Leerkrachten zijn vaker en langer ziek dan de vorige jaren. Stress, burn-outs en depressies eisen nog meer dan de voorbije jaren hun tol en veroorzaken nu een op drie ziektedagen.

Dat schrijft De Morgen op basis van het rapport ziekteverzuim in het Vlaamse onderwijs.

In 2014 bleven leerkrachten 2.514.111 dagen thuis, fors meer dan in 2013 en het hoogste peil sinds 2009. Het betekent dat een leerkracht zich op jaarbasis gemiddeld bijna 15 dagen ziek meldt. Aangezien 47,6 procent van de leerkrachten geen enkele dag ziek is, blijven de zieken gemiddeld bijna 30 dagen thuis.

De belangrijkste oorzaak zijn psychosociale aandoeningen. In 2014 werd 36,4 procent van alle ziektedagen hierdoor veroorzaakt, tegenover 33,5 procent in 2013. Ter vergelijking: bij de federale en Vlaamse overheid zorgen psychische ziektes 'slechts' voor een kwart van alle verzuim.

Helemaal alleen

Vooral oudere leraren hebben te kampen met problemen, al valt op dat ook dertigers en veertigers steeds vaker afhaken om psychosociale redenen. Mannen en leerkrachten in het secundair onderwijs lopen ook een bovengemiddeld risico.

Volgens specialisten ligt een verklaring bij het feit dat leerkrachten letterlijk alleen voor de klas staat. Elke dag opnieuw moeten zij presteren voor publiek, terwijl de uitdagingen steeds groter worden door de toenemende diversiteit en de grote groep leerlingen met zorgnoden. Tel daar de planlast bovenop "en opeens wordt duidelijk waarom de onderwijsverstrekkers zelf aangeven dat de cijfers niet verwonderlijk zijn", aldus de Morgen.

Bron: http://www.knack.be/nieuws/belgie/z...mal-633291.html
Eigen mening: Als leerkracht hebben we een zware job, zoals in het artikel gezegd moeten we ons steeds bewijzen voor een hele groep, elke dag opnieuw.
Mensen die sneller vatbaar zijn op ziektes krijgen deze ook vaak over in de klas, van hun leerlingen. Hier wordt specifiek gekeken naar psychische klachten en daar ben ik wel wat bezorgd over. Ik kan begrijpen dat als je aan een bepaalde klas niet graag les geeft, het moeilijk is om elke dag weer je volledig in te zetten voor deze klas, maar toch moeten we dat allemaal blijven doen! We zijn tenslotte leerkracht omdat we dat graag willen en dan moeten we daar alles bij nemen.
Ik denk dat het misschien al kan helpen om praatgroepen te maken binnen scholen of binnen een aantal scholen, zodat leerkrachten zich eens helemaal kunnen loslaten in hun verhalen en ook meteen beseffen dat ze niet alleen zijn met dat soort problemen.

Hoewel de cijfers wel heel hoog liggen, schrik ik hier toch niet echt van. Zoals in het artikel wordt aangehaald, blijven leerkrachten vaker thuis omwille van psychische redenen. Deels zou dat komen omdat ze alleen voor een klas staan, maar ik geloof dat er ook andere redenen zijn.

Ik denk persoonlijk dat heel veel van die psychologische klachten - waarschijnlijk veroorzaakt door stress - veel te maken hebben met hoe onze samenleving de dag van vandaag in elkaar zit. Ik heb namelijk het gevoel dat de leerkrachten nu met veel meer verschillende dingen rekening moeten houden dan vroeger. Dan heb ik het niet alleen over het niveau en het tempo van de leerlingen, maar ook over multiculturaliteit, leerproblemen, technologie enzovoort.

Het feit dat er meer depressies zitten onder de jongeren speelt denk ik ook wel een grote rol. Mede door de hoge druk van buitenaf en zaken zoals cyberpesten hebben heel veel jongeren psychische problemen. Hoewel je als leerkracht je job ook niet helemaal mee naar huis mag nemen zoals men dat zegt, denk ik wel dat zulke zaken een groot effect hebben.

Als we het lesgeven van vroeger vergelijken met dat van nu, dan denk ik dat we grote verschillen zien. Net door die verschillen, blijven leerkrachten thuis om wille van psychische redenen. Vroeger was het lesgeven niet meer dan enkel je theorie aframmelen voor de klas. Op de dag van nu is dat niet meer voldoende. Leerkrachten moeten open staan voor verschillende samenlevingen (multicultureel). We moeten hierop inspelen, zorgen dat de verschillende jongeren één geheel worden. Voor de oudere leerkrachten is dit niet zo simpel. Wij, als jonge leerkrachten, groeien op met dit fenomeen. Hierdoor verwacht ik dat wij er minder last met zullen hebben. De maatschappij maakt het ons er niet gemakkelijker op. Er wordt veel verwacht van leerkrachten (vb. differentiëren, remediëren, ...). Er ligt een soort druk op onze schouders. Voor sommige mensen is dit niet evident, zo ontstaan er psychische problemen.

Eerlijk gezegd verbaast dit nieuws mij ook niet echt. Zoals al eerder gezegd is, is het onderwijs de laatste jaren enorm hard veranderd. Het gaat niet meer enkel om het bijbrengen van kennis, het is zoveel meer. Leerkrachten moeten omgaan met diversiteit, multiculturaliteit en nu door de invoer van het M-decreet ook met meer specifieke onderwijsbehoeften. Daar komt ook nog eens bij dat we niet enkel leerkracht zijn, maar ook lid van een team. Vergaderingen en administratie zijn ook een belangrijke taak van een leerkracht. De opdracht van een leerkracht is dus veel uitgebreider geworden, wat veel meer stress met zich meebrengt. Ook buiten de school gaat het leven veel sneller en brengt het meer stress met zich mee. Burn-outs en depressies zijn alom aanwezig, het is dus geen wonder dat ook leerkrachten hiermee te kampen hebben.