Liever in de cel dan voorwaardelijk vrij

Vorig jaar verlieten 701 gedetineerden de gevangenis nadat ze hun celstraf hadden uitgezeten. En 130 gedetineerden leverden op het einde van hun termijn de enkelband in. Samen zijn ze goed voor een record: 828 mensen zaten hun straf volledig uit.
Gedetineerden kiezen er almaar vaker voor om hun termijn uit te doen, tonen de cijfers aan die Philippe Goffin (MR) opvroeg bij minister van Justitie Koen Geens (CD&V). Ze verkiezen dat scenario boven een voorwaardelijke invrijheidstelling, waarbij ze minder lang in de cel moeten (of onder elektronisch toezicht), maar langer aan een aantal opgelegde voorwaarden moeten voldoen.

‘De eerste reflex bij deze vaststelling is om goedkeurend te knikken’, zegt Eric Maes, criminoloog verbonden aan het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie (NICC). ‘Want rechtvaardigheid lijkt te geschieden: veroordeelde krijgt straf, straf wordt uitgezeten, gedetineerde komt vrij. Maar het tegendeel is in veel gevallen waar. Iemand die pakweg na vier jaar vrijkomt, staat letterlijk op straat. Er is amper tot geen begeleiding, vaak hebben ze amper een netwerk om op terug te vallen en staan ze er financieel zwak voor.’

Dat is anders bij gedetineerden die in een systeem van voorwaardelijke invrijheidstelling stappen. Maes: ‘Zij krijgen een aantal voorwaarden opgelegd die hen vaak structuur en richting geven: ze moeten bijvoorbeeld een activeringstraject volgen zodat ze de stap naar werk zetten. Houden ze zich niet aan de voorwaarden en dreigen ze af te glijden in de criminaliteit, dan heb je binnen de proeftijd tenminste nog een stok achter de deur.’

Vooral gedetineerden die een straf van minder dan vijf jaar opgelegd kregen, maken de afweging: ofwel gaan ze vijf jaar de cel in, ofwel kiezen ze voor voorwaardelijke invrijheidstelling - doorgaans een meerjarentraject dat langer uitvalt dan de effectieve celstraf. De gedetineerde heeft dus zelf in de hand hoe snel hij onder het juk van justitie vandaan komt.

Bron: De Standaard
http://www.standaard.be/cnt/dmf20161016_02522373

Mening:
Hier spreken we meteen van zelfkennis. Je begaat een fout en moet meteen weten hoe en op welke manier je de straf kan volhouden en uitzetten. Toch zie ik in de enkelband meer voordelen, want zoals in het artikel al vastgesteld, kom je na een gevangenisstraf met lege handen op straat terecht en bezien ze je nog vaak vies ook. Terwijl een enkelband ervoor kan zorgen dat je je zicht op de werkelijk niet gaat verliezen en niet met lege handen komt te staan. Toch vind ik wel dat mensen met een enkelband bijvoorbeeld niet de vrijheid mogen hebben om "steeds" leuke dingen te gaan doen. Zo denk ik terug aan de Lilse Bergen, waar ik met vriendinnen aan het vertoeven was en een man met een enkelband niet veel verder van ons aan het zonnen was. Ik stel me dus wel de vraag welke verplichtingen zij opgelegd krijgen, natuurlijk is dit afhankelijk van de misdaad, maar kunnen dan dergelijke uitstappen naar een recreatiepark, als dat niet kan in de gevangenis?