Bijna de helft van de artsen in Nederland zegt wel eens te huilen op de werkvloer. En een kwart heeft dat wel eens gedaan in het bijzijn van een patiënt. Dat blijkt uit een enquête onder 776 Nederlandse artsen, gedaan door de afdeling Medische en Klinische Psychologie van de Universiteit van Tilburg.

De meeste artsen die ondervraagd werden, zeggen dat het niet erg is om te huilen als er een patiënt bij is, al vinden ze een andere empathische reactie beter. Redenen voor tranen zijn vooral het ontroerende verhaal en lijden van de patiënt, of dat de situatie van de patiënt aan een eigen ervaring doet denken.

Het komt ook wel eens voor dat een arts moet huilen vanwege privéomstandigheden of door werkdruk. De artsen die meededen aan het onderzoek geven aan die laatste twee redenen minder gepast te vinden.

De vragen zijn ook voorgelegd aan patiënten. De helft van hen gaf aan het ongepast te vinden als een dokter huilt. 41 procent vindt het juist getuigen van empathie en medeleven.

Bij co-assistenten is huilen een groter taboe dan bij de artsen zelf. De helft van de 181 ondervraagden denkt dat een arts niet geschikt is voor zijn werk als hij huilt in het bijzijn van zijn patiënt. Van de artsen vindt 90 procent dat in de opleiding meer aandacht nodig is voor eigen emoties.

Bron: Het Laatste Nieuws 09/12/2015
http://www.hln.be/hln/nl/960/Buiten...-het-werk.dhtml

Eigen mening: Ik begrijp heel goed dat ze soms huilen, het is geen makkelijke job. Ze worden met de feiten geconfronteerd en daardoor kunnen ze wel is huilen. Ze hebben een heel zware job zowel mentaal, psychisch en fysiek waardoor ze wel eens kunnen huilen. Mijn mening is wel dat ze dit niet mogen doen in het bijzijn van een patiënt. Soms gaat dit echter niet omdat ze te maken krijgen met en ontroerend verhaal waardoor ze zelf geëmotioneerd geraken. Volgens mij af en toe een keer huilen kan geen kwaad, dat kan zelfs goed doen.

Mijn mening komt overeen met de mening van Zico. Ik kan goed begrijpen dat artsen het psychologisch soms moeilijk hebben, maar ik vind dat ze dit niet mogen tonen aan de patiënt. Een arts moet in de eerste plaats objectief en professioneel blijven, zichzelf laten leiden door zijn/haar emoties hoort hier niet bij. Het lijkt mij eveneens een goed idee, zoals in het artikel vermeld staat, om tijdens de opleiding lessen te voorzien waarbij artsen leren omgaan met hun emoties. Ontspanning is ook belangrijk, buiten de werkdagen moeten artsen zich ook kunnen ontspannen. Dit kan enkel helpen om negatieve gevoelens en gedachten tegen te gaan. Ook bij andere beroepen is ontspanning belangrijk. Er moet een evenwicht gezocht worden tussen werk en ontspanning, anders is geen enkele job emotioneel haalbaar.