Rechtenstudente Michelle Martin is op zoek naar een stageplaats om gedurende zeven weken aan de slag te gaan bij een bedrijf of zelfstandige. Dat schrijft La Meuse.

De ex-vrouw van moordenaar Marc Dutroux enkele jaren geleden onder strikte voorwaarden uit de gevangenis vrijgelaten. Na vergeefse pogingen te hebben ondernomen om in de verzorgingssector aan de slag te gaan, koos Michelle Martin voor een drie jaar durende bacheloropleiding in de Rechten. Dat doet ‘Thérèse Martin’, zoals zij in de school heet, via een avondschool in Namen.

Veel medeleerlingen dachten dat Martin er niet veel van zou bakken, maar tot ieders verbazing mocht Martin na twee succesvolle herexamens doorstromen naar het tweede jaar. Ze hoopt op het einde van de rit een job te kunnen vinden als medewerkster bij een notaris of in een advocatenkantoor.

Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20141218_01435906

Mening: Dat zij niet in de verzorging terecht geraakte kan ik misschien wel begrijpen. Iedereen weet wat zij de kinderen toen heeft aangedaan. Velen hebben misschien schrik dat zij terug in staat is zulke dingen te doen. Maar ik bewonder haar wel dat ze de moed niet heeft opgegeven en dat ze is gaan studeren. Hieruit denk ik dat we kunnen besluiten dat ze haar leven een nieuwe wending wil geven en dat ze met een propere lei wil beginnen. Ik denk dan wel dat we haar een kans moeten geven, maar men zal haar wel voldoende moeten begeleiden. Ik hoop natuurlijk ook, dat wanneer zij terug in contact komt met zulke feiten wanneer zij op een advocatenkantoor kan beginnen werken, ze niet terug hervalt in haar oude persoontje.

Ik begrijp heel goed dat ze werd geweigerd in de zorgsector. Iemand die zulk leed heeft veroorzaakt bij jonge kinderen kan niet in zo'n sector terecht komen. Ook vind ik haar keuze van de studie 'rechten' bizar. Rechten studeer je als je een enorm gevoel van rechtvaardigheid hebt en dat al een hele leven lang. En zij heeft veel onrecht aangericht. Ik begrijp die keuze totaal niet en heb er geen respect voor. Ze kan wel studeren en hopen een nieuw leven te kunnen beginnen, maar eenmaal je betrokken bent geweest bij kindermoorden, verdien je geen tweede kans. Ze moet gewoon aanvaarden dat zij geen leven meer heeft en dat ook niet verdient.

Als ik met een medestudente als Michelle Martin in de klas moest zitten, zou ik niet weten of ik mijn studies wel zou aankunnen. Deze vrouw heeft heel veel mensen pijn gedaan, zowel de kinderen zelf, als de nabestaanden. Dat zo iemand zo veel kansen krijgt is eigenlijk onbegrijpelijk!
Ook heb ik bedenkingen bij haar studiekeuze. Wat als ze rechten is gaan studeren om het rechtssysteem te kunnen uitspitten en daarna te kunnen misbruiken?

Ik sluit mij volledig aan bij onderstaande reacties. Deze persoon heeft heel wat leed veroorzaakt en pijn gecreëerd in families en vriendenkringen. Ik vond het al begrijpelijk dat de kinderdagverblijven in de buurt van het klooster niet te spreken waren over de komst van Michelle Martin. Toen koos ze om rechten te studeren, iets wat ik ook niet begrijp. Waarom maakt zij die keuze? En nu nog een stageplek? Ik vind het niet meer dan correct dat de zorgsector geen plaatsen voorziet voor haar. Vaak gaat het om moeilijke situaties en kwetsbare mensen.

Ik denk in zo'n gevallen vaak te veel met mijn gevoelens. Iedere mens moet een tweede kans krijgen. Mijn hart zegt dat deze persoon toch al wel heel veel kansen toegereikt kreeg, in vergelijking met wat de ouders van deze kinderen nog elke dag ervaren. Natuurlijk is het aan ons rechtssysteem om mensen terug klaar te stomen om in de maatschappij te functioneren. Mijn gevoel zegt dat sommige mensen dit niet verdienen. Waar trek je de lijn? Naar mijn gevoel is er hier al lang een lijn overschreden.

Ik vind het trouwens heel knap van Carine dat zij bewondering heeft voor het doorzettingsvermogen dan Michelle Martin. Ik zou dit niet kunnen zeggen.

Mijn eerste vraag was: Waarom wil zij rechten studeren? Wist ze dan 20 jaar geleden niet dat kinderen geen eten geven ook een misdaad is? Wist ze dan 20 jaar geleden niet dat meewerken aan moorden even erg en gewetenloos is als het brein achter de moorden? Wist ze dan 20 jaar geleden niet dat kinderen minstens evenveel rechten hebben dan volwassenen?
Ik heb zelf een tijdje rechten gestudeerd en ik kan u verzekeren dat als je geen gevoel hebt voor rechtvaardigheid, je hier niet ver komt. Martin geraakt bijna moeiteloos in haar tweede jaar. Dus zij heeft een goed rechtvaardigheidsgevoel?!
Ik ben niet meer mee met deze wereld. Eventjes heb ik het gevoel dat de wereld op zijn kop staat...