De Spaanse politie heeft een vrouw van 49 gearresteerd. Ze hield haar kinderen, die nu 17 en 15 jaar oud zijn, jarenlang gevangen. Als ze hulp zouden gaan zoeken, zou ze hen vermoorden, dreigde ze.

Zeven jaar lang heeft een 49-jarige Spaanse vrouw uit Zwitserland haar kinderen, een meisje van nu 17 jaar oud en een jongen van 15, alle contact met de buitenwereld verboden, melden Spaanse media. De twee gingen niet naar school, ze hadden geen toegang toch internet of andere technologie, zelfs geen telefoon. De kinderen mochten slechts korte wandelingetjes maken, maar altijd in de onmiddellijke omgeving van hun huis en steeds onder begeleiding van hun moeder. De kinderen waren zo geïsoleerd dat ze geen woord Spaans spraken, hoewel ze al zeven jaar in het land woonden.
De dochter vertelde de politie ook dat haar moeder haar sloeg, tegen de muur of meubels duwde of dingen naar haar gooide. Het meisje durfde geen hulp gaan zoeken omdat haar moeder altijd dreigde om haar te doden als ze naar de politie zou stappen”. De vrouw voegde eraan toe dat naar de politie stappen eigenlijk geen zin had want die zouden haar toch verkrachten en doden.

Pas eind augustus slaagde de dochter erin om even aan de aandacht van haar moeder te ontsnappen en een e-mail te sturen naar de ANAR foundation, een organisatie die kinderen in nood helpt.

In de e-mail vertelde het meisje dat alles begon toen ze nog in Zwitserland woonden, ze was toen nog maar een jaar of drie à vier. Toen de moeder met haar gezin in 2009 naar Spanje verhuisde, ging ze er gewoon mee door. Volgens de Spaanse politie verhuisde het gezin elke acht of negen maanden. In de voorbij zeven jaar zouden ze in zes verschillende huizen gewoond hebben.

Moeder ontkent

Toen ze door de ANAR foundation verwittigd was, viel de politie binnen in de woning van het gezin in de Spaanse stad Catraln in Alicante. “De moeder ontkende dat ze iemand vasthield”, zei de Guardia Civil. “Ze ontkende ook dat er minderjarigen bij haar woonden.”

Maar het meisje, dat haar moeder met de agenten hoorde spreken, begon vanuit de gang te wuiven om zo de aandacht van de agenten te trekken. “Zo konden de twee kinderen gered worden”, aldus nog de woordvoerder van de Guardia Civil.

De vrouw werd gearresteerd op verdenking van kindermishandeling, net als haar 30-jarige partner.

De dochter is sindsdien teruggebracht naar haar biologische vader in Zwitserland. Haar broer, die volgens de politie geen slachtoffer was van geweld zoals zijn zus, mocht terug naar huis samen met zijn moeder en haar partner. Die werden vrijgelaten in afwachting van hun proces.

Bron: http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20161029_02546687 30 oktober 2016

Eigen mening: Het is een echte schande dat een moeder haar kinderen zo isoleert. Ik begrijp ook helemaal niet wat het doel van de moeder geweest is om dat te doen. Misschien deed ze het uit extreme bescherming? Maar daar geloof ik niet zo in. Aangezien het verhaal van de dochter over het slagen, en het feit dat ze er zo op hamerde dat de kinderen niet naar de politie mochten gaan. Het is totaal tegen de rechten van de kinderen in. Al de kinderen hebben recht op vrijheid en onderwijs. Slagen van kinderen is strafbaar, en dat is niet meer dan normaal vind ik. Deze kinderen hadden bang van hun eigen moeder, dat zou toch niet mogen? Ik vind het enorm moedig van de dochter dat ze na al die tijd de moed heeft gevonden en het risico heeft genomen om hulp te zoeken. Ik vind dat deze moeder niet in staat was om voor kinderen te zorgen en vind het goed dat ze nu bij hun papa verblijven. Hopelijk kunnen de kinderen hun leven hervatten zodat ze toch nog een zo goed mogelijk leven kunnen leiden.

Ik begrijp in eerste instantie al niet welke moeder haar kinderen zou opsluiten. In mijn gedachten zou ik denken dat kinderen net een mooi geschenk zijn voor een moeder. Als je geen kinderen wilt, kan je aan het begin van de zwangerschap nog kiezen om het af te breken. Ik weet de achtergrond van de moeder niet, maar wat als zij psychische problemen had/heeft? Dan vind ik dat deze vrouw niet eens kinderen op de wereld had mogen brengen.
Dit artikel doet me ook denken aan een artikel dat ik eerder las op het internet. Daar zou een man twintig jaar zijn opgesloten geweest en leefde in zijn eigen uitwerpselen. Dat is toch niet normaal, wel?
In het geval van de moeder vind ik het oprecht geweldig dat het meisje de ANAR kon verwittigen. Ze had hoop en werd gevonden, de ellende voor haar is voorbij. De bedenking die ik mij bij beide artikels maak, is: 'Hoe zit het met de intelligentie van de kinderen? Zolang opgesloten geweest, niet naar school kunnen gaan, (bijna) geen daglicht zien... Dat heeft toch een enorme invloed op je mens-zijn en je intelligentie?'
Deze kinderen moeten zich nu zo hard aanpassen aan de maatschappij, want zij hebben die nooit gekend. Wat als ze hier te hard van afzien? Welke oplossing heeft de maatschappij hiervoor? Hoe zit het met studies of werk?
Wat ik nog niet begrijp, is dat zus en broer nu van elkaar worden gescheiden. Er zou geen geweld zijn gebruikt tegen de zoon, dus hij blijft gewoon bij zijn moeder en haar vriend wonen. De dochter mag, gelukkig, naar haar vader, maar zonder haar broer? Dit hebben ze samen meegemaakt. Moeten ze dit dan ook niet samen verwerken, een plaats geven, erover praten...? De band tussen broer en zus is zo sterk door wat ze samen hebben moeten doorstaan en nu worden ze gescheiden?
Ik hoop dat moeder en vriend een zware straf krijgen. Wat zij de kinderen hebben aangedaan, kan gewoon niet. Dit geldt ook voor de man die zijn zoon twintig jaar lang opsloot.

(http://www.hln.be/hln/nl/960/Buiten...werpselen.dhtml)