Wat wil de wereld doen tegen de klimaat*verandering (en wat niet)?
Belga
za 12/12/2015 - 16:30 Freek Willems


Op de klimaattop in Parijs hebben 195 landen zich geëngageerd om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Rijke, westerse landen, ontwikkelingslanden en groeilanden. Maar wat zijn ze concreet van plan? En ook: wat heeft de tekst niet gehaald?
In het ontwerpakkoord erkennen de 195 landen dat de klimaatverandering een dringende en mogelijk onomkeerbare bedreiging vormt voor de mensheid en de planeet en dus de grootst mogelijke samenwerking tussen alle landen vereist.

De 195 landen willen de klimaatverandering aanpakken met de volgende maatregelen:

1. Temperatuur mag niet meer dan 2 graden stijgen

De meest opvallende maatregel van het klimaatakkoord is de 2 graden grens. De 195 landen verbinden zich ertoe om de stijging van de gemiddelde temperatuur op aarde tegen 2100 "duidelijk onder" de 2 graden Celcius te houden, in vergelijking met de pre-industriële periode. Bijkomende inspanningen zullen worden gedaan om de temperatuurstijging zelfs tot 1,5 graden te beperken.

In het ontwerpakkoord luidt dat als volgt: "We houden de stijging van de wereldwijde gemiddelde temperatuur duidelijk onder de 2 graden Celcius in vergelijking met pre-industriële hoogtes. We streven inspanningen na om de temperatuurstijging tot 1,5 graden Celcius te beperken. We erkennen dat dit de risico's en gevolgen van de klimaatverandering significant zou reduceren."

Belangrijk om weten: de gemiddelde temperatuur op aarde ligt nu al 1 graad hoger dan die in de pre-industriële periode, waarmee de industriële revolutie in de tweede helft van de 18e en eerste helft van de 19e eeuw wordt bedoeld. In de komende 85 jaar zou de gemiddelde temperatuur op aarde met andere woorden niet sneller mogen stijgen dan ze de afgelopen 150 à 200 jaar heeft gedaan.

2. Zo snel mogelijk naar piek in uitstoot van broeikasgassen

Om die temperatuurstijging onder de 2 graden te houden, willen de 195 landen de uitstoot van broeikasgassen verminderen. Maar heel concrete doelstellingen worden hieromtrent niet geformuleerd.

Een onmiddellijke of zeer nabije vermindering van de uitstoot van broeikasgassen lijkt er niet in te zitten. De komende jaren zullen er daarentegen nog meer broeikasgassen in de atmosfeer terechtkomen. De landen willen wel zo snel mogelijk het keerpunt bereiken:

"We mikken erop om de wereldwijde piek van broeikasgasemissies zo snel mogelijk te bereiken ... en die daarna snel te verlagen, in overeenstemming met de op dat moment beschikbare wetenschappelijke kennis."

De landen erkennen dat het voor de ontwikkelingslanden langer zal duren om bovengenoemde piek te bereiken. Ergens tussen 2050 en 2100 zou de verlaging ingezet moeten worden.

De uitstoot van broeikasgassen zou tot zo'n niveau verlaagd moeten worden dat bomen, de aardbodem en de oceanen die gassen op een natuurlijke manier kunnen absorberen.

Alle landen moeten om de vijf jaar over hun nationale emissieplannen communiceren. Vanaf 2023 zullen de collectieve inspanningen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen ook geëvalueerd worden.

Van emissieneutraliteit is, in tegenstelling tot in eerdere teksten op de COP21, geen sprake meer in het finale ontwerpakkoord. Landen zoals China hadden zich daartegen verzet.

3. Geld voor ontwikkelingslanden

In het ontwerpakkoord is ook opgenomen dat de rijke, westerse landen vanaf 2020 elk jaar samen 100 miljard euro in het klimaatfonds zullen storten. Dat geld is bedoeld voor ontwikkelingslanden, die er de gevolgen van de klimaatopwarming mee kunnen aanpakken en hun eigen strijd tegen verdere klimaatopwarming mee kunnen financieren.

De 100 miljard euro wordt als een absolute ondergrens beschouwd. Vanaf 2025 zou dat bedrag verhoogd worden. Andere landen worden "aangemoedigd" om op vrijwillige basis geld in het fonds te storten. Een poging van westerse landen om al redelijk ontwikkelde groeilanden als China aan te zetten ook een financiële bijdrage te leveren.

Het échte werk moet nog beginnen

Het ontwerpakkoord en later vandaag mogelijk definitieve akkoord is nog maar het begin van de strijd tegen de klimaatverandering. Het gaat om een politiek akkoord dat de grote lijnen uitzet. Het échte werk moet nog beginnen.

De verschillende landen moeten nu namelijk concrete doelstellingen formuleren hoe ze onder meer de uitstoot van broeikasgassen willen verminderen, door bijvoorbeeld af te stappen van steenkool en gas en over te stappen op hernieuwbare energie. Het akkoord in Parijs moet ook bedrijven zelf aanzetten om definitief de weg van de hernieuwbare energie in te slaan.

Wat ons land betreft, zullen die doelstellingen niet meteen voor morgen zijn, gaf Vlaams minister van Leefmilieu Joke Schauvliege eerder al aan. Eerst moet een doelstelling voor de hele Europese Unie worden afgesproken. Daarna wordt die verdeeld over de lidstaten. Pas als de bijdrage voor België bekend is, gaan de verschillende gewesten in ons land aan de slag om de inspanningen te verdelen.

bron: http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/b...7?eid=1.2521526

mening:
Ze hebben nu misschien wel een akkoord bereikt maar ik zie nog altijd maar 1 ding dat concreet is gemaakt, en dat is dat de temperatuur niet harder mag stijgen dan 2°C. Over de uitstoot van broeikasgasten is er nog steeds geen concreet akkoord. Wel is het goed dat ze nu de financiering besproken hebben en dat de meeste landen ermee akkoord gaan, nu China nog. Ik lees ook nog steeds niets over hoe dat het gecontroleerd gaat worden, buiten dan dat de landen om de 5 jaar een rapport moeten sturen. Ik weet niet dat dit wel genoeg controle is.