'Vandaag blijkt eens te meer dat onze privacy, in de ogen van onze mandatarissen en verkozenen niet veel meer waard is', schrijft Matthias Dobbelaere-Welvaert naar aanleiding van het voorstel om de gegevens van alle autoritten één jaar bij te houden. 'Wanneer is het genoeg voor de N-VA én de partijen die dit voorstel steunen?'

'Privacy op de weg. Niet nodig volgens Jan Jambon'
'Vandaag blijkt eens te meer dat onze privacy, in de ogen van onze mandatarissen en verkozenen niet veel meer waard is', schrijft Matthias Dobbelaere-Welvaert naar aanleiding van het voorstel om de gegevens van alle autoritten één jaar bij te houden. 'Wanneer is het genoeg voor de N-VA én de partijen die dit voorstel steunen?'

Herinnert u zich die tijd dat het blijkbaar populair was 'om Jan Jambon te kennen'? Ik vraag me af of die boze bestuurder het nu nog met dezelfde trots zou uitschreeuwen. Jambon werkt immers hard aan een tijd waar massasurveillance en de geleidelijke uitbouw van een politiestaat aan belang wint. De N-VA neemt de ene maatregel na de andere die de privacy van haar burgers ernstig in gevaar brengt. Zo was er het voorstel om vingerafdrukken masaal te gaan bewaren in een database, iets wat Open VLD enigszins kon tegenhouden door die vingerafdrukken enkel te bewaren op de eID zelf. Ook was er de afschaffing van de anonieme SIM-kaarten, amper een jaar nadat Alexander De Croo nog uitdrukkelijk had beweerd dit niet te willen doen. In Antwerpen zijn de straten bedekt met camera's. Ook de invoering van superflitspalen en slimme ANPR-camera's - waar ik in februari al waarschuwde voor de vele risico's, zijn nu onderwerp van een omstreden voorstel van Minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon. Die wil namelijk graag één jaar lang alle Belgen kunnen volgen op de weg.

Vandaag blijkt eens te meer dat onze privacy, in de ogen van onze mandatarissen en verkozenen niet veel meer waard is. Wanneer is het genoeg voor de N-VA én de partijen die dit voorstel steunen? Wanneer is veiligheid volgens hen voldoende gegarandeerd? En wanneer zal onze privacy uiteindelijk verwateren tot een artefact van een vorige wereld?

Was iedereen maar even geboeid over hoe zijn buurman dat nieuwe zwembad kon betalen - de fiscale kliklijn was nog nooit zo populair -, als wat er met zijn of haar privacy aan de hand is. Het wordt tijd dat u wakker wordt.

Wat is er nu eigenlijk aan de hand?
De N-VA blies dit weekend dus opnieuw leven in het omstreden voorstel, een wetsvoorstel waar Jan Jambon al sinds 2016 druk aan bezig is. De regering wil één jaar lang alle verplaatsingen die u met uw voertuig doet, of dat nu een wagen, motor of brommer is, gaan bijhouden. Zij gaat er dus de facto van uit dat wij allen misdadigers (in wording) zijn. Het gaat hier immers niet om gerichte controle of een signalisatiemogelijkheid van een verdachte nummerplaat, het gaat hier om het bijhouden van een onnoemelijke grote dataset van verplaatsingen, en dus identiteitsgegevens.

Dat dit fout is, staat buiten kijf. Elk wetsvoorstel dient de proportionaliteitstoets te doorstaan. Het recht op privacy is geen absoluut recht. Dat impliceert dat men van dit recht kan afwijken wanneer daar een gegronde en zwaarwichtige reden toe is. Dat is echter in casu niet het geval. Het bijhouden van alle verplaatsingen van alle Belgen gedurende één jaar, is niets meer dan massasurveillance - een term die zelfs de anders zo voorzichtige Privacycommissie zelf naar voor schuift.

