Studente: ‘Neen, meneer Noels, ik ben niet misbruikt door mijn doopmeesters’

Econoom Geert Noels kaartte afgelopen week in Van Gils & Gasten op Eén het thema van de studentendopen aan. ‘Een vorm van georganiseerd pesten voor gevorderden’, zo noemde Noels het. Maar verschillende studenten zijn het niet eens met die kritiek.

‘Studentendopen zijn te veel een plaats van vernedering en misbruik, vooral bij vrouwelijke studenten. Stop dit misbruik.’ Noels vergeleek studentendopen ook met het Harvey Weinstein-schandaal: ‘Doen alsof dit normaal is in een aanvaardingsproces, is wat Weinstein ook deed bij jonge actrices.’
Volgens Noels doen vooral kwetsbare mensen mee met dopen. ‘Uiteraard gaan een aantal mensen niet meedoen aan studentendopen, maar zij die wel meedoen zijn vaak de kwetsbaren die denken dat je mee moet doen aan dit soort groepsdruk om erbij te horen.’
Noels kan zich niet voorstellen dat (vooral) vrouwelijke studentes zo’n omgeving van studentendopen leuk vinden. ‘Ze vinden het alleen maar aanvaardbaar in die mate dat ze achteraf worden aanvaard tot een groep waar ze graag toe willen behoren.’

Studente Léonie Van de Vliet liet zich twee jaar geleden dopen. Ze is het absoluut niet eens met de commentaar van Noels op studentendopen. In een open brief dient ze hem van antwoord:

Geachte heer Noels,
Toen ik vanochtend wakker werd, nam ik mijn smartphone naar iets minder goede gewoonte bij de hand en begon ik aan mijn dagelijkse routine: alle sociale media minstens drie keer volledig doorlopen. Wat me tijdens dit ritueel in het oog sprong, kan u waarschijnlijk al raden. Jazeker, een verslag van uw bezoek aan Van Gils & Gasten en een hoop gemengde reacties daarbij. ‘Studentendopen zijn een vorm van georganiseerd pesten voor gevorderden’, las het. Mag ik hier even heel eerlijk zijn door te zeggen dat ik in de lach schoot. Ludiek, dacht ik. In mijn volledig twintigjarig bestaan ben ik nog nooit een pestkop genoemd, u was dus de eerste: proficiat! Het volgende wat ik deed was u even natrekken op Twitter, wie is die Geert Noels? Met alle respect, meneer, de glimlach verdween al snel van mijn gezicht.
Meneer Noels, begrijp me niet verkeerd, ik geloof dat u oprecht inzit met de student. Ik geloof dat ook u een steentje wil bijdragen aan onze maatschappij. Mag ik u echter vragen vanwaar uw zeer sterke uitingen tegen studentendopen komen? Bent u zelf gedoopt als student? Vertel het me even alstublieft, want ik ben benieuwd. Ondertussen zal ik u even mijn verhaal vertellen, als ik zo vrij mag zijn.
Twee jaar geleden ben ik gedoopt bij PSW Antwerpen, de studentenvereniging van de faculteit sociale wetenschappen aan de Universiteit Antwerpen. Ik heb me hiervoor ingeschreven omdat ik van mezelf vond dat ik eens een sprong in het diepe mocht wagen. Veel vrienden had ik namelijk nog niet aan de universiteit en zo’n doop, dat moest ik op z’n minst geprobeerd hebben. Zo gezegd, zo gedaan. Met een bang hartje ben ik alleen aan een weekdoop begonnen bij PSW. Ja hoor, de eerste minuut beklaagde ik het mezelf al. Op je knieën zitten en roepende studenten in witte labojas verduren, het is niet zo alledaags en allerminst plezierig. Maar in mijn achterhoofd speelde wat mijn meter aan de universiteit gezegd had: ‘Vergeet nie dat het maar een spelleke is hé, Léonie. Doopmeesters mogen ene keer in ’t jaar ne keer roepen op een nieuwe lading studentjes, maar zijn achteraf uw beste vrienden. In uw eigen moete daar gewoon mee lachen’. En dus hield ik vol, en merkte ik al rap dat ze gelijk had. Na dag één had ik al zo’n 50 nieuwe mensen leren kennen. Een week later had ik minstens 10 nieuwe, goede en echte vrienden.
Neen, meneer Noels, ik ben niet geviseerd geweest omwille van mijn geslacht. Neen, ik ben niet misbruikt geweest door mijn doopmeesters. Neen, ik voelde me niet puur vernederd en gepest. Wél heb ik grenzen verlegd waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Wél heb ik mij énorm geamuseerd. En wél ben ik nu, twee jaar later, nog steeds zó blij dat ik mij heb laten dopen. Nu zit ik namelijk zelf in het praesidium van deze studentenvereniging. Ik heb zoveel dingen geleerd en nog zoveel meer vrienden gemaakt. Die doopmeesters van toen en de schachten van nu zijn mijn beste maatjes. Dat, meneer Noels, is een studentendoop. Niet de zogenaamde wanpraktijken die u tracht de wereld uit te helpen.
Om mijn brief af te sluiten zou ik nog heel graag iets willen toevoegen over uw beslissing om een beweging zoals #metoo hierin te betrekken. Als fervente voorstander van gelijkheid voor mannen en vrouwen sta ik ook nu achter #metoo. Vrouwen die naar buiten komen met allerhande verhalen over misbruik en andere betreurenswaardige gebeurtenissen kan ik alleen maar toejuichen. Samen staan we sterk, daar geloof ik ten zeerste in. Mannen zoals u, die dit onderwerp gebruiken om gelijk te halen op vlak van zaken waar u zelf duidelijk niet veel van afweet, keer ik echter liever de rug toe. Misbruik is er overal, niet alleen bij studentendopen. Als u werkelijk inzit met de manier waarop er de dag van vandaag nog met vrouwen wordt omgegaan, raad ik u aan het probleem bij de kern aan te pakken. Niet bij dit onderwerp.

Bron: De Standaard, 29.10.2017
http://www.standaard.be/cnt/dmf20171029_03158868

Eigen mening:
Studentendopen hebben, in mijn ogen, bitter weinig te maken met pesten; het is een vorm van “bonding” tussen jongeren/adolescenten. Ik, een vrouwelijke studente, ben vorig jaar gedoopt, en het woord “misbruik” – zoals men in het artikel aanhaalt – is in de verste verte niet in me opgekomen! In tegendeel, bij een terugblik aan deze bewuste avond gaan er enkel positieve herinneringen door mijn hoofd. Tijdens een studentendoop verleg je je grenzen en maak je vrienden voor het leven.

Daarom vind ik het enigsinds vreemd dat men studentendopen, rond deze tijd van het jaar, steeds in een negatief daglicht plaatst.
Ja, er zullen ongetwijfeld al wel enkele keren zaken fout gelopen zijn - wat betreurenswaardig is -, maar is daarom elke studentenvereniging/studentendoop des duivels?

Ik vind de brief van de studente zeer sterk en mooi verwoord.