Therapie bij dyslexie werkt

Een behandeling kan voor kinderen met dyslexie een groot verschil maken.

Steeds meer kinderen krijgen de diagnose dyslexie en de bijbehorende behandeling. Die focust op inzicht krijgen in verschillende klanken. Nu is de effectiviteit van zo’n behandeling ook onderzocht, weliswaar bij een beperkte groep.

Orthopedagoog Liesbeth Tilanus volgde 54 kinderen op. Na de eerste behandelfase van 12 weken en evenveel sessies benoemden zij gemiddeld 98% van de klanken goed. Een toename van ruim 6% vergeleken met het aanvankelijke niveau. In dezelfde periode ging een controlegroep van kinderen zonder dyslexie er nagenoeg niet op vooruit (1%). Bestaande woorden (zoals ‘op’, ‘huis’ en ‘morgen’) en pseudowoorden (zoals ‘taaf’, ‘deek’ en ‘nargel’) werden aanzienlijk beter gelezen (een toename van respectievelijk 7 en 22%).

Qua spelling gingen de kinderen er zoveel op vooruit dat er geen verschil meer was met de controlegroep. Ook voor het lezen van pseudowoorden hadden de kinderen hun achterstand na deze eerste behandelperiode al volledig weggewerkt. Het onderzoek naar de tweede fase van de behandeling – waarbij wordt gefocust op meerlettergrepige woorden en leessnelheid – loopt nog.

Bron EOS
https://www.eoswetenschap.eu/psyche...-dyslexie-werkt
03/10/2017

Eigen mening
Ik ben zelf sterk geïnteresseerd in de zorg van de leerlingen en zeker ook leerlingen met dyslexie. Ik zou graag na deze opleiding een Banaba zorg bij studeren om ook deze kinderen de nodige hulp te bieden in hun leertraject doorheen de, op mij van toepassing, middelbare school. Ik vind het heel belangrijk dat deze kinderen ook de nodige ondersteuning krijgen om ook op een degelijk niveau de lessen zonder problemen of zeker met minder problemen te kunnen volgen. Het is echt van belang dat deze leerlingen therapie of behandeling krijgen en dat ze niet aan hun lot worden overgelaten. Op deze manier worden ze niet meer als 'vreemd' beschouwd in de klas en kunnen ze zich, door middel van deze behandelingen, op een gewone manier integreren in de groep en kunnen ze misschien de dingen die zij leren ook overdragen op de andere leerlingen. Op deze manier wordt de kloof tussen de 'normale' leerlingen en de zorgleerlingen toch in bepaalde mate verkleind.