Toch hulp voor Antwerps koppel dat samen euthanasie wil

Een echtpaar uit Deurne wil samen overlijden door euthanasie, maar hij kreeg op het laatst een nee te horen. Het ziekenhuis zegt nu in een reactie dat ze er alles aan zullen doen om het echtpaar toch te helpen. ‘Maar het moet ordentelijk gebeuren.’

Fred Vandemeulebroucke (72) is al vijf jaar mantelzorger voor zijn vrouw, Lisette Franck (69). Zij lijdt sinds vele jaren aan Multiple Sclerose (MS), maar intussen ook aan chronische bronchitis en de ziekte van Crohn. Toen Fred begin januari vernam dat hij kanker had, was zij bang dat ze alleen zou achterblijven. Ze besloten allebei een euthanasie-aanvraag in te dienen, zodat ze er samen uit konden stappen.
Dat blijkt moeilijker dan gedacht, zo vertelde Fred zaterdag. Toen Lisette eindelijk een positief advies had gekregen, nadat drie artsen zich over haar lijden hadden uitgesproken, vernam hij van zijn artsen dat hij ‘er nog veel te goed voor was’.
Joost Baert is hoofdgeneesheer van het Klina-ziekenhuis in Brasschaat, waar zowel Fred als Lisette in behandeling zijn. Hij zegt dat hij begrip heeft voor hun emotionele reactie: ‘Ik ga deze mensen maandagochtend bellen. Wij willen hen zeker helpen. Maar ze moeten ook begrijpen dat euthanasie niet halsoverkop kan. Het moet ordentelijk gebeuren.’
Traject afleggen
Want Baert heeft ook begrip voor zijn artsen en hulpverleners: ‘Meneer was in mei weggebleven zonder iets te zeggen. In september wilde hij dan euthanasie. Hij heeft een gesprek gehad met zijn oncologen en iemand van het palliatief team. Hij eiste bijna dat het heel snel zou gebeuren. Zo gaat dat natuurlijk niet. Aan euthanasie gaat een traject vooraf dat je samen met je artsen doorloopt. Het volstaat niet dat je daar individueel over nadenkt en over beslist. De artsen en zorgverleners moeten er zich ook goed bij voelen.’
Het Klina is euthanasie niet ongenegen, zegt Baert. ‘We doen dit wel vaker, ook binnen onze palliatieve settings. De euthanasie-aanvragen nemen almaar toe. Maar ook daar ondervinden onze artsen nu dat patiënten euthanasie eisen zonder dat er een vertrouwensband is ontstaan. We willen daarom eens neerschrijven hoe zo’n traject er uitziet. Patiënten moeten beter geïnformeerd worden. Je kan het niet met een vingerknip afdwingen.’


MOTIVATIE:

Het leven is mooi en rustig zolang je kan genieten met relatief weinig problemen. Er is altijd wel iets maar een portie relativeren helpt wel. Het verandert wel drastisch als men met de dood in aanmerking komt. Zeker als deze door een medische diagnose aangekondigd wordt. Wat doe je dan? Heb ik nog voldoende levenskwaliteit? Of wat staat er mij nog te wachten, veel pijn en ziekenhuizen, en dan toch de dood? Ik kan dan wel begrijpen dat mensen nadenken over het vroegtijdig willen beëindigen van hun leven door euthanasie te overwegen.

Bron : De standaard ‘Toch hulp voor Antwerps koppel dat samen euthanasie wil ‘ http://www.standaard.be/cnt/dmf20161023_02535624 geradpleegd op 24/10/2016