Terwijl Europa consumenten meer controle wil geven over persoonlijke gegevens, lijkt de Trump-administratie het tegenovergestelde te doen. Enkel een handtekening van president Trump ontbreekt nog vooraleer internetproviders klantendata kunnen verkopen aan bedrijven zonder dat klanten het weten.

Amerikaanse internetproviders voelden zich serieus benadeeld ten opzicht van internetreuzen zoals Google en Facebook toen de Federal Communication Commission (FCC) eind vorig jaar het voorstel lanceerde om klanten van die providers extra rechten over hun persoonlijke data te geven. Daarmee wilde de commissie gelijkaardige regels opleggen aan de internetproviders die gelden voor telefoonbedrijven en kabeltelevisie.

Gebruikersdata zijn een goudmijn. Marketeers zijn bereid om daar heel wat geld voor neer te tellen. Iemand reclame tonen voor een nieuw biertje waarvan je kon weten dat die geen alcohol drinkt, is nu eenmaal geldverspilling. Google en Facebook hebben hun eindeloze rijk gebouwd op gepersonaliseerde reclame.

Ook internetproviders kunnen heel wat informatie over klanten verzamelen. Meer zelfs, ze hebben toegang tot alle online activiteiten. Ze weten exact welke websites je bezoekt, hoelang je dat doet, met welk toestel je telefoneert en op welke plaats je dat doet. Heel betrouwbare data waar zelfs de internetreuzen van dromen.

Het voorstel van de FCC zou die internetproviders serieus beperken in hun bewegingsvrijheid: ze zouden toestemming moeten vragen aan hun klanten of ze die informatie ook met andere bedrijven zou mogen delen. “Het voorstel kan de grootste overwinning in jaren zijn voor de privacy van consumenten”, klonk het bij de Electronic Frontier Foundation, een organisatie die zich inzet voor burgerrechten in de cyberspace.

Betalen voor privacy
Maar die overwinning hing sinds vorige week aan een zijden draadje. De Senaat besloot om het voorstel van de FCC te herroepen. De Republikeinse meerderheid de Kamer van Afgevaardigden heeft nu ook geluisterd naar de verzuchtingen van de internetproviders.

De gevolgen van die herroeping reiken voor de Amerikanen verder dan gepersonaliseerde advertenties. In 2013 rolde de Amerikaanse provider AT&T al een programma uit waarbij het klanten uitnodigde om tussen de 30 en 100 dollar per maand te betalen om je persoonlijke gegevens te vrijwaren van een verkoop aan derde partijen. Net voor de FCC de strengere privacyregels voorstelde, borg AT&T het programma terug op.

Geen wonder dat heel wat Amerikaanse media hun lezers probeerden op te roepen om volksvertegenwoordigers de herroeping te laten wegstemmen. Zelfs surfen via een incognitovenster of een VPN-verbinding brengt volgens technologietijdschrift 'Wired' geen zoden aan de dijk om je gegevens te beschermen.

En in Europa?
In Europa primeert het consumentenbelang wel op dat van bedrijven. “Sinds de algemene verordening gegevensbescherming van kracht is, krijgen bedrijven nog tot mei 2018 om de privacy van hun klanten te respecteren.”, weet Peggy Valcke, privacy-expert aan de KU Leuven. “Zo zullen bedrijven die actief zijn op het Europees grondgebied transparant moeten zijn over hoe data verzameld en verwerkt wordt.”

Iedereen, ook bedrijven zoals Google en Facebook, zal zich aan de richtlijn moeten houden. Je kan als klant bijvoorbeeld perfect vragen om vergeten te worden, ook als je data al gedeeld is met andere partijen. Bedrijven die zich niet aan de Europese verordening houden, zullen zich aan zware boetes kunnen verwachten.

Bovendien hebben de Verenigde Staten en de Europese Unie afgesproken dat Amerikaanse bedrijven die Europese gegevens opslaan, moeten voldoen aan de Europese privacyvoorwaarden.

bron: http://www.demorgen.be/buitenland/r...kopen-b4ec57ed/

mening: Ik vind de titel een beetje misleidend, want het gaat om een voorstel dat nog niet eens in werking was getreden. Ik ben blij om te lezen dat Europa er iets anders tegenover staat. Ik ben eigenlijk wel eens benieuwd naar de argumenten die alle partijen over de privacy hebben, want dat is een heel actuele discussie, ook in Europa. Moeten we onze privacy opgeven in ruil voor meer veiligheid? Uiteindelijk is privacy toch ook een soort van basisbehoefte. Er zijn toch ook weinig kamers in een huis zonder deur en weinig huizen waar je zomaar kan binnenkijken, of is het enkel online dat onze privacy geschend wordt?