Meer dan een kwart van de kinderen die vandaag in Antwerpen worden geboren, groeit op in een gezin dat onder de armoedegrens leeft. Dat cijfer is de voorbije jaren alleen maar gestegen. “Hallucinant en onrechtvaardig”, zegt socioloog Peter Raeymaeckers van de UAntwerpen. “Die kinderen slepen dat hun hele leven mee.”


In 2001 lag het aantal Antwerpse huishoudens dat kampte met kansarmoede op 16,3 procent. In 2011 was dat gestegen naar 24 procent. Een pak meer dan het Vlaamse gemiddelde (9,75 procent). Volgens de meest recente cijfers (2014) is hun aantal nu aangegroeid tot 26,4 procent. Alleen Boom doet slechter, met 32,6 procent. Dat blijkt uit het jaarboek Armoede en Sociale Uitsluiting dat het onderzoekscentrum OASeS van de Universiteit Antwerpen donderdag voorstelde.

“Het zijn hallucinante cijfers”, zegt Peter Raeymaeckers, socioloog aan de Antwerpse universiteit. “Ondanks alle aandacht in de media en ondanks de vele maatregelen die vanuit het beleid al werden genomen, groeit kinderarmoede nog steeds aan. Het treft hen op het vlak van gezondheid, onderwijs en latere kansen op werk. Ze zien ook heel snel dat er wat mis is. En ze schamen zich daarvoor.”

OASeS, het onderzoekscentrum van de afdeling sociologie van de UA, pleit voor een brede aanpak op alle beleidsniveaus. “Het optrekken van het leefloon, dat nu ver onder de armoederisicogrens ligt, is een eerste vereiste. Maar dit is een taak van alle ministers. En op lokaal vlak moet er een netwerk ontstaan waarbij stad en OCMW samenwerken met en luisteren naar het middenveld, want daar zit de expertise.”


bron: http://www.gva.be/cnt/dmf20151203_0...t-op-in-armoede

eigen mening: Ik vind dat het wel heel veel mensen zijn die in armoede leven. Ik wist dat er wel een heel aantal gezinnen waren in armoede, maar meer als een kwart van de gezinnen is wel heel veel. Dat had ik niet verwacht. Kan hier dan helemaal niets aan gedaan worden. Moeten die kinderen geen kansen krijgen dan? Misschien konden de ouders er wel iets aan doen dat ze arm zijn geworden, maar de kinderen zeker niet. Is het dan niet heel oneerlijk dat deze kinderen veel minder kunnen doen als het gemiddelde kind. Zij krijgen veel minders kansen en dan is de kans wel heel groot dat zij in een later leven ook in armoede gaan leven. Zo kom je dan terecht in een cirkel waar je nog heel moeilijk uitkomt. Kunnen we geen soort van programma maken dat deze gezinnen goed begeleid zo dat ze toch weten hoe ze hun geld juist moeten verdelen en uitgeven.