De vraag is in hoeverre dergelijke controle enig voordeel oplevert om daadwerkelijk terroristen te vatten. Dit kan men immers vandaag al perfect, met gerichte controles via de camera's en signalisaties op nummerplaten. Zo'n massacontrole is dus per defintie geheel overbodig. Interessant: in Nederland is men niet van plan om bijvoorbeeld anonieme SIM-kaarten te verbieden. Uit een inventarisatie in opdracht van de Nederlandse Minister van Veiligheid en Justitie is niet gebleken dat een verplichte registratie van SIM-kaarten enig 'significant profijt' voor de uitvoeringsdiensten bij de opsporing van criminelen en terroristen wordt verwacht. Kijk, zo kan het ook. Eerst onderzoeken en dan wetsvoorstellen maken.

Men verzekert dat enkel getrainde agenten in heel specifieke gevallen de gegevens zouden kunnen consulteren. Minder fraai is dat in ditzelfde weekend aan het licht kwam dat Antwerpse politieagenten met gestolen identiteiten (en dus identiteitsfraude) op goksites zitten. En u vertrouwt werkelijk diezelfde overheid toe met al uw data?

Wij hekelen de praktijken die men in China, Rusland en andere Staten toepast. Wij gaan er prat op dat Europa de voorvechter is van de Privacy, waarvan de GDPR - de nieuwe privacywetgeving die in mei 2018 actief wordt - een sterk voorbeeld is. Tegelijkertijd laten wij maar begaan dat onze nationale overheid een loopje neemt met onze basisrechten en -principes. Het recht op privacy, het recht om niet gevolgd te worden waar je gaat en staat, is een basisrecht. Dat men kan afwijken van de privacywet, wanneer iemand duidelijk criminele intenties heeft, lijkt me logisch. Dat men echter elke burger, en per definitie dus elke onschuldige burger, over dezelfde kam scheert en zijn bewegingen opzettelijk gaat bijhouden, is niet één brug te ver, maar vele bruggen.

Privé versus overheid
Sommigen zullen opmerken dat de overheid niks nieuws doet. Dat Apple en Google met hun navigatieapplicaties heel wat data bijhouden over onze verplaatsingen. Er is echter een cruciaal verschil, en het is simpelweg een denkfout. Bij elke applicatie en elk privé-initiatief heeft men immers een vrije keuze. Men kiest om Google Maps te gebruiken. Er is altijd een duidelijke opt-out, namelijk het niet gebruiken van de applicaite.

Ik kan echter niet zomaar kiezen om geen gebruik meer te maken van het Belgische wegdek, of mijn voertuig met Belgische nummerplaat langs de kant te zetten. Ik betaal daar overigens al meer dan genoeg belastingen voor, niet? En overigens, de installatie van het ANPR-netwerk kost de federale regering een slordige 35 miljoen euro. Goed besteed toch, uw belastingsgeld?

Het argument dat privé-bedrijven dus eigenlijk net hetzelfde doen als onze overheid, gaat niet op. Er is geen opt-out bij deze regering. Er is geen opt-out op deze politieke partij, die steeds meer België wil transformeren tot een politiestaat, waarin controle en staatsmacht centraal staan. Diezelfde politieke partij laaft zichzelf aan artikel 10 EVRM (Europees Verdrag van de Rechten voor de Mens) die de 'vrijheid van mening' als mensenrecht definieert, maar vergeet genoegzaam enig respect op te brengen voor artikel 8 EVRM ('recht op privacy'). Wat de NVA vandaag doet in haar obsessie met de illusie van veiligheid, heeft zij overigens ook helemaal geen mandaat voor. Ik kan me niet herinneren dat massasurveillance deel uitmaakte van hun partijprogramma.

Het is hoog tijd, burger
Het is dus duidelijk dat onze privacy volop met de voeten wordt getreden. Al zeven jaar lang sta ik op de barricaden voor de bescherming van uw en mijn privé-leven. Geen mens, buiten een ongeruste ziel, die zich veel zorgen maakte. België is als een slechte grap. Men introduceert beetje bij beetje gevaarlijke voorstellen en wetgeving, waarbij men op het einde van de rit terug zal kijken en zich zal kunnen verwonderen over hoe het zo ver is kunnen komen.

