'Haar plek is niet in de gevangenis, maar bij haar familie'. Met die zin maakte de Franse president Hollande een einde aan de celstraf van tien jaar die de 69-jarige Jacqueline Sauvage nog had moeten uitzitten.

De vrouw die haar man vermoordde na slachtoffer te zijn geweest van zijn permanente huiselijke geweld, mag oudjaar in vrijheid doorbrengen bij haar drie dochters. Die hebben alles in het werk gesteld om haar vrij te krijgen. Bij hoge uitzondering is het gehele politieke spectrum in Frankrijk het ermee eens - van de uiterst-linkse Melenchon tot de uiterst rechtse Le Pen.

Verzoeken tot vrijlating zijn veelvuldig gedaan. Tal van bekende en minder bekende Fransen hebben voor haar vrijlating gepleit. Onder hen zangeres Véronique Sanson, de linkse politicus Daniel Cohn-Bendit en burgemeester Anne Hildago van Parijs. Sympathisanten zien Sauvage als slachtoffer van een brute en drankzuchtige echtgenoot. De petitie 'Laat Jacqueline Vrij' op Facebook werd door honderdduizenden Fransen ondertekend.

Jachtgeweer

Sauvage, afkomstig uit het dorpje La Selle-sur-le-Bied in het midden van Frankrijk, werd naar eigen zeggen met grote regelmaat mishandeld door haar man. Ze beschreef haar huwelijk, dat 47 jaar duurde, als een hel. Op een middag in september 2012 ging ze naar bed nadat ze slaappillen had genomen. Haar echtgenoot Norbert kwam thuis, trapte de deur in, sloeg haar en liet haar een maaltijd klaarmaken. Toen hij vervolgens met een glas whisky op het terras ging zitten, pakte Sauvage een jachtgeweer en schoot ze haar man drie keer in de rug.

Eind 2015 werd Sauvage in hoger beroep tot tien jaar cel veroordeeld. De rechters verwierpen haar beroep op noodweer omdat ze nooit aangifte had gedaan en al die tijd bij haar man was gebleven. Het vonnis leidde tot woedende reacties en druk op Hollande om gratie te verlenen.

Dat had effect: de president maakte begin dit jaar bij uitzondering gebruik van deze bevoegdheid. Maar in augustus werd hij tegengesproken door rechters. Die volgden het advies van een commissie die een medisch en psychologisch onderzoek had gedaan en invrijheidstelling had afgeraden. Volgens het vonnis van de rechtbank beschouwde Sauvage zichzelf uitsluitend als slachtoffer en liet ze na haar eigen rol in de gebeurtenissen en haar eigen psychisch functioneren onder ogen te zien. Het leidde tot boze reacties.

Nu heeft Hollande alsnog het laatste woord in de affaire door van zijn amnestiebevoegdheid gebruik te maken. De rechterlijke macht krijgt geen kans meer op repliek.

Bron: De Morgen, http://www.demorgen.be/buitenland/h...choot-b6dceacf/

Datum: 29/12/2016

Eigen mening: Ik begrijp beide standpunten, dat van de rechters en dat van Hollande. Moord is niet goed te praten en ik snap daarom ook waarom de rechters haar een gevangenisstraf hebben gegeven. Ze heeft van dit huiselijke geweld niets gemeld en is bij haar man gebleven. Om deze redenen begrijp ik dus het standpunt van de rechters. Toch denk ik dat dit niet zo gemakkelijk is en dat men dus anders moet omgaan met deze situatie. Ik ken bijvoorbeeld ook een vrouw die jarenlang het agressieve gedrag van haar man heeft moeten verdragen. Zij had schrik om haar man te verlaten en is nog voor een lange tijd bij hem gebleven. Uiteindelijk kon zij onderduiken in een tehuis voor vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt. De schrik bij deze vrouw zal denk ik iets groter geweest zijn en zij zal moord als haar enige redding gezien hebben. In mijn ogen is deze vrouw geen slecht persoon, maar gewoon iemand die in schrik leefde. Toch mogen we geen beeld creëren in de maatschappij dat de moord op een persoon met verschrikkelijke daden oké is. Moord is nooit een oplossing, dus daarom vind ik dat de vrouw wel nog een straf verdient.