modellen al lang niet meer op deze aarde leven, bewijst hun onnatuurlijk gedrag, hun omgang met mensen. Ze denken soms het warme water uitgevonden te hebben.

Door deze foto wordt het tegendeel bewezen. Ik hoop dat we naar een tijdperk terugkeren waarin niet elke foto gefotoshopt is en waar al eens een puistje of een vetkwabbetje te zien mag zijn.

Tussen haakjes: ik denk ook dat we in het onderwijs plaats moeten vrijmaken voor dit soort discussies. Mensen worden té vaak afgerekend op hun uiterlijk, terwijl dit toch alleen maar verpakking is.