Waar is onze privacy gebleven? Het moment dat de gemiddelde burger zich dit afvraagt, is het al te veel laat. Het wordt tijd dat ogen openen, en men een verweer opbouwt. Het wordt tijd dat men zich realiseert dat de N-VA, maar evengoed de politieke partijen die dit voorstel steunen, een gevaar betekenen voor onze vrijheden en mensenrechten. Ik schreef het al lang geleden, en ik schrijf het vandaag opnieuw: veiligheid is een illussie. Laat u niet vangen door handige politieke jongens die uw (irrationele) angst uitbuiten voor minder fraaie doeleinden.

U denkt wellicht dat u niet veel kan doen. Niets is minder waar, want volgens diezelfde partij heeft u als burger duidelijk de macht. U stemt straks op de partij waarvan u vindt dat die gelijk heeft gekregen. Ik vraag u met aandrang om na te denken over uw keuze in het stemhokje, en of u wil doorgaan met het afbrokkelen van de democratie, en het verder uitbouwen van een politiestaat te stimuleren. U kan ook vandaag echter iets doen. U kan ministers en afgevaardigden - mensen die uiteindelijk voor u werken - aanschrijven om duidelijk te maken dat u zich ernstig zorgen maakt over privacy, en dat u niet langer akkoord kan gaan met de afkolving van uw privé-leven.

De keuze is aan u. U laat mij ofwel roepen in een woestijn, of u staat in de frontlinie van wat later zal blijken de juiste keuze te zijn: het vrijwaren, beschermen en het stimuleren van een proportioneel privacy- en veiligheidsbeleid.

Deze opinie werd geschreven door Matthias Dobbelaere-Welvaert, managing partner bij theJurists Europe (deJuristen/lesJuristes/theJurists). Matthias doceert ook 'Copyright and Mediarights' aan de Erasmus Hogeschool Brussel en is gespecialiseerd in privacy, vrije meningsuiting en artificiële intelligentie.

Bron: Knack
Datum: 9 oktober 7 u 13
Link: http://datanews.knack.be/ict/nieuws...7966.1446586007

Eigen mening:
Ik begrijp de frustratie van veel mensen. Het idee dat we constant 'bespied' worden en nagetrokken worden door deze speciale agenten geeft mij geen fijn gevoel. Deze speciale agenten zijn de enige die aan de gegevens kunnen, maar ik vraag me af of dit later niet zal doorgetrokken worden naar alle politie-eenheden. Niet dat dat effectief het geval zal zijn, maar de vraag ernaar alleszins wel. Het verschil dat wordt aangehaald tussen Google Maps en de overheid maakt ook veel duidelijk. Het is aangenamer om zelf te kiezen voor Google Maps, ongeacht het feit dat er eigenlijk hetzelfde gebeurd, namelijk de gegevens worden bijgehouden. We moeten er ons wel van bewust zijn dat Google onze gegevens constant bijhoudt en onze zoekopdrachten continu zal verfijnen naar onze eigen wensen. Maar dat we de overheid gaan betrekken in onze privacy lijkt mij toch een grote stap te ver. Niet iedereen moet op dezelfde manier nagetrokken worden. Al snap ik enigszins wel de zoektocht naar veiligheid van onze overheid.

