Helaas ben ik geslaagd voor de lerarenopleiding


In de aanloop van het nieuwe academiejaar kregen de hogescholen een positief kwaliteitsrapport (DS 12 september). Het riep bij mij ernstige twijfels op over de methodiek van het onderzoek.

Gemotiveerd begon ik drie jaar geleden aan de lerarenopleiding secundair onderwijs aan de HoGent, met als vakken muzikale opvoeding en wiskunde. Ik voelde van bij het begin dat de opleiding niet was wat ik hoopte. Al snel zag ik de motivatie bij medestudenten en mezelf verdwijnen. Ik zocht naar positiviteit en creativiteit in de opleiding. Iets wat vooral bij de lectoren en de organisatie ver te zoeken was. Hoe is het mogelijk dat een opleiding die draait rond onderwijs, de zin voor lesgeven doet verdwijnen?

Lectoren leren ons hoe we op een pedagogisch verantwoorde manier moeten lesgeven. De principes ‘activerend werken’ en ‘inspelen op talenten’ worden herhaaldelijk opgesomd als onmisbaar tijdens het lesgeven. Jammer genoeg passen de lectoren deze didactische principes zelf weinig toe. Door naar powerpoints te kijken, moesten we leren wat activerend werken betekent. We leerden hoe je talenten moet inzetten, maar tijdens de lessen muzikale opvoeding kwam onze muzikale achtergrond niet ter sprake.

Een ander pijnpunt is de zwakke inhoud van de opleiding. Als ik op een examen met de woorden ‘actief luisteren’ en ‘differentiëren’ slingerde, kon ik mijn slaagkansen bijna garanderen. Studenten voelen zich genoodzaakt een master te behalen na hun lerarenopleiding, want ze missen diepgang en zoeken inhoud. Zo sprak ik onlangs met een studente PAV (project algemene vakken) die wiskunde mist in haar opleiding, nochtans een belangrijk onderdeel van PAV. Met een tekort aan vakinhoudelijke kennis worden deze studenten losgelaten op het secundair onderwijs, met alle gevolgen van dien.

De lerarenopleiding toont ons hoe communiceren vooral niet moet. Het is meerdere keren voorgevallen dat we laattijdig werden verwittigd over een uitstap of les die viel tijdens andere belangrijke lessen. Lectoren spraken onderling niet af met elkaar en losten dergelijke situaties op door ons te straffen met vervang*taken. De kostprijs van een uitstap konden ze ons soms niet op voorhand meegeven. Vaak kregen we onverwacht de rekening per post. Voor enkele studenten, soms al met een eigen gezin, lag de kostprijs van zo’n uitstap ver boven hun budget. En dat terwijl we zopas hadden geleerd over een goed armoedebeleid op school.

Er zijn gelukkig een beperkt aantal docenten die wel een geïntegreerde visie hebben op hun vak en de vakdidactiek. In mijn geval was dit de docent wiskunde, die het vak creatief benaderde. In die lessen kreeg reflectie over lesgeven en over de aanpak een vaste plaats. Iets wat de norm zou moeten zijn in de lerarenopleiding: de theorie permanent verbinden met de vraag op welke manier we ze bij verschillende doelgroepen kunnen aanbrengen.

Drie jaar later ben ik ‘helaas’ met onderscheiding geslaagd voor de leraren*opleiding. Van mijn goesting om in het onderwijs te gaan, blijft alleen frustratie over. Het gebrek aan creativiteit doet gemotiveerde, potentieel goede leerkrachten afhaken. Degenen die doorzetten, stappen met een ongemotiveerde blik het onderwijs in. Het is tijd voor vernieuwing. Laten we onze frustraties omzetten in durf, zodat we tot een lerarenopleiding kunnen komen waar lectoren inspireren en creëren. Een opleiding die toont dat onderwijs meer dan ooit belangrijk is. Waar creativiteit wordt aangemoedigd, zodat we leerkrachten opleiden die met een innoverende blik een verschil kunnen maken in onderwijs.

Kalinka Verschraegen, studente


DS (lezersbrief), 23-09-2017

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB