Klimaatkosten Afrika kunnen oplopen tot 100 miljard dollar

Tegen 2050 kunnen de kosten van klimaataanpassing in Afrika in het ergste geval oplopen tot 100 miljard dollar per jaar. In de komende vier jaar is al ruim 16 miljard nodig om Afrikaanse landen te helpen, stelt de Wereldbank in een plan dat dinsdag gepubliceerd werd.

De Wereldbank en het VN-Milieuprogramma (UNEP) schatten dat bij een stijging van de temperatuur met 2 graden Celsius in Afrika jaarlijks 5 tot 10 miljard dollar voor aanpassing nodig is. Die kosten lopen tegen het midden van deze eeuw echter op tot 20 tot 50 miljard, en tot zo’n 100 miljard als de aarde 4 graden opwarmt.

‘Afrika ten zuiden van de Sahara is zeer kwetsbaar voor klimaatschokken. Uit ons onderzoek blijkt dat die zeer veel impact kunnen hebben – op alles, variërend van groeiachterstanden bij kinderen tot malaria en hogere voedselprijzen en droogte’, zegt Jim Yong Kim, voorzitter van de Wereldbank, in een verklaring. ‘Dit plan komt met concrete stappen die Afrikaanse regeringen kunnen zetten om te voorkomen dat de economische groei en armoedebestrijding in hun landen terugvalt. De maatregelen bieden ook enige bescherming tegen de klimaatverandering.’

Onrechtvaardig

Doreen Stabinsky, gasthoogleraar klimaatverandering aan de Uppsala-universiteit in Zweden, zegt dat de kosten van klimaataanpassing voor Afrika nu al zeer hoog zijn. Ze moeten voor Afrikaanse landen een prioriteit zijn in de begroting voor duurzaamheid en armoedebestrijding. ‘Deze bedragen die de Wereldbank noemt, zijn in eerst instantie nodig om de ontwikkeling van de afgelopen decennia in stand te houden. Ze laten ook zien hoe onrechtvaardig de klimaatcrisis is voor ontwikkelingslanden: op het moment dat ze hun eigen middelen en buitenlandse hulp zouden moeten investeren in ontwikkeling, moeten ze hun schaarse geld uitgeven aan een probleem dat ze niet zelf veroorzaakt hebben.’

Als de aanpassingskosten voor Afrika alleen al liggen op 5 tot 10 miljard dollar per jaar, moet de steun van rijke landen die verantwoordelijk zijn voor de klimaatverandering, aanzienlijk opgeschroefd worden. ‘Of deze bedragen wel of niet worden toegezegd in Parijs, zou bepalend moeten zijn voor het slagen van de klimaattop’, zegt Stabinsky.

Stabinsky zegt dat het jammer is dat het plan niet duidelijk is over de vraag hoeveel van het 16,1 miljard dollar die het plan voorstelt uit leningen, en hoeveel uit donaties moet komen. Aanpassing aan de klimaatverandering is een extra last voor ontwikkelingslanden, geen zakelijke kans waar winst op behaald kan worden, zegt ze. Leningen zijn in haar visie niet geschikt voor financiering van de klimaataanpassing.

bron: De Standaard, 25 november, http://www.standaard.be/cnt/dmf20151125_01989128

mening: ik vind het jammer dat door ons de ontwikkelingslanden met problemen zitten. ik vind het ook niet meer dan normaal dat wij mee moeten bijbrengen voor de schade die we aanbrengen. We spreken inderdaad over veel geld. We moeten misschien dan ook eens nadenken hoe we dit kunnen veranderen. geld zal ons niet altijd blijven redden. We kunnen niet alles oplossen met geld soms moeten we ook daden verrichten als we willen dat er iets veranderd. jammer genoeg kunnen niet enkele personen zorgen dat dit probleem wordt aangepakt. We hebben hier de inzet van iedereen voor nodig. We zouden dus als maatschappij dit probleem meer moeten belichten en mensen ertoe aanzetten om samen te werken. Samen kunnen we werken aan een mooiere wereld.

Ik vind het schrijnend om te lezen dat de klimaatkosten voor Afrika kunnen oplopen tot 100 miljard, terwijl zij niet eens het grootste aandeel aan vervuiling geleverd hebben. Toch betalen zij de prijs hiervoor. Verrassend vind ik dit nieuws echter niet, aangezien al jaren bekend is dat de kosten van de klimaatopwarming eerder voelbaar en merkbaar zijn in de landen die er weinig schuld aan hebben. Eerlijkheid is hier ver te zoeken. Naar mijn mening is het belangrijk om op wereldvlak afspraken te maken waarbij de grootste veroorzakers van de klimaatopwarming ook de grootste kost zullen dragen.