Wetenschappers hebben een zeldzaam fossiel ontdekt van een klein neefje van de triceratops. Het dinosaurusbot werd opgegraven op het zogenoemde 'lost continent', het oostelijke deel van Noord-Amerika dat destijds van het westelijke gescheiden was door een ondiepe zee. Het opgegraven kaakbeen toont aan hoe verschillend dinosaurussen zich aan beide zijden ontwikkelden, met vreemd uitziende dieren tot gevolg.

Het ontdekte dier behoort tot de groep ceratopia, een groep plantenetende, gehoornde dinosaurussen die in het Bovenkrijt leefden (100 tot 66 miljoen jaar geleden). Het was ongeveer zo groot als een hond, kleiner dan de bekendere triceratops. Het gaat om het eerste gevonden fossiel van deze groep uit oostelijk Noord-Amerika.

Een ondiepe zee, de Western Interior Seaway, verdeelde Noord-Amerika in die periode in twee continenten. Dinosaurussen die op het westelijke deel (Laramidia) leefden, leken sterk op de dieren die gevonden werden in Azië. Tot nu toe zijn nog maar weinig fossielen van het oostelijke 'lost continent' Appalachia gevonden, omdat dichte vegetatie het vinden en opgraven bemoeilijkt.

Ander voedingspatroon

De nieuwe vondst toont nu aan dat de oost-westscheiding een grote invloed had op de evolutie van dinosaurussen op het continent. Anders dan bij eerder gevonden restanten van de ceratopia vertoont het kaakbeen een bizarre twist, waardoor de tanden naar buiten buigen in de vorm van een bek. De kaak is ook tengerder dan die van soortgenoten in westelijk Noord-Amerika.

Dat wijst er volgens onderzoeker dr. Nick Longrich van de universiteit van Bath op dat de dinosaurussen er verschillende eetpatronen op nahielden. "Vandaag zien we dat Australië veel dieren en planten heeft die er helemaal anders uitzien dan in de rest van de wereld", zegt hij in zijn studie, die verscheen in Cretaceous Research. "Tijdens het Bovenkrijt speelde zich in het oostelijke deel van Noord-Amerika hetzelfde af. Door een lange isolatieperiode zijn de dieren er op een heel andere wijze geëvolueerd, met als resultaat dinosaurussen die er vrij raar uitzagen."

Het is niet uitgesloten dat hetzelfde gebeurde op andere continenten. Ook Europa, Afrika, Zuid-Amerika, India en Australië waren aparte eilandcontinenten, die mogelijk elk hun eigen unieke dinosaurussen ontwikkelden. Wellicht zijn er dus nog veel meer soorten te vinden, vermoedt Longrich.

Bron: http://www.demorgen.be/wetenschap/w...inent-b4c59482/

Eigen mening: Het is heel fascinerend hoe ze vandaag de dag nog ontdekkingen doen over dinosaurussen, terwijl we nog niet eens weet hebben van alle dieren die nu leven. Uit de beenderen kunnen ze heel veel informatie halen zoals hun voedingspatroon en ontwikkeling. Zo kunnen we toch wat in de geschiedenis kijken en de dieren reconstrueren met behulp van een computer om een totaal beeld te krijgen. Ik denk dat we nog een lange tijd opgravingen kunnen doen en steeds nieuwe dingen ontdekken over onze wereld van vroeger en nu. Dit toont aan dat we zeker nog niet alles weten.