Patiënten worden straks minder vaak verdoofd

De anesthesisten zijn niet te spreken over een nieuw vergoedingssysteem. Ze liggen op ramkoers met minister van Volksgezondheid Maggie De Block..
Neem de epidurale verdoving bij een bevalling. Sommige vrouwen hebben de verdoving nodig om na uren van pijnlijke weeën de baby te kunnen baren. Anderen zouden zonder tussenkomst van een anesthesist kunnen bevallen, maar willen toch een verdoving om geen pijn te moeten lijden. De anesthesisten vrezen nu dat tijdens zulke ingrepen en operaties, waarbij een verdoving soms wel en soms niet noodzakelijk is, patiënten het straks vaker zonder hen moeten stellen. ‘Het risico bestaat dat we minder betrokken worden bij de zorg. Dat zet de patiëntveiligheid op het spel’, zegt Marc Van de Velde, voorzitter van de wetenschappelijke vereniging van anesthesie en diensthoofd anesthesie in het UZ Leuven.

Zaterdag kwamen meer dan driehonderd anesthesisten in Brussel samen om zich te beraden. De onvrede is groot. Sommigen opperden zelfs dat een staking overwogen moet worden, als de minister haar plannen niet bijstuurt. Dat zou betekenen dat hele operatiekwartieren plat*liggen. Maar concreet zijn de stakingsplannen nog niet.

De onrust onder de anesthesisten komt door een nieuw vergoedingssysteem dat in de steigers staat. Voor een rist ingrepen in het ziekenhuis komt er één vooraf bepaald forfaitair bedrag. De zorgverleners moeten dat onderling verdelen. ‘We vrezen dat we er in sommige gevallen door collega’s niet meer bij geroepen zullen worden, zodat zij later een groter deel van het geld kunnen eisen’, aldus Van de Velde. ‘Zo gaan we vijftig jaar terug, naar de tijd waarin de chirurg of andere specialist bepaalt of we wel nodig zijn. Nu zijn we onafhankelijk van andere artsen en daar hebben patiënten alle baat bij.’

Maar ook de anesthesisten zouden zich anders kunnen gedragen als ze sowieso een deel van het bedrag krijgen, of ze nu veel of weinig hebben bijgedragen tot de ingreep. Ze zouden minder geneigd kunnen zijn in te gaan op de vraag van een patiënt om een verdoving – zeker als die niet medisch noodzakelijk is, maar het comfort van de patiënt zou verhogen.

Percentage

Het kabinet van minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) meldt dat op vraag van de anesthesisten al aanpassingen zijn gemaakt aan het betalingssysteem. Zo zou er voor elke ingreep met een vaste prijs een bepaald percentage gereserveerd zijn voor de anesthesisten. ‘Het is niet onbegrijpelijk dat er koudwatervrees bestaat, maar deze financiering is grondig uitgewerkt, in overleg met het werkveld’, klinkt het. ‘België is overigens lang niet het eerste land dat een systeem van vaste financiering invoert. Frankrijk, Nederland, Groot-Brittannië en Duitsland hanteren al langer een gelijkaardig systeem.’

Voor de anesthesisten gaan de aanpassingen sinds het overleg met het kabinet lang niet ver genoeg. Van de Velde: ‘Het probleem blijft dat de arts zal beslissen of we moeten komen of niet. Vervolgens kan de medische raad van het ziekenhuis de afgesproken, zogezegd vaste percentages voor de anesthesisten overrulen. Anesthesisten krijgen dan een kleinere hap, ten voordele van de andere artsen. Voor de vele jonge anesthesisten wordt het zo ook moeilijker om nog een job te vinden.’

bron: De standaard 9/10/17

Mening: ik vind dat het belangrijk is om de veiligheid van de patiënten voorop te stellen. We hebben in deze tijd zo’n groot arsenaal aan medicijnen en manieren om iets pijnvrij te kunnen laten verlopen. Ik begrijp niet goed waarom ze hiervoor niet zouden kiezen. Verder is het ook lastig te weten dat de taak van de anesthesisten kleiner wordt en dus de zoektocht naar werk moeilijker zal worden

Ik vind het schandalig dat er een forfaitair bedrag zal uitgekeerd worden per ingreep. Ik denk dat iedere mens de beste zorgen wil. Iedere arts heeft zijn specialisatie en ik vind het belangrijk dat iedere arts zich bij zijn specialisatie blijft. Het is toch niet aan een NKO-arts om te zeggen dat een anesthesist niet nodig is bij deze zaak. Ik geloof dat de patiënt moet kunnen beslissen over de pijnstilling van zijn eigen zorgen.