'Alleen met klappen kon ik ze de mond snoeren'


'Hé, boerendochter!' riepen ze vroeger op de speelplaats, vertelt Lea Suetens (58) uit Koningshooikt, een gepensioneerde kleuterleidster.


'Mijn ouders waren landbouwers, maar wat kon ik daaraan doen? In die tijd waren er nog veel boeren in de streek van Lier. Wat ik erger vond, is dat ze “dikke, riepen. Eerst werd ik daar kwaad om, maar dat hielp niet. Op den duur wist ik niet meer wat ik moest doen om me te verdedigen, dus kregen ze boenken. Dat hielp wel. Algauw durfden ze niets meer te zeggen. Maar ook al was het pesten dan voorbij, ik heb dat verdriet nog jaren meegesleept. Ik had heel weinig zelfvertrouwen in die tijd.'

'Ik heb mezelf toen plechtig beloofd dat ik als kleuterlerares zou ingrijpen bij pestgedrag. Kinderen weten al heel jong over wie ze de baas kunnen spelen. Het waren ook altijd dezelfden die pestten en die gepest werden. De slachtoffertjes werden meestal vrienden en zochten steun bij elkaar. Ik hielp die kindjes, ja. Want ik wist hoe het voelde om gepest te worden. Ik liet ze bijvoorbeeld doen waar ze goed in waren. Kleuters die gepest worden, zijn vaak heel bang. Als je hen bevestigt in iets waar ze goed in zijn, dan zie je ze toch een beetje opfleuren.'

'Tijdens mijn loopbaan als kleuterleidster zorgde een onopgelost conflict opnieuw voor pesterijen. Ik kreeg daarna minder materiaal voor mijn klas.'

'De directeur noemde me “onze stoere Brabander,, omdat ik volslank ben. “Lea, er is een kleuter die nog borstvoeding nodig heeft, kun jij daarvoor zorgen?, Van buitenaf lijkt zoiets misschien onschuldig, maar het vreet aan je. Mijn directeur heeft tijdens een personeelsvergadering “om te lachen, eens mijn stoel weggetrokken. Ik ben toen op de grond gevallen en ongelukkig terechtgekomen. Door die val ben ik met vervroegd pensioen gestuurd, want een van mijn ruggenwervels was gebroken. Ondertussen ben ik al bijna twintig keer geopereerd en staat mijn lichaam vol littekens. Achttien getuigen had ik van dat voorval, maar uiteindelijk durfde niemand te getuigen, uit angst hun baan kwijt te raken. Pas toen ze met pensioen waren, durfden ze me openlijk te steunen. We hebben de zaak nooit kunnen winnen. Ondertussen lopen de medische kosten hoog op.'

'Ook mijn dochter is gepest geweest op school en heeft daarvan afgezien. Ik had haar naar een andere school kunnen sturen, maar heb dat niet gedaan. Ik heb daar spijt van, ja.'

'Soms komen de herinneringen weer boven, maar ik duw die weg. Ik heb afgezien, maar het is voorbij nu. Ik hoop dat anderen niet hoeven mee te maken wat ik heb meegemaakt. Maar eigenlijk geloof ik niet dat mijn verhaal iets uithaalt. Echte pestkoppen zetten altijd door.'


Blog DS, 14-02-2009 (lst)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Nadat ik dit gelezen had, was ik toch even niet goed. Deze vrouw heeft niet makkelijk gehad. Het ergste van al is dat ze nooit echt begrepen is. Op kinderleeftijd al gepest worden, maar dan als je volwassen bent ook nog door je directeur. Dat gaat er toch over? Gewoon omdat je een boerendochter bent en omdat je volslank bent. Deze week heb ik ook ongeveer zo'n verhaal gehoord. Mijn bijlesjongen zit in het vierde leerjaar en is van boerenafkomst. Hij krijgt al bijles van mij, omdat hij niet zo goed kan volgen en de juffrouw wil het niet meer herhalen voor hem. Waarom? Wel, de jongen kwam vorige week thuis en zei niks meer. Hij is een heel open en sociale jongen, maar zelfs tegen zijn mama zei hij niks. Na 4 dagen kreeg de mama er toch enkele woorden uit. Hij had namelijk straf gekregen van zijn juffrouw. Maar toen zei hij er ook nog bij dat hij zijn juffrouw tegen een andere juffrouw bezighoorde. De juffrouw zei namelijk: Die lompe boeren kunnen nu is niks. Mijn bijlesjongen nam dit heel persoonlijk op (hoe zou jezelf zijn?). De mama was heel kwaad, maar dacht misschien dat haar zoon dit verzon. Maar 3 dagen later vroeg ze het opnieuw en zei hij juist hetzelfde. Toen stapte zijn mama naar de leerkracht. De leerkracht wist echt niet meer wat zeggen en zei van: "Het belt. Ik moet door." Ze deed eigenlijk alsof haar neus bloedt. Nu legt ze echt niks meer uit aan deze jongen. Maar het zelfbeeld van deze jongen gaat echt niet ten goede zo. Misschien is het ook gewoon omdat de juffrouw er niet tegen kan dat zij zo'n groot huis hebben? Want boeren zijn helemaal niet slechter. Zij werken er hard voor, maar moet je daarom de zoon van boerenouders zo maar negeren?
Zoals de vrouw zei: "Echte pesters zetten altijd door". Ik sluit mij daar ook bij aan. Ik wil het later ook zeker vermijden op de speelplaats, in de klas,... want dit is echt het verschrikkelijkste wat er is! Je wordt niet begrepen, je zelfbeeld gaat naar beneden,...