De EU pakt de sociale dumping op de arbeidsmarkt aan. Vanaf 2021 krijgt de Poolse bouwvakker in België dezelfde beloning als zijn Belgische collega op de steiger. De Europese ministers van Sociale Zaken bereikten vannacht een akkoord daarover na een bitter gevecht van anderhalf jaar.

Europees Commissaris Marianne Thyssen (Sociale Zaken) had het over een doorbraak, na afloop van het marathondebat (12 uur) met zijn EU-collega's. Ook de Nederlandse minister Lodewijk Asscher toonde zich opgetogen: "Eerlijker Europese regels, het kan dus wel." Polen, Hongarije, Litouwen en Letland gaven geen steun maar konden een akkoord niet tegenhouden. Ierland, Groot-Brittannië en Kroatië onthielden zich van stemming.


De buitenlandse werker krijgt recht op vakantiedagen en toeslagen
In het moeizaam bevochten compromis is vastgelegd dat de Europese werknemer die tijdelijk in een ander EU-land aan de slag gaat, de beloning moet krijgen die in het gastland geldt. Niet alleen meer het minimumloon (zoals onder de huidige regels verplicht is), maar het cao-loon voor de sector. Ook krijgt de buitenlandse werker recht op vakantiedagen en toeslagen.

De nieuwe regels voor beloning zijn duidelijker dan de oude, zodat de arbeidsinspectie de naleving effectiever kan controleren. Nu komen werkgevers door vaagheid in de wetstekst - die dateert uit 1996 - te makkelijk onder hun verplichtingen uit. Volgens de Europese Commissie kan het loonverschil voor hetzelfde werk tussen de buitenlandse en nationale werknemer oplopen tot 50 procent.


De Poolse loodgieter en Roemeense chauffeur zijn de symbolen van de verdringing op de arbeidsmarkt
Circa 2 miljoen Europese werknemers zijn tijdelijk in een ander EU-land aan het werk. Hoewel een klein percentage van de Europese arbeidsmarkt (0,7 procent) veroorzaakt dit vrij verkeer van werknemers grote sociale en politieke spanningen in de westelijke lidstaten. Die klagen over concurrentievervalsing, druk op de lonen, uitbuiting en problemen in grote steden bij de huisvesting van de buitenlandse werknemers. De Poolse loodgieter en Roemeense chauffeur zijn de symbolen van de verdringing op de arbeidsmarkt geworden.

Het voorstel van de Commissie (maart 2016) om gelijk loon voor gelijk werk in te voeren, stuitte echter op fel verzet van de Oost-Europese en Baltische lidstaten. Zij vinden dat als België zijn landbouwproducten naar hun exporteert en Duitsland zijn auto's, zij hun goedkopere werknemers mogen exporteren. De Tsjechische minister waarschuwde voor een 'Tsjexit' als niet aan de eisen van de Oost-Europese landen tegemoet werd gekomen.


Kunt u de burger uitleggen wat nog tijdelijk is aan 24 maanden?
FRANSE MINISTER VAN SOCIALE ZAKEN
Die vroegen in ruil voor het accepteren van de gelijke beloning - "een grote concessie van onze kant" - dat de tijdelijke werknemer tot 24 maanden aan het werk kon blijven. Pas daarna zou de gedetacheerde volledig onder de wetten van het gastland vallen. Ook eisten de oostelijke lidstaten een overgangsperiode van 5 jaar om zo lang mogelijk te profiteren van het huidige regime. Daarnaast wilden deze lidstaten dat voor de transportsector in de toekomst soepeler regels gelden.

Frankrijk, Nederland, Duitsland en andere landen wilden niets weten van een detachering tot 24 maanden. "Kunt u de burger uitleggen wat nog tijdelijk is aan 24 maanden?", hield de Franse minister haar Oost-Europese collega's voor. Uiteindelijk werd een compromis gevonden in 12 maanden plus de mogelijkheid van uitzonderingen tot 18 maanden. De overgangsperiode wordt beperkt tot vier jaar.

Verder besloten de lidstaten dat voor de transportsector andere regels komen die later worden vastgesteld. Als het Europees Parlement ook instemt - dat lijkt erop - is het akkoord definitief.


Bron: De Morgen, 24/10/2017 https://www.demorgen.be/economie/eu...llega-b67605d5/

Mening: Ik ben het eens met dit akkoord. De Europese Unie is een werelddeel dat we kunnen zien als verschillende delen dat één geheel vormt. Kijk bijvoorbeeld naar onze munteenheid met dit akkoord bevestigen ze dit nogmaals. Namelijk als een werknemer in een ander EU-land aan de slag gaat, zal de beloning vastliggen aan het land waar ze gaan werken. Dit geldt niet alleen voor het minimumloon, maar het cao-loon voor de sector. In sommige landen van de EU verdienen ze voor een bepaalde sector meer dan in andere landen. Dus dat is weer een voordeel. Bij mij wringt er maar één eigenschap aan dit akkoord. Sommige mensen willen in dat bepaalde land gaan werken, maar ze willen er absoluut niet gaan wonen. Voor mobiliteit is dit weer tegenstrijdig met het milieuakkoord. Er moet rekening mee gehouden worden dat er geen misbruik wordt gemaakt met dit akkoord.

Ik vind dit akkoord ook een positieve vooruitgang maar niet om dezelfde reden als Gil. Gil haalt als voordeel aan dat we de Europese Unie kunnen zien als één geheel en vergelijkt dit akkoord met het akkoord over de munteenheid. Dit is niet waar ik aan denk als ik het heb over positieve vooruitgang. In het artikel worden vooral Polen en Roemenen aangehaald en daar zou ik het graag over hebben. Deze mensen komen hier bijvoorbeeld in de bouwsector werken en zijn toch wel concurrenten voor Belgische aannemersbedrijven. Doordat ze maar 18 maanden mogen blijven kan deze concurrentie volgens mij verminderen. Ze werden ook vooral aangenomen omdat ze zeer goedkoop zijn en altijd werken, maar daar komt nu ook een einde aan. Nu ze een cao-loon krijgen en recht hebben op vakantiedagen heeft het al een pak minder voordelen om een buitenlander in dienst te nemen.
Ik vind het ook raar dat Gil het echt een voordeel vindt dat ze in sommige landen meer verdienen dan in andere. Het is inderdaad logisch, want doordat we naar het cao-loon gaan is het aangepast aan het land waarin ze werken, maar het lijkt precies dat ze nu de mogelijkheid hebben om het beste land er uit te pikken om te gaan migreren. Dat lijkt me niet de bedoeling.