Een Amerikaanse studie naar de impact van verhaaltjes voor het slapengaan op de taalontwikkeling van kinderen heeft tot een opmerkelijke conclusie geleid.

Voortaan hebben vaders een extra motivatie om hun kinderen 's avonds in bed te stoppen. Dat blijkt uit een studie van de prestigieuze Amerikaanse universiteit van Harvard naar de taalontwikkeling bij kinderen die door hun ouders worden voorgelezen bij het slapengaan. Zo zou het beter zijn voor de kinderen als ze de verhaaltjes krijgen voorgelezen door hun papa.

Vooral meisjes lijken te profiteren van een mannelijke verhaaltjesverteller. Experts raden bovendien aan om al bij kinderen jonger dan 2 jaar met een boekje naast hen in bed te kruipen. Volgens Elisabeth Duursma, die het onderzoek uitvoerde, is de impact enorm. 'Voorlezen wordt aanzien als een vrouwelijke activiteit, dus zijn kinderen extra aandachtig wanneer papa het doet. Het is speciaal', zegt ze aan de Daily Mail.

Mannelijke verbeelding

Mannen en vrouwen nemen de taak ook op een verschillende manier ter harte, zo blijkt uit het onderzoek. Moeders hebben de neiging om 'onderwijzers-achtige', feitelijke vragen te stellen zoals 'Hoeveel appels zie je?'

Vaders stellen dan weer meer abstracte vragen en hanteren een meer complex taalgebruik, dat tot vindingrijkere discussies leidt. Ze zetten hun kinderen aan om hun verbeelding te gebruiken en dagen hen uit wat beter is voor hun taalontwikkeling.

Experts zijn het erover eens dat verhaaltjes voor het slapengaan goed is voor kinderen. Ze breiden hun woordenschat uit, ze voelen zich veilig en het draagt bij tot hun leercapaciteit. (TE)

Bron: De Knack

Mening:
Ik ben ervan overtuigd dat verhaaltjes voor het slapengaan goed zijn voor kinderen. Toch verbaast het me dat het artikel zegt dat het beter is wanneer een verhaal wordt voorgelezen door de vader. De universiteit van Harvard zegt dat het voorlezen van verhaaltjes voor het slapengaan wordt aanzien als een vrouwelijke activiteit. Een kind dat altijd alleen zijn papa hoort voorlezen, aanziet dit toch als een mannelijke activiteit?
Naar mijn mening hangt de manier van voorlezen af van persoon tot persoon en is het belangrijk dat beide ouders regelmatig een verhaaltje voorlezen aan hun kinderen.

Ik deel de mening van Gitte. Jonge kinderen, aan wie nog nooit is voorgelezen, kunnen lezen onmogelijk al zien als een typisch vrouwelijke of mannelijke activiteit en dus lijkt het mij dat de aandacht bijgevolg even groot zal zijn bij een man als een vrouw, op voorwaarde dat ze op dezelfde manier voorlezen. Als ze zelf weinig interesse tonen in het verhaal, zal het kind meestal ook niet zo geboeid zijn. Als ze daarentegen heel levendig voorlezen, dan zal het kind het heel fijn vinden.
Het soort vragen die gesteld worden zou ook best gevarieerd zijn, denk ik. Het is goed om op beide besproken manieren een keer na te denken.

Net als Gitte ben ik ervan overtuigd dat verhaaltjes voor het slapengaan goed zijn voor de taalontwikkeling van kinderen. Bovendien kan ik me voorstellen dat moeders dit op een andere manier doen dan vaders en vice versa. Het verbaasd me dat vaders dit 'beter' zouden doen volgens deze studie. Naar mijn mening is het van belang dat beide ouders dit afwisselend of zelfs samen doen, zodat het kind beide manieren kan ervaren. Een kind heeft dit soort quality time nodig met beide ouders. In dit kader denk ik ook aan eenoudergezinnen en holebi-gezinnen. Ook in dit soort gezinnen is het van belang om voor te lezen voor je kind(eren). Op latere leeftijd kan je kinderen ook zelf een klein stukje laten lezen.