Vergeet de insulinespuit, hier komen de stamcellen. Amerikaanse wetenschapper doet hoopvolle ontdekking voor diabetespatiënten

Een veelbelovende revolutie brengt de genezing van diabetes een stap dichterbij. Werkt het implantaat even goed bij de mens als bij de muis, dan moeten jonge suikerpatiënten weldra geen insuline meer spuiten. 'Dit zou het risico op ernstige complicaties wegnemen', stelt diabetesexpert Bart Keymeulen.

De medische doorbraak van een Amerikaanse wetenschapper aan Harvard geeft hoop voor patiënten met diabetes type I, vaak kinderen en jongeren. Telt ons land 600.000 suikerpatiënten, dan zijn er 60.000 met type I. In tegenstelling tot bij ouderdomsdiabetes type II gaat het hier over een auto-immuunziekte. "Het komt erop neer dat het eigen lichaam de pancreascellen of bètacellen vernietigt", duidt Bart Keymeulen, diensthoofd van de diabeteskliniek in het UZ Brussel. "Die cellen maken insuline aan, het hormoon dat de bloedsuikerspiegel regelt. Hoe jonger de patiënt, hoe drastischer de ziekte toeslaat: de insulinecellen worden dan in sneltempo gesloopt. Bij diagnose zie je meestal al een sterke terugval, een paar maanden later blijven er geen bètacellen meer over."
Sputterend motor

Sinds 1920 is de insulinespuit de standaardbehandeling voor diabetes. Leonard Thompson, een Canadese jongen van veertien jaar oud, kreeg de allereerste injectie in het Toronto General Hospital. "Jezelf dagelijks inspuiten is levensnoodzakelijk", stelt Keymeulen. "Vroeger, voor de injectie er kwam, stierven kinderen met diabetes binnen het jaar." Dagelijks spuiten, tot je vel er hard van wordt: het is tot nog toe de belangrijkste manier om de sputterende insulinemotor draaiende te houden. Al heeft die behandeling één groot pijnpunt. Keymeulen: "Met de beste zorgen kun je niet vermijden dat de bloedsuikerwaarden soms te laag duiken of te hoog schieten. Die schommelingen zijn nefast voor de gezondheid. Gaat je bloedsuikerspiegel te laag, dan tast dat je levenskwaliteit aan. Gaat hij te hoog, dan krijg je ernstige complicaties, zoals blindheid, nierfalen, hartinfarct, zenuwaantasting en amputaties." Laat dat net het grote voordeel zijn van de nieuwe doorbraak: verloopt het verder onderzoek naar wens, dan kunnen patiënten een kruis maken over hun dagelijkse prik en lopen ze geen risico meer op complicaties. De naald ruimt dan plaats voor een implantaat, een capsule met miljoenen bètacellen. Hoe je die cellen massaal oogst, daar is de Amerikaanse professor Douglas Melton nu als eerste in geslaagd, zo meldt het vakblad Cell. Samen met zijn team ontdekte hij de perfecte formule om embryonale en volwassen cellen om te zetten in pancreascellen, en dat op grote schaal. "In onze proefbuizen hebben we honderden miljoenen bètacellen geoogst", juicht Melton in Harvard Magazine. "Die cellen lezen de suikerspiegel af in het bloed en geven dan de juiste hoeveelheid insuline vrij. Dat gebeurt op zo'n verfijnde manier dat hier geen enkele insulinespuit of -pomp aan kan tippen."
Druppel op hete plaat

Veelbelovend aan deze methode is dat je een onbegrensd aantal cellen hebt én dat het lichaam ze niet zal afstoten, merkt Keymeulen op. In de Brusselse diabeteskliniek sleutelt ook hij al jarenlang aan bètaceltherapie. De laatste twee decennia hielp zijn team 110 patiënten met insulinecellen van overleden donoren. "Al is dat een druppel op een hete plaat, wetende dat er 60.000 patiënten zijn", zegt hij. "Het probleem hier is dat je niet genoeg cellen bij mekaar haalt en dat de patiënt medicatie moet slikken om afstoting te onderdrukken." Dat professor Melton de code gekraakt heeft om massaal veel cellen te oogsten brengt de genezing van diabetes een stap dichterbij, zegt Keymeulen. "Wel blijft de vraag: zal de auto-immuunziekte niet terugslaan en ook die nieuwe bètacellen afbreken? Alleen onderzoek op de mens kan dat uitwijzen."

Bron : De Morgen

Mening :
Ik vind het goed dat ze ermee bezig zijn om een oplossing te vinden, maar ik vind het niet correct dat ze diabetespatiënten valse hoop moeten gaan geven. Ze zouden beter pas zo iets posten als ze het al op mensen hebben getest en dat het ook effectief werkt. Ik ben nu zelf al 14 jaar diabetespatiënt en ik heb al die 14 jaar al veel van zo'n artikels gelezen. Het is beter voor ons om het te aanvaarden dat diabetes een ongeneeslijke ziekte is en dat ze ons misschien ooit eens zullen verrassen dan dat ze ons valse hoop geven en heel ons leven teleurgesteld zullen worden. Zo'n onderzoek duurt minstens 10 jaar en als het dan zou werken dan is het toch nog onbetaalbaar en pas na zo'n 15 jaar zou het pas kunnen zijn dat we het kunnen terugtrekken van het ziekenfonds dus we moeten hier nog niet op wachten.