Bambi is pure horror


Ongelooflijk maar waar: tekenfilms zijn gewelddadiger dan films voor volwassenen. En nog geen klein beetje.


Natuurlijk haalt geen enkele ouder het in zijn hoofd om zijn kleintje naar een thriller of, godbetert, een horrorfilm te laten kijken. Maar een tekenfilm, daar is toch niets mis mee? Toch wel, schrijft een team van Britse en Canadese onderzoekers in de British Medical Journal: ‘In plaats van een onschuldig en lieflijk alternatief voor typische horror- of dramafilms zijn tekenfilms voor kinderen in feite broeinesten van moord en geweld, vol dood en vernieling.’

De onderzoekers bestudeerden 45 kaskrakers uit de tekenfilmgeschiedenis, gaande van Sneeuwwitje (1937) over The Lion King (1994) tot Frozen (2014). Die vergeleken ze telkens met twee blockbusters voor volwassenen uit datzelfde jaar. Daarbij films als The great dictator (1940), Sleeping with the enemy (1991) of The excorcism of Emily Rose (2005).

Niet alleen sterven hoofdpersonages in tekenfilms vaker dan in films voor volwassenen, ze sterven bijna allemaal een gewelddadige dood. Wie pinkte er bijvoorbeeld geen traan weg toen de moeder van Bambi werd neergeschoten door een jager? En wie herinnert zich niet Sneeuwwitjes stiefmoeder die wordt neergebliksemd en vervolgens van een rots stort? Gruwelijke scènes die vaak al bij de start van de film de toon zetten. Zo wordt Nemo’s moeder al binnen de eerste vijf minuten van Finding Nemo opgepeuzeld door een barracuda en worden Tarzans ouders, nauwelijks vier minuten ver, gedood door een luipaard. Pure horror! Onderzoekers Ian Colman en James Kirkbride van de universiteiten van Londen en Ottawa waarschuwen dat geweldscènes in tekenfilms ‘zeer traumatisch kunnen zijn voor de jongsten en dat de impact ervan intens kan zijn’.


Functioneel

Ook de Vlaamse kinderpsychologe Klaar Hammenecker adviseert om de allerkleinsten niet zonder begeleiding te laten kijken. ‘Ik herinner me nog goed dat mijn dochter altijd meteen vroeg wie de slechterik was. Eens ze dat wist, kon ze iets geruster naar de film kijken.’ Al benadrukt de psychologe dat dood en geweld in kinderfilms wel degelijk hun nut hebben: ‘Net als sprookjes leren ze kleine kinderen dat conflicten en pijnlijke gebeurtenissen nu eenmaal bij het leven horen.’

Al is het niet omdat blockbusters voor volwassenen minder gewelddadig zijn dan tekenfilms, dat u kinderen er met een gerust gemoed naar mag laten kijken. ‘Integendeel’, zegt Klaar Hammenecker. ‘Tekenfilms creëren een afstand tot de realiteit door dieren en fantasiefiguren op te voeren. Pijnlijke verhalen uit het leven gegrepen kunnen kinderen tot acht of tien jaar absoluut niet aan. Dat is veel confronterender dan twee leeuwen die in The Lion King vechten om de heerschappij.’


DS, 26-12-2014 (Kristof Simoens)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

De verhaallijnen uit tekenfilms willen meestal meer vertellen dat op het eerste zicht lijkt. Als ouder denk je er niet meteen aan, maar kinderen zijn in staat te begrijpen wat er gebeurt. Ik weet nog goed dat ik als kind moest wenen toen ik zag dat Frey in het bos achtergelaten werd door zijn baasje omdat er burenruzies ontstonden (disneyfilm 'Frank en Frey').
Persoonlijk vind ik dit niet erg, ik kan er zelfs iets goeds in zien. Het is nadelig voor het kind om het wijs te maken dat alles in de wereld rozengeur en maneschijn is. Op die manier zijn kinderen zich niet bewust van het feit dat de wereld vijandiger in elkaar zit dan ze denken. Als je kinderen van jongs af al laat kennismaken met frustraties en oneerlijkheden in de wereld, zullen ze zich hiervan bewust zijn en zullen ze bij gevolg een kleinere tot geen shock ervaren als ze eenmaal terecht komen in de 'echte' wereld.