Hoe kan het dat ons land in verhouding tot ons inwonersaantal het meeste Syriëstrijders telt? "De Belgische kloof tussen autochtonen en migranten op de arbeidsmarkt en in het onderwijs is groter dan waar ook", zegt Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen.

Van The Wall Street Journal tot de Deense krant Jyllands-Posten: ook globale media focusten de voorbije dagen op het Sharia4Belgium-proces en de vraag waarom België in verhouding zoveel Syriëstrijders telt. In Jyllands-Posten trok Jozef De Witte, directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, een opvallende parallel "tussen de motivatie van Syriëstrijders vandaag en Vlamingen die tijdens WOII aan het Oostfront gingen vechten".

"Beiden hadden een gefundeerde frustratie in de Belgische samenleving", verduidelijkt De Witte de gelijkenis. "Toen voelden Vlamingen zich minderwaardig behandeld door de Franstaligen. Sommigen dachten de oplossing te vinden door te collaboreren met de nazi's, soms door er ook mee te gaan vechten. De Duitsers vonden hier een gelijkaardige voedingsbodem voor mensen die radicale keuzes wilden maken, zoals IS vandaag. Daarmee praat ik geen van beide goed. Ik probeer zaken te begrijpen, zonder goed te keuren."

Uitlaatklep
De Witte heeft veel empathie voor mensen die een familielid verliezen aan een buitenlands front. Zijn broer Michaël trok als arts voor Geneeskunde van het Volk in 1982 naar El Salvador, voor eerste zorgen aan de verzetslui van het FMLN. Die streden tegen de militaire dictatuur, en Michaël De Witte kwam in 1987 om bij een mortieraanval.

"Vandaag is het nauwelijks in te beelden hoeveel Vlamingen toen solidariteit vertoonden met de guerrilla tegen Latijns-Amerikaanse dictaturen. Ze deden dat vanuit het gevoel iets te willen veranderen aan onrecht."

De drijfveren van Syriëstrijders leest De Witte af in de pijnlijke sociaal-economische statistieken. "Meten is weten", zegt hij. "In België is de kloof tussen oorspronkelijke bewoners en migranten (van buiten de EU) op het vlak van werkgelegenheid en onderwijs groter dan waar ook in Europa. Voeg daar de uitlatingen van Filip Dewinter en anderen aan toe en je krijgt vaten vol frustratie op zoek naar een uitlaatklep. Hoeveel mensen beseffen dat 50 procent van onze Marokkaanse gemeenschap in armoede leeft. (herhaalt nadrukkelijk) 50! Tegenover 15 procent autochtonen. Toch bespeur ik bij onze beleidsmakers geen sense of urgency."

Wij-zijdenken
Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA) toonde zich onlangs verontwaardigd dat slechts 45 procent van de migranten werk heeft, tegenover 75 procent van de autochtone Vlamingen, zegt De Witte. "Maar mensen met een migratie-achtergrond aan een job helpen is volgens zijn nieuw regeerakkoord géén doelstelling. Dan heb je een probleem, denk ik. Of denk maar aan de huisvesting, waar volgens ons onderzoek 42 procent van de immokantoren akkoord gaat met de vraag van de klant 'niet te verhuren aan vreemdelingen'."

"En dan slaan we plots in paniek wanneer sommigen radicaliseren? Mensen toch, denk ik dan. Het is hoog tijd dat we dat wij-zijdenken doorbreken. Nu moeten we de boodschap geven: 'Wij willen dat jullie aan boord blijven, jullie zijn ook ons.'"

Bron: De Morgen (30/9)

Commentaar: Ik ben het niet eens met dit artikel. "50 procent van de allochtonen leeft in armoede, waarom verschieten we er dan van dat sommigen onder hen zich gaan radicaliseren?" Ligt het aan mij, of is dit pure onzin? Ze leven in armoede, maar enkelen onder hen vinden toch het geld om naar Syrië te trekken en dergelijke? Sorry, maar dat gaat er bij mij niet in... Het is jammer dat zulke mensen het verpesten voor de allochtonen die zich wel willen aanpassen en actief op zoek zijn naar werk. Generalisering is op zich nooit goed, maar langs één kant snap ik het wel. De media speelt hier natuurlijk ook een (te?) grote rol in...