Journalistieke manipulatie


Ik draai bijna twee decennia mee in de journalistiek, de helft daarvan in de hoofdredactie van deze krant. Ik blijf in dit vak omdat ik vast geloof in de essentiële rol die media, en in het bijzonder de schrijvende pers, spelen in een gezonde democratie. Vallen we soms uit die rol? Ja. We laten met zijn allen steken vallen en schieten, door financiële of menselijke beperkingen, geregeld tekort. Ook ik heb dingen laten publiceren die te weinig genuanceerd en zelfs ronduit fout waren. Maar ik kan iedereen recht in de ogen kijken. En De Standaard is daarin geen uitzondering: de Vlaamse schrijvende pers is ernstig, kritisch, genuanceerd.


Of was het. Want ik ben triest, boos en zelfs geschokt over wat we de voorbije week hebben meegemaakt. De ,,affaire-Lefevere'' zal in mijn geheugen gegrift blijven. Niet omdat het over mogelijke doping in de wielersport gaat. Wel omdat het een dieptepunt is voor de Vlaamse pers. Wat de collega's (ik twijfel nu aan het woord) van Het Laatste Nieuws hebben durven opvoeren als journalistiek, heeft niks meer van doen met de moeilijke en genuanceerde zoektocht naar de waarheid. Het heeft alles te maken met het bewust verdraaien van feiten, manipuleren van woorden en misbruiken van zogenaamd bewijsmateriaal.

Tien dagen geleden pakte de krant uit met verbijsterende onthullingen over het wielermilieu in het algemeen en Patrick Lefevere in het bijzonder. Van een vijftiental zware aantijgingen - tot en met het verhaal van dagenlange XTC- en cocaïnefeestjes - zijn er inmiddels, met veel goede wil, ten hoogste twee min of meer gestaafd. Maar geen nood. De bewijslast moest dan maar worden omgedraaid. ,,GEEN BEWIJZEN VAN ONSCHULD'', kopte Het Laatste Nieuws over Lefevere.

Helemaal gortig werd het toen deze week het ,,staalharde bewijs'' over de rol van dokter Yvan Vanmol werd vrijgegeven. Een bandopname waarop elke neutrale waarnemer kan horen dat de wielerdokter in 1995 beweerde dat hij weet had van het gebruik van groeihormonen in het peloton, maar ontkent dat hij het spul zelf ooit toediende. Dat werd op de voorpagina van Het Laatste Nieuws : ,,Dokter Van Mol (sic) bevestigt: Er is met groeihormonen gewerkt''. In een stuk binnenin leest men dat de dokter ,,in extremis zijn hachje probeert te redden maar zich totaal vast reed'' en dat ,,alle belastende passages... over groeihormonen... op de band door Van Mol werden verdrongen of verkeerd geduid''. Dit is geen journalistiek. Het is staalhard beweren dat zwart wit is. Dit is een kruistocht.

Ik wil de wielersport niet verdedigen. Als er dopingpraktijken zijn, moeten die worden aangeklaagd. Maar niet op die manier. Waarom reageer ik zo heftig op deze manipulaties van een andere krant? Omdat zij de journalistiek die mij zo na aan het hart ligt, de riool in sleurt. Waar geloofwaardigheid wordt weggespoeld met de rest van de vuiligheid die we uitstoten.


DS, 03-02-2007 (Peter Vandermeersch)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

laughing my fucking ass off. Dit komt dus van iemand van 'de standaard' de zgn. kwaliteitskrant. Heb via het werk elke dag 4 kranten mee naar huis, en kan u zeggen dat de standaard veruit de slechtste is. Religieus nieuws, nul de botten, scoops: none, bullshit verslaggeving met onwaarheden en speculaties, podiums geven aan vreemdelingen die in een personal vendetta klacht indienen tegen Verhofsqtadt om ergens een discotheek binnen te geraken, constant over racisme hier, racisme daar, discrimineren etc..
Er zitten een paar redacteurs die tenminste nog ongegeneerd hun gedacht durven neerpennen, maar zijn echt de uitzondering. Dat is een regeringskrantje aan het worden.

M'n vader is vele tientallen jaren hoofd- en eindredacteur geweest op de VRT radio nieuwsdienst, dus niet meteen een amateur qua media te noemen, en zegt al lang dat die krant niets meer waard is. En hij heeft er nochtans véle jaren een abonnement op gehad en goed over gesproken.

Sinds de avv vvk weg is is die krant enkel nog bergaf gegaan.

Iedereen die de histoire Lefevre gevolgd heeft in het laatste nieuws weet dat dit onderzoeksjournalistiek van de bovenste plank is. Die redacteur heeft een zéér sterk dossier samengesteld, net als toen men uitpakte met de histoire van Laurent.
De standaard kan niet meer naar buiten komen met scoops, ze zijn te druk bezig met marktstrategiën (hoe ingodsnaam ervoor zorgen dat we terug lezers terugwinnen?) en het aanpassen van krantformaten. Geef mij maar grote bladen zoals het HLN doet. Er past verdomme niet eens een lekker headline in zo'n klein krantje, een kwaliteitskrant is de metro niet.

Dit artikel is in mijn ogen puur frustratie van deze redactie, niet meer en niet minder.

HLN scoort, DS boert achteruit. Deal with it in plaats van een ander te zeggen hoe hij het moet doen.