De Algemene Dienst Inlichting en Veiligheid (ADIV), die onder Defensie valt, krijgt er een pak mogelijkheden bij. Zijn opdracht is in de eerste plaats in het buitenland informatie in te winnen. Nu kampen de legerspionnen met het probleem dat ze buiten België weinig mogen doen. Een concreet voorbeeld: wanneer militairen tijdens een missie in het buitenland een gsm van een zelfmoordterrorist vinden, dan mag de ADIV die niet zomaar doorzoeken op informatie over een terreurnetwerk. Een smartphone uitlezen is namelijk een ‘intrusie op een informaticasysteem’. En die valt onder de bijzondere methodes, die dus niet toegelaten zijn in het buitenland.

Daar komt verandering in. De Staatsveiligheid en de ADIV hebben via de bevoegde ministers Geens en Vandeput een bijzonder gevarieerd verlanglijstje ingediend dat hun werking moet moderniseren. Het parlement bespreekt dat vandaag.

Datakabels afluisteren

De ADIV zal in het buitenland gebruik mogen maken van alle bijzondere inlichtingenmethoden. Dat gaat van de observatie van woningen of het openen van postbussen, over de plaatsing van camera’s en het lokaliseren van terroristen, tot hacking van computers en smartphones. Daarbovenop wordt er werk gemaakt van het afluisteren van buitenlandse communicatie die via -datakabels loopt. En dan gaat het over álle soorten communicatie: telefonie, e-mails, internetverkeer, enzovoort. De voorwaarde is wel dat de spionnen in die stroom aan informatie gericht op zoek gaan naar data. Meer bepaald moet die gaan over doelwitten die voorkomen in een ‘afluisterplan’ dat jaarlijks wordt opgesteld.

In de praktijk is het resultaat van al die wijzigingen dat de ADIV vervelt van een wat ondergeschoven geheime dienst naar een centrale poot in de Belgische inlichtingenwereld. De ADIV zou kunnen worden beschouwd als de evenknie van het Britse MI6, zij het met een kleiner budget en minder opdrachten. De ADIV blijft ook defensief van ingesteldheid – hij moet beschermen – maar krijgt daarvoor wel meer offensieve middelen. Daardoor kan hij beter meespelen met de grote jongens, zoals de Britten en Amerikanen.

Opvallend is dat ondanks al die uitbreidingen het toezicht op de inlichtingendiensten niet fundamenteel verandert. De ADIV moet maandelijks zijn ‘targets’ rapporteren, maar waakhond Comité I krijgt er geen middelen of mensen bij. Ook al valt te verwachten dat er een toename komt van het aantal toegepaste inlichtingenmethodes, moet er ook daar worden bespaard.

‘Dit zijn niet gewoon een paar correcties’, vindt kamerlid Stefaan Van Hecke (Groen). ‘Ik vraag me af of de controle op de methodes wel zal blijven volstaan.’

‘Er is voorzien in een controle voor, tijdens en na de inzet’, reageert het kabinet-Geens. ‘Daaraan wordt niets veranderd.’

Bron: De Standaard 12/10/2016
http://www.standaard.be/cnt/dmf20161011_02514574

Eigen mening: Van mij zouden er ook enkele nieuwe mogelijkheden mogen komen voor de Algemene Dienst Inlichting en Veiligheid om makkelijker in het buitenland informatie in te winnen. De legerspionnen proberen ons te beschermen en als ze meer mogen doen dan kunnen ze deze taak ook beter uitvoeren. Zolang men dan ook gericht op zoek gaat naar data in een stroom van informatie, vind ik het geen enkel probleem. Het is en blijft tenslotte een schending van de privacy van een bepaald persoon. We zouden dit uiteraard goed moeten controleren, zodat er geen misbruik van het nieuwe systeem kan worden gemaakt. Als alles in acht genomen wordt, dan zou dit een enorme verbetering zijn van de militaire inlichtingendienst.

Ik ga akkoord met Felia. Op voorwaarde dat de ADIV hier geen misbruik van maakt en dit regelmatig gecontroleerd wordt, zie ik geen enkel probleem. Akkoord, men moet natuurlijk rekening houden met het recht op privacy, maar in welke mate kunnen we nog doen wat we willen zonder dat dit onopgemerkt voorbij gaat? In steden hangt er op elke straathoek wel een CCTV camera en ook in de winkels hangen talloze bewakingscamera's die iedere vorm van beweging registreren. Op Facebook worden elke dag de meest nutteloze en persoonlijke dingen gepost en gedeeld met de wereld. Waarom zouden we de veiligheidsdiensten dan niet de toestemming geven om brievenbussen van verdachten te controleren? Als dit geweld en aanslagen kan voorkomen, waarom dan moeilijk doen? Van mij mag Defensie gerust nog verder gaan in het uitbreiden van de inlichtingenmethoden. Zolang men natuurlijk niet buiten zijn boekje gaat, zal ik met plezier nog eens zwaaien naar de camera in de supermarkt.