Sommige kankerpatiënten moeten nog altijd duizenden euro's zelf betalen voor medicijnen, implantaten en medisch materiaal. En het gaat dan niét om luxe-, maar vaak over nieuwe technieken, noodzakelijke behandelingen op maat of verzorgingsmateriaal, zegt Kom op tegen Kanker.

De meeste kankerbehandelingen worden in ons land nog altijd grotendeels terugbetaald. Maar niet altijd alles. Vooral nieuwe behandelingen, technieken op maat of verzorgingsmateriaal kosten de patiënt soms duizenden euro's, kaart Kom op tegen Kanker (KOTK) aan.
De organisatie verzamelde via de Kankerlijn getuigenissen van mensen die een deel van hun behandeling zelf hebben moeten betalen. Er is in België een goede ziekteverzekering die veel (terug)betaalt, maar er zijn veel groepen mensen die een groot deel van het bedrag zelf moeten ophoesten, zegt Ward Rommel van KOTK in "De ochtend".
"Er is het voorbeeld van iemand met een bottumor wiens prothese op maat niet werd terugbetaald, daarvoor moest hij 7.000 euro betalen. Er zijn mensen die door of na een kankerbehandeling hun tanden verliezen. Als je daarna implantaten nodig hebt om je gebit te herstellen en een kwaliteitsvoller leven te leiden, kan je dat tot 10.000 euro kosten. Er bestaat nu ook een test die nagaat of een patiënt met borstkanker een chemobehandeling nodig heeft of niet: 2.500 euro", somt hij enkele voorbeelden op.

"Hogere genezingskansen, hogere levenskwaliteit = terugbetaling"
"Mensen hebben soms geen keuze", zegt Rommel. "Als een arts je een behandeling voorstelt en zegt dat die kan helpen om je te genezen, kan je moeilijk weigeren. Of in andere gevallen, als het gaat om de levenskwaliteit na de behandeling te verbeteren -denk aan het voorbeeld van tandzorg- moet je er als patiënt voor kiezen: het niet doen of er toch in investeren."
KOTK pleit er niet voor om alle behandelingen zomaar zonder meer terug te betalen. "Zorg die een meerwaarde levert voor de patiënt, die dus de genezingskansen of de levenskwaliteit verhoogt, zou wel moeten worden terugbetaald. Op voorwaarde dat die zorg een redelijke prijs heeft, dus een juiste verhouding tussen kostprijs en meerwaarde."
Levenskwaliteit is moeilijk te meten. Wat is wel belangrijk voor iemand, en wat niet? "Als je goed luistert naar de patiënten, wordt het wel duidelijk wat dat betekent", zegt Rommel. "Dat is wel te definiëren."

"Geneeskunde op twee snelheden"
Iedereen moet volgens KOTK zijn verantwoordelijkheid nemen: de overheid door ernstig terug te betalen, maar ook farmaceutische bedrijven door eerlijke prijzen te vragen en artsen en ziekenhuizen door kamersupplementen te beperken en genoeg studies te doen naar wat werkt.
"Voor de gemiddelde patiënt is het misschien overdreven om nu al te stellen dat er een situatie ontstaat waarbij wie geld heeft, een betere behandeling kan betalen of een betere levenskwaliteit kan krijgen", zegt Rommel. "Maar we zien wel tendensen ontstaan, zoals de implantaten op maat, die daar in de toekomst kunnen toe leiden."
KOTK wijst ook op een andere tendens. "De kosten voor twee- of meerpersoonskamers in ziekenhuizen zijn tamelijk goed onder controle, terwijl de kostprijs voor eenpersoonskamers alleen maar stijgt. Dat doet ons vrezen dat er een geneeskunde op twee snelheden ontstaat: ziekenhuizen die inzetten op dure eenpersoonskamers en dus makkelijker artsen kunnen aantrekken, en goedkopere ziekenhuizen die het moeilijker hebben om topartsen aan te trekken."

Bron: De Redactie
Datum: 30/3/2017
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.2937061

Eigen mening:
Ik begrijp dat de ziekteverzekeringen niet alles kunnen terugbetalen, want de kosten lopen soms erg hoog op, maar langs de andere kant is dat ook heel erg voor de patiënten zelf. Zij hebben er niet voor gekozen om ziek te worden en sommige mensen kunnen dat geld nu eenmaal niet zelf ophoesten. Daarom is het ook zo hartverwarmend dat er crowdfundings worden georganiseerd voor mensen die wel een extra duwtje in de rug kunnen gebruiken. Ik vind het ook een goed idee om alles, wat een redelijke prijs heeft,terug te betalen. Hiermee bedoelen ze in het artikel een goede prijs-meerwaarde verhouding.
Het feit dat sommige ziekenhuizen zich richten op dure eenpersoonskamers en zo gemakkelijker artsen aantrekken, vind ik niet kunnen. Elk ziekenhuis zou dezelfde zorg en kwaliteit moeten kunnen aanbieden.