In België heeft 19 procent van de jongere werklozen geen enkele opleiding genoten. Die groep wordt bovendien elk jaar groter. Dat blijkt uit een rapport van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (Oeso). Het percentage werkloze jongeren die niet op een opleiding kunnen terugvallen, ligt in België volgens het rapport hoger dan het gemiddelde van de Oeso.

Vooral met de buurlanden is er volgens de organisatie een grote kloof merkbaar.

Zeven jaar geleden had 12,1 procent van de Belgische werkloze jongeren tussen vijftien en vierentwintig jaar geen enkele opleiding genoten. Dat cijfer is de voorbije jaren echter gevoelig toegenomen.

Daarbij wordt erop gewezen dat een grote groep jongeren zonder diploma uit het secundair onderwijs verdwijnt. Een diploma is volgens het rapport immers nog altijd de beste garantie om een baan te kunnen vinden.

Daarbij wordt opgemerkt dat 88 procent van de jongeren tussen vijfentwintig en vierendertig jaar met een hoger diploma werk heeft gevonden.

Omvang klassen

Vlaanderen reserveert nochtans heel wat financiële middelen voor het onderwijs. Daarbij moet worden vastgesteld dat de jaarlijkse kosten per middelbare scholier in Vlaanderen hoger liggen dan het Oeso-gemiddelde. Alleen Luxemburg zou nog meer geld investeren in leerkrachten van het secundair onderwijs.

Dat houdt geen verband met het loon van de individuele leerkracht, maar wel door de omvang van de klassen. In België wordt immers een groot en gefragmenteerd aantal studierichtingen aangeboden. Dat leidt tot kleinere klassen, die zware investeringen vergen.

Bron:
Express.be
26/11/2015
http://www.express.be/business/nl/h...ding/217165.htm

Mening:
Ik denk dat het belangrijk is dat we blijven investeren en vernieuwen in het onderwijs. Het is toch verschrikkelijk om te horen dat één op vijf jongeren thuis zit zonder een opleiding te hebben genoten. Vroeger was België altijd de 'betere student van de klas'. Terwijl we nu steeds meer in de middenmoot komen. En dat terwijl we het tweede meest uitgeven aan onderwijs. Dat toont nog maar eens aan dat er ergens in ons onderwijs iets moet veranderen. Dat gebeurt natuurlijk niet op één twee drie, maar zolang men geen grote stappen zet, gaan we steeds meer in het tweede deel van de statistieken voorkomen. België kan beter, daar ben ik van overtuigd, het draait ook niet enkel om statistieken, maar ze geven toch een indicatie van het onderwijs in België ten opzichte van andere landen in Europa.

Het grootste verschil met de andere landen op het vlak van investeren zit hem in het groot aantal verschillende studierichtingen in ons onderwijs. Hier sta ik wat dubbel tegenover. Langs de ene kant vind ik zeer zeker dat jongeren zouden moeten kunnen kiezen voor zoveel mogelijk vakken die in hun interessegebied liggen en dus is het voor hen goed dat ze veel keuzemogelijkheden krijgen. Anderzijds krijg je dan klasgroepen van bijvoorbeeld 2 leerlingen. Wanneer deze leerlingen niet kunnen worden samengezet met een andere klasgroep (wat ik tijdens mijn stages al meermaals heb meegemaakt), dan kost dit natuurlijk een pak meer geld voor de overheid dan wanneer alle klassen ongeveer 20 leerlingen tellen.
Persoonlijk ben ik wel voor het systeem waarbij leerlingen niet voor één studierichting kiezen, maar voor verschillende vakken. Zo kunnen de klasgroepen verschillen van vak tot vak, maar ik denk dat het zo gemakkelijker is om aan voldoende leerlingen per groep te komen én de leerlingen blijven hun keuzevrijheid behouden.