Ik ben het niet eens met Cédric en al evenmin met de schrijver van dit artikel. Vooral de schrijver overdrijft, naar mijn mening, heel sterk. Ik ben nog altijd van mening dat als je niets verkeerd doet, je ook niets te verbergen hebt. Ik vond het dan ook een zeer positieve vooruitgang dat je geen anonieme SIM-kaarten meer kon kopen. Ik zie daar geen graten in. Bij het merendeel van de bevolking is het denk ik geen probleem dat je naam aan je SIM-kaart is gekoppeld en als je dat wel een probleem vindt, dan is dat waarschijnlijk omdat je iets doet dat het daglicht niet mag zien. En dan is het volgens mij juist goed dat er gerichter gezocht en ingegrepen kan worden.
Ik deel Cédric zijn gevoel ook niet wat betreft het bijhouden van gegevens over onze verplaatsingen. Bij mij roept dat geen onaangenaam gevoel op. Ook wat de schrijver zegt, vind ik een beetje overdreven. Hij schrijft dat Jan Jambon met dit wetsvoorstel wil zeggen dat we allen misdadigers in wording zijn. Ik denk dat je het zo niet moet bekijken. Het is een maatregel om misdadigers er sneller uit te halen, daarmee wordt niet bedoeld dat iedereen een crimineel is. Ook hier blijf ik bij mijn eerder genoemde motto.
Ik vind het trouwens veel erger dat google onze gegevens zomaar gebruikt. Dat vind ik persoonlijk een veel grotere breuk op onze privacy. Je hoeft maar enkele minuten te zoeken en heel je huis is te vinden op google. Met een beetje pech stond je garage open en kan iedereen zomaar binnenkijken. Daar heb ik ook niet om gevraagd. Google gaat trouwens nog veel verder. probeer maar eens een website op te zoeken zonder er daarna reclame van te krijgen.

Ik ben niet met je eens Jolien. En wel om meerdere redenen:
1. De overheid gaat onveilig om met onze informatie. Kortom het is niet alleen de overheid die meekijkt. Het is altijd weer gebleken dat de informatie slecht werd bewaard en dat onbekenden er mee aan de haal gingen. Doe daar nog een bewaartermijn van één jaar erbij en het risico is nog groter geworden.
2. De overheid maakt fouten. Stel dat je nummerplaat gestolen wordt, en gebruikt wordt voor criminele doeleinden. Je nummerplaat en daarmee je identiteit staat geregistreerd als criminele verdacht. De betrokken criminelen zijn na een tijd al lang opgepakt en veroordeeld, echter door een fout in het systeem blijkt het wijzigen of verwijderen van je stempel 'verdachte crimineel' niet mogelijk te zijn. Veel plezier gewenst met het aan de kant gezet worden door de politie elke ochtend naar het werk. En leg het ook maar elke keer uit aan de agenten die je zien als vuurwapengevaarlijke crimineel.
3. Je kent de toekomstige machthebbers niet. Het is een kleine stap om de wetgeving te veranderen voor andere doeleinden. Stel dat de overheid de gegevens deelt met verzekeringsmaatschappijen of je werkgever? Wat als je verzekeringspolis ineens verhoogd wordt omdat je vorig jaar een snelheidsboete hebt gekregen?
4. Je weet niet waar ze naar zoeken. Stel: Wat in jouw ogen een onschuldig bezoek bij je allochtone moeder was, wordt het in de ogen van de inlichtingendienst als verdacht aangemerkt omdat een terrorist in dezelfde buurt woont. Deze 'intel' wordt gedeeld met de amerikanen. Na het bezoek aan moeder wil je op vakantie naar New York, en omdat je nog niet zeker weet wanneer je terug wilt komen, boek je een enkele vlucht Big Apple. Maar voor vertrek bedenk je dat je enig kind bent van moeder, dus als jou iets overkomt, zit zij met een laag inkomen. Je sluit daarom nog net voor vertrek een levensverzekering af. Sta je daar dan op JFK airport; je visum wordt geweigerd en de FBI wilt een paar vragen stellen...
5. De overheid geeft geen keuze. Ik heb niet gekozen dat de overheid mijn gegevens opslaat. Ik heb nergens toestemming daarvoor gegeven. Bij Google kan ik er wel voor kiezen om het niet te gebruiken. Ik gebruik DuckDuckGo als zoekmachine bijvoorbeeld.
6. De maatregel is buiten proportie, ineffectief, en geldverkwistend. Het is de vraag of een moker handig is om een spijkertje de kop in te slaan als er al een hamer voorhanden is. Daarnaast klagen de politie en inlichtingendiensten zelf over infobesitas: er is een te grote overvloed aan informatie waardoor tips en aanwijzingen over terrorisme de la in verdwijnen of veel te laat worden behandeld.