Boycot!

Lorin Parys


Kwam vroeger de melk gewoon van de boer, dan willen we vandaag het standpunt van die landbouwondernemer over het homohuwelijk en de Palestijnse kwestie kennen, vooraleer we een melkkarton meegraaien uit de supermarkt. Wat we uitgeven, is steeds meer een allerpersoonlijkste uitdrukking van wie we zijn en waar we voor staan, net zoals wat we niét kopen een verlengstuk van onze persoonlijkheid wordt. De regen aan boycotvoorstellen van vorige week is daar het logische gevolg van, maar levert voornamelijk het bewijs dat de zomerhitte stilaan slachtoffers maakt.


De homogemeenschap toonde zich vorige week bijzonder actief met verschillende originele voorstellen gaande van het weren van Jan Boskamp van het scherm, tot het boycotten van de Olympische Spelen. De meer gematigden beperkten zicht tot een boycot van Stolichnaya-wodka onder de banner ‘Dump Stoli’. Die actie kwam er uit onvrede met de Russische wet die ‘homo-propaganda’ verbiedt.

Vervolgens kwamen de stroomleveranciers op de proppen met een boycot van de netvergoeding voor zonnepanelen. Toen was het de beurt aan Iman, ex-topmodel en de huidige mevrouw Bowie, die modehuizen met amper zwarte modellen op hun catwalk wil boycotten.

In Engeland riep premier Cameron bedrijven op niet langer te adverteren op de site Ask.fm omdat jongeren daarop gepest worden, in Knokke werd het Bal du Zoute geboycot en op de Westelijke Jordaanoever weigerde McDonald's een filiaal te openen wegens de Israëlische bezettingspolitiek.

Zo'n boycot lijkt op papier misschien een gouden idee, maar in de praktijk valt dat een heel stuk minder mee. Neem nu de boycot van het Russische Stolichnaya. Stoli wordt in Letland gemaakt, de eigenaar is een Luxemburgs bedrijf en op de website van het merk wordt de nieuwe Russische wet in blokletters veroordeeld. Een kledingboycot lijkt me dan weer behoorlijk onpraktisch. Vooraleer u zich naar de kassa begeeft met uw nieuwe outfit, moet u wel even verifiëren hoeveel minderheden zo'n designer op de catwalk had tijdens de voorbije modeweek. Vermoeiend. En als je enige vorm van rechtlijnigheid wil bezigen, wordt boycotten pas echt ingewikkeld. Want als we weigeren olijven uit bezet Palestijns gebied te eten, kunnen we toch ook geen sardienen uit de Westelijke Sahara kopen, een gebied dat Marokko al decennia bezet, maar waar geen haan naar kraait.

Bovendien schaadt een boycot vaak net de mensen die het wilt beschermen door hun job onder druk te zetten en is het onmogelijk om freeriders of vrijbuiters te vermijden. Daarom is de portefeuille van de consument als politiek wapen economisch meestal een mislukking, maar geheid een pr-succes. Charles Boycott, de hardvochtige Ierse rentmeester, die ongewild zijn naam leende aan het fenomeen omdat niemand nog voor hem wilde werken, draait zich ongetwijfeld om in zijn graf.


DS, 19-08-2013 (Lorin Parys)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB