Het is algemeen aanvaard dat men kinderen niet slaat op school of in de jeugdbeweging. Waarom zou het thuis dan wel mogen? Dat vraagt Vlaamse kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen zich af.


Uit een enquête die onderzoeksbureau iVox uitvoerde voor Het Nieuwsblad blijkt dat drie op de vijf ouders een pedagogische tik wel kunnen vindt. ‘Slechts’ een op de vijf ouders is gekant tegen een pedagogische tik.

Toch past maar een procent van de ouders de pedagogische tik ook effectief toe, zegt Vanobbergen in het Radio 1-programma Hautekiet. ‘Daar zit een discrepantie.’

Zelf vindt hij kinderen slaan absoluut geen goed idee. ‘We moeten daar zeer duidelijk in zijn. We aanvaarden niet dat kinderen op school, in de kinderopvang of de jeugdbeweging geslagen worden. Voor mij heel logisch dat je ze thuis ook niet slaat.’

‘Ik weet dat dit niet altijd gemakkelijk is, maar we moeten er echt gevoelig voor zijn’, zegt Vanobbergen. Hij verwijst naar uit de hand gelopen situaties van kinderen die thuis met geweld geconfronteerd worden. ‘Ik heb als kinderrechtencommissaris te veel van die verhalen gehoord.’

Maar het kan ook anders. Vanobbergen verwijst naar Scandinavië waar kinderen slaan bij wet verboden is. ‘En het werkt, er is in die samenlevingen minder geweld tegenover kinderen. Het kinderrechtencommissariaat pleit ervoor om zoiets ook bij ons in te voeren.’

Doe ik het goed?

Hij begrijpt dat ouders vandaag erg onder (tijds)druk staan. Kinderen hebben drukke agenda’s en het is soms een huzarenstukje om ze overal op tijd te krijgen. Net daarom moet de overheid meer inzetten op ondersteuning, zegt Vanobbergen.

‘Zo moet je nu heel wat tijd investeren in het zoeken naar scholen en kinderopvang. Als de overheid daar een inspanning levert, moeten de ouders daar alvast geen tijd meer insteken.’

Daarnaast hebben ouders vaak een ‘doe-ik-het-goed’-gevoel. Vanobbergen reageert erg pragmatisch: ‘Opvoeden is een spannend gegeven, waarbij je af en toe als ouder en als kind op je bek mag gaan. Dat moeten we zo aanvaarden.’

Hij waarschuwt dat om opvoeding niet al te veel te professionaliseren. ‘Kijken en luisteren naar je kinderen en je als ouder de vraag stellen hoe je je opstelt, daar kun je al veel uit leren.’ Denk dan ook niet te snel: ‘ik kan het niet, ik moet professionele hulp zoeken’, zegt Vanobbergen.

Ook ervaringen uitwisselen met andere ouders kan erg leerrijk zijn, geeft hij als tip mee.

Bron : http://www.standaard.be/cnt/dmf20131014_00790028

Mening :
Er wordt massaal gepost over dit onderwerp op actualiteit.org. Ik vind het dan ook interessant om te weten wat de opinie is van zo een kinderrechtencommissaris.
Enerzijds kan ik me volledig aansluiten bij zijn opinie. Het is inderdaad zo dat het algemeen aanvaard is dat men kinderen niet slaat op school of in de jeugdbeweging. Maar waarom zou dit thuis dan wel mogen?
Kinderen die thuis op hun plaats gezet worden met behulp van een pedagogische tik, zullen echter meteen gehoorzamen. Toch vind ik dat hier een "maar" aan gekoppeld is. Als men binnen het gezin steeds aan de hand van een pedagogische tik hen terecht zal wijzen, zullen straffen en/of woorden weinig effect hebben op hen. Met als gevolg dat de leerkrachten de leerlingen geen grenzen meer kunnen opleggen van : "Tot hier en niet verder". Wat leidt tot negatief gedrag van de leerlingen dat aangehouden blijft.
Hiernaast vraag ik mij ook echter af waar de grens ligt van een pedagogische tik. Het is namelijk niet de bedoeling dat kinderen met angst naar huis komen als ze iets stout hebben gedaan.
Anderzijds vind ik dat een pedagogische tik wel eens nodig kan zijn. Belangrijk hierbij is wel, dat je als ouder je kinderen duidelijk maakt waarom je hen een tik geeft. Enkel op deze manier zullen ze begrijpen wat ze fout hebben gedaan en welk gedrag ze naar de toekomst toe moeten vermijden.
Uiteraard ben ik er me ook van bewust dat het als ouder niet meer zo evident is als vroeger. Door de emancipatie bevinden de vrouwen zich ook op de werkvloer. Er ontstaat hierdoor ook een bepaalde tijdsdruk (kinderen moeten naar school gebracht worden, gehaald worden van het school, je moet zelf op tijd op je werk geraken,...). Ten opzichte van vroeger is dit een heel verschil, toen zat de vrouw namelijk thuis om voor de kinderen te zorgen. Toch is dit geen geldig excuus om telkens de pedagogische tik te hanteren binnen de opvoeding. Een strenge opvoeding is nodig, maar het moet echter steeds rechtvaardig zijn.
Uiteraard heeft ieder zijn opvoedingsstijl gecreëerd. Voor het opvoeden van een kind bestaat er namelijk geen handboek.