‘Waarom moeten we zo lang wachten op een gelijkschakeling van adoptieverlof met bevallingsverlof?’, vroeg Oostendenaar Wim Pauwels zich zopas nog af in een lezersbrief (DS 28 december). Pauwels en zijn partner Griet Strubbe mochten vorig jaar de kleine Sam (3) in hun gezin verwelkomen. Hij werd geboren in de Filipijnen. Ze kregen zes weken adoptieverlof.

Als een adoptiekind ouder is dan drie jaar, krimpt dat verlof in tot vier weken, en vanaf acht jaar is er niets meer.

Nu blijkt dat een meerderheid van N-VA, CD&V en Open VLD al een akkoord bereikt heeft om het adoptieverlof gelijk te schakelen met het bevallingsverlof. Om te beginnen zou elke adoptieouder recht hebben op zes weken, ongeacht de leeftijd van het kind. Vanaf 2019 zou er om de twee jaar een week bij komen. Tegen 2027 zou het adoptieverlof dan 17 weken bedragen, waarvan elke adoptie-ouder minstens 6 weken moet nemen.

Het akkoord moet nog worden besproken in de commissie Sociale Zaken en het moet ook nog worden goedgekeurd. Het zou gelden vanaf 2017 en niet met terugwerkende kracht werken.

Op zich een goede zaak, want kinderen die van ver komen, hebben tijd nodig om zich te hechten. Bovendien is het nu niet meer mogelijk om tijdskrediet zonder motief op te vragen. Adoptie-ouders namen daar vroeger wel vaker hun toevlucht toe.

Bron: 30/12/2016, De Standaard
http://www.standaard.be/cnt/dmf20161229_02651098
Mening: Langs de ene kant vind ik het goed om dit wel te verlengen. Ook voor kinderen die ouder zijn dan 8 jaar, is het belangrijk om een band op te bouwen met hun nieuwe ouders en te wennen aan een nieuwe omgeving/familie/waarden en normen... Hier is enkele weken adoptieverlof dus ook zeker gewenst. Langs de andere kant vind ik het net niet nodig om het volledig gelijk te schakelen met bevallingsverlof omdat hier ook het lichamelijke/fysieke terug op plooi geraken, meespeelt.

Naar mijn mening is het een goede zaak dat er gesleuteld wordt aan het adoptieverlof. Het verwelkomen van een nieuw deel van je gezin, is iets wat tijd vraagt en met voldoende zorg moet gebeuren. De ouders moeten zich kunnen aanpassen aan de nieuwe situatie, maar vooral voor de kinderen zal het ook van belang zijn dat ze meteen een hechte relatie kunnen opbouwen met de mensen die vanaf dat moment zijn/haar gezin zullen vormen. Daar komt ook nog bij dat adoptiekinderen soms een verleden met zich mee dragen, waardoor het extra tijd zou kunnen vragen om vertrouwen te creëren tussen de ouders en het kind. Ook de gelijkstelling van de periodes en het wegwerken van het onderscheid op basis van leeftijd, is denk ik een goede zaak. Wanneer een kind in een onbekende situatie wordt gebracht, zal dat altijd warmte en genegenheid kunnen gebruiken. De verschillen die er hier ontstaan, zullen vooral van de persoonlijkheid van het kind afhangen en minder van de specifieke leeftijd.