Depressies en burn-outs zijn de sterkste stijgers onder de psychische aandoeningen. Het aantal gevallen is in ons land dubbel zo snel gestegen als andere psychische problemen, berichten De Standaard en Het Nieuwsblad vandaag. Volgens Koen Lowet van de Belgische Federatie van Psychologen missen we in België "een goed werkende eerstelijnszorg".
Het aantal mensen dat langdurig werkonbekwaam is door een psychische aandoening en daarvoor een vergoeding van de ziekteverzekering krijgt, loopt op tot bijna 100.000. Dat is een stijging met 5 à 6 procent per jaar, dus met 25 à 30 procent in de periode 2007-2012.

Depressie
Het aantal mensen dat langdurig ziek is door een depressie stijgt daarentegen van 17.000 naar 27.000 in 5 jaar. Dat is een groei van 10 procent per jaar of 60 procent in vijf jaar.
Een procentueel even sterke stijging geldt ook voor het aantal patiënten dat met een burn-out langer dan een jaar afwezig is. Deze groep ging van 3.500 naar 5.750.

Nuance
De ziekteverzekering waarschuwt wel dat er veel meer mensen werkonbekwaam zijn door die aandoeningen: de meeste depressies duren geen jaar en veel patiënten zijn dus sneller aan het werk. Een andere relativering is dat die mensen mogelijk aan meer dan één aandoening lijden en hun werkonbekwaamheid niet alleen het gevolg is van een burn-out of een depressie.

Eerstelijn
Maar toch is er volgens de Belgische Federatie van Psychologen werk aan de winkel. Want in tegenstelling tot de lichamelijke gezondheidszorg, missen we in België een goed werkende eerstelijn om mensen met psychische klachten op te vangen, vindt Koen Lowet, sectorverantwoordelijke klinische psychologie.
"Waar voor lichamelijke problematieken de huisarts het gros van de problemen opvangt, missen we voor de geestelijke gezondheidszorg een gelijkaardige zorgverstrekker." Lowet wijst erop dat men dat in andere Europese landen, zoals Nederland, oploste door een klinisch psycholoog een plaats te geven naast de huisarts.

De psychologen vinden dat dit ook in België moet. "Er is een hoge nood aan psychologische begeleiding voor mensen met psychische problemen, maar mensen vinden helaas hun weg niet naar de psycholoog."

Begeleiding
Lowet stelt een aantal concrete acties voor, met voorop de erkenning van de klinisch psycholoog als gezondheidsberoep. Mutualiteiten worden verder opgeroepen om hun (beperkte) terugbetalingen te concentreren op psychologische begeleidingen in plaats van psychotherapie.
"De grootste mutualiteit van het land, de CM, betaalt immers psychotherapie terug in plaats van psychologische begeleiding. Maar dat is mensen eigenlijk een rad voor de ogen draaien. Pscyhotherapie is een langdurige en gespecialiseerde behandelvorm die vaak veel langer duurt dan de 12 sessies die CM nu terugbetaalt."
Tot slot pleit Lowet voor informatiecampagnes van overheidswege.

Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/993/Ge...er-Belgen.dhtml

Mening: Een stijging met meer dan 5% in het aantal depressies in ons land. Bijna 100.000 mensen krijgen een vergoeding van de ziekteverzekering voor een psychische aandoening. Als je weet dat ons land zo'n 11 miljoen inwoners telt, betekent dat, dat 1/110 Belgen dus zo'n uitkering ontvangt. Er zijn 10% meer mensen langdurig ziek door een depressie dan vorig jaar.
Deze (en andere) constataties uit het artikel doen me toch wel nadenken. Vooral dan naar de oorzaken van deze stijgingen. Het is waar dat alles in onze samenleving sneller gaat en dat we ons van de ene plaats naar de andere haasten. Maar ik dacht dat we ons daar misschien wel aan zouden aanpassen? Blijkbaar niet dus, anders zouden er niet meer mensen depressief worden. En als de cijfers dan zo'n stijging kennen, waarom passen we ons ritme dan niet aan? Juist, omdat er mensen zijn die dit razendsnelle tempo wel aan kunnen.
Hoe verontrustend ik deze cijfers ook vind (straks is half België depressief!), ergens kan ik er ook wel inkomen. In onze samenleving gaat alles razendsnel en moet iedereen mee met dit snelle tempo. Er blijft nauwelijks tijd over voor onszelf, tijd voor ontspanning. Ergens snap ik dus wel dat meer en meer mensen wegzakken in een depressie. (Hoewel er vanzelfsprekend nog wel meer redenen zijn om in een depressie of burn-out terecht te komen dan enkel door ons razendsnelle tempo.)