Afronden studie vergt almaar meer tijd


Slechts een derde van alle Vlaamse studenten haalt binnen de drie jaar zijn bachelordiploma, tien jaar terug lag dat aandeel stukken hoger. De opgelopen studievertraging komt omdat jongeren veel te veel met vakken schuiven.

Didier Pollefeyt, als vicerector aan de KU Leuven bevoegd voor onderwijs, luidt de alarmbel: door de vele mogelijkheden om vooruit te schuiven met vakken, verliezen studenten het overzicht, en struikelen ze onderweg naar het diploma.

Die tendens wordt ook bevestigd door nieuwe cijfers van Hilde Crevits (CD&V), minister in de Vlaamse regering. Tien jaar geleden behaalde nog 38 procent van de studenten in drie jaar tijd een bachelordiploma, het zogenaamde modeltraject, dat aantal daalde drastisch in 2013 naar 29 procent.

Redenen

De eerste reden is de ‘bruuske’ overgang tussen het secundair onderwijs en de universiteit. ‘Veel jongeren denken dat ze, afgestudeerd aan het middelbaar, eender welke richting aankunnen, wat natuurlijk niet klopt’, aldus Pollefeyt. ‘Studenten zitten daarom soms niet op hun plek, maar doen toch voort omdat ze sociale en maatschappelijke druk voelen.’

Bovendien ontbreekt ook de controle, weet Pollefeyt. ‘Wie bijvoorbeeld voor een paar vakken slaagt, maar voor het overgrote deel niet, kan toch nog altijd zeggen dat hij of zij naar het tweede jaar mag. Ouders begrijpen dat niet altijd even goed, waardoor de student kan schuilen in een technische uitleg die niet helemaal klopt.’

Flexibilisering hoger onderwijs

Dat een student eindeloos kan schuiven en puzzelen met vakken in de tijd, komt door de flexibilisering in het hoger onderwijs. Die vrijheid ligt decretaal verankerd. ‘Onze faculteiten leggen aan het begin van het jaar het systeem van naaldje tot draadje uit en wijzen op de gevaren’, zegt Pollefeyt, 'maar dat garandeert niet dat studenten geen fouten maken.'

De KU Leuven voerde daarom een strenge regel in die veel wrevel wekte: eerstejaars die minder dan dertig procent van de studiepunten behaalden, mogen zich het volgend academiejaar niet meer voor dezelfde richting inschrijven. ‘Dat klinkt misschien hard maar het voorkomt wel pijnlijke voorbeelden van eeuwig, vruchteloos studiegedrag.'

Bron: DS 24/09/2016

Mening: Uit nieuwe cijfers die minister Hilde Crevits onlangs beschikbaar stelde, blijkt dat jongeren aan de hoge school of de universiteit steeds langer over hun studie doen. Terwijl er 10 jaar geleden 38% afstudeerde in 3 jaar is dat nu slechts nog 29%. Over het algemeen verwondert dit mij niet. Dankzij de flexibilisering van het hoger onderwijs kan je als student eigenlijk zelf je studieprogramma bepalen. Deze flexibilisering is zeker geen slecht gegeven, omdat het de student de kans geef op eigen tempo de studie af te ronden. Er zijn echter ook nadelen aan verbonden. Sommige studenten weten na verloop van tijd zelf niet meer goed waar ze mee bezig zijn, doordat ze het overzicht verliezen. Daarom vind ik het een goede zaak dat de KU Leuven studenten die in hun eerste jaar minder dan 30% van hun studiepunten halen niet meer mogen starten in die studierichting. Het is uiteraard een drastische maatregel, maar ik denk dat sommige studenten deze maatregel nodig hebben. Bovendien zal het de eerstejaarsstudent motiveren om extra zijn best te doen zodat de studierichting kan verdergezet worden. Daarnaast vind ik het ook belangrijk dat studenten die toch voor een flexibel traject kiezen goed opgevolgd worden door de school. Iets wat aan een universiteit uiteraard veel moeilijker is aangezien er daar grote aantallen studenten zitten.

Het verbaast me dat er in een bacheloropleiding maar een derde van de studenten binnen drie jaar hun diploma haalt. Dit cijfer ligt veel lager dan ik dacht. Je zou kunnen zeggen dat studenten tijdens hun opleiding meer begeleid moeten worden in verband met het schuiven van vakken enzovoort, maar (naar mijn menig) begint het al bij de keuze van de studierichting die de student neemt op het einde van het middelbaar onderwijs.
Hier zou men de leerlingen een realistischer beeld moeten geven over hun kunnen én over de mogelijkheden in het hoger onderwijs.
Wanneer je je als student inzet voor een richting die eigenlijk, om het cru te zeggen, te hoog gegrepen is, denk ik dat je toch niet wil veranderen omwille van het gevoel van mogelijk “gezichtsverlies” bij ouders of peers.
Of mijn mening hierover daadwerkelijk overeenkomt met de realiteit, weet ik natuurlijk niet.