Ongeveer vijftien procent van de patiënten die na een ongeval in een coma geraken, vertoont na de revalidatie blijvend gedesoriënteerd en moeilijk hanteerbaar gedrag, meldt de Specialistenