Vlaams klimaatbeleid volledig uit koers
Vandaag om 05:07 door Ine Renson, Dominique Minten

Vlaanderen moet tegen 2020 de uitstoot van broeikasgassen met 15,7 procent reduceren ten opzichte van 2005. Het ziet ernaar uit dat we stranden op amper 2 procent.

Volgens de klimaatdoelen die Europa oplegt, moet ons land tegen 2020 de broeikasgasemissies in de landbouw, het transport, de gebouwen en de kleine industrie met 15 procent afbouwen tegenover 2005. Na moeizame onderhandelingen tussen de regio’s werd eind 2015 afgesproken dat Vlaanderen zelfs 15,7 procent voor zijn rekening neemt.

Uit de laatste cijfers blijkt dat we flagrant de mist in gaan met die verplichting: op vandaag hebben we amper 2 procent emissies gereduceerd. In 2005 bedroeg de Vlaamse uitstoot van broeikasgassen 46.203 kiloton, in 2016 was dat 45.300 kiloton. Tussen 2014 en 2016 gingen de emissies zelfs opnieuw omhoog (zie grafiek). Uit de prognoses van de Vlaamse regering blijkt dat de uitstoot de komende drie jaar ongeveer stabiel blijft. Als we snel bijsturen, kan Vlaanderen in 2020 misschien nog afkloppen op een totale reductie van 5 procent. Dat is hoe dan ook zwaar uit koers.

Ook Wallonië en Brussel presteren ondermaats. Volgens de laatste cijfers zou België daardoor in 2020 een reductie van 8 à 10 procent halen, ver van de opgelegde 15 procent.

Boekhoudkundige spielerei

Minister van Leefmilieu Joke Schauvliege (CD&V) houdt vol dat we ons doel wel halen. ‘Europa laat toe dat we de volledige periode samen bekijken. Tussen 2013 en 2017 bouwden we sneller af dan het traject dat Europa voorlegde, wat compenseert voor de tekorten die we in de komende drie jaar zullen boeken.’

Mathias Bienstman van de Bond Beter Leefmilieu (BBL) heeft twijfels bij die uitleg. ‘De cijfers van de laatste jaren zijn slechter dan de regering had voorspeld. Dat komt onder meer door de hoger dan voorziene uitstoot van gebouwen en wagens. De overschotten volstaan dus niet om de tekorten te compenseren.’ Hoe dan ook is dat boekhoudkundige spielerei, zegt ook Vlaams Parlementslid Hermes Sanctorum. ‘Je vermijdt misschien een boete van Europa. Maar ondertussen bouwen we een achterstand op die we niet meer inhalen en verschuif je het probleem naar de volgende regering en de volgende generaties.’

Er liggen geen concrete maatregelen op tafel om dat gat dicht te rijden, zegt Bienstman. Daarom wordt de kloof alleen maar groter. Tegen 2030 moeten we al aan -35 procent zitten. ‘Dat halen we nooit als we voortdoen zoals we bezig zijn. Voor ons klimaatbeleid is dit een drama.’

Vandaag zitten de Europese ministers van Leefmilieu samen om de doelstellingen voor 2030 opnieuw te bevestigen. Die zijn bindend: op het niet naleven ervan staan forse boetes. Minister Schauvliege geeft toe dat het een bijzondere opdracht wordt om de doelstelling voor 2030 te halen. ‘Het laaghangend fruit is geplukt. We zullen drastische maatregelen moeten nemen.’

Wat die groene revolutie voor ons allen betekent, leest u morgen in een uitgebreid klimaatdossier in deze krant.

Mening
Dit 'falen' was te verwachten. We weten allemaal dat er een probleem is, een groot probleem. Wij, de bevolking en de regering hebben de wetenschappers veel te lang genegeerd. Natuurlijk is het geweldig dat er nu akkoorden zijn en de politiek eindelijk actie onderneemt en doelen opstelt. Maar ik heb het gevoel, en dat gevoel wordt nu ondersteunt door de inhoud van dit artikel, dat het bij praten over een groene toekomst blijft. Steeds meer mensen leggen zonnepanelen en fair fashion is aan een opmars bezig, maar we weigeren om onze levensgewoonten echt aan te passen. Dat is wat we gaan moeten doen willen we die 15,7 procent halen. Er zijn mensen die redeneren 'Ik ben vegetarisch dus ik kan me wel een vliegreisje permitteren'. Zo hou je de uitstoot misschien wel stabiel, maar gaat het nooit beter worden. Als we allemaal een paar keer in de week ons stukje vlees vervangen en door weer en wind (voor een korte afstand) toch voor de fiets of het openbaar vervoer kiezen, de plastic zakjes links laten liggen en erg bewust zijn van waar we voor kiezen en welke impact dat heeft denk ik dat we al erg ver komen. We moeten niet met de vinger gaan wijzen, maar bij onszelf beginnen.

Bron http://www.standaard.be/cnt/dmf20171012_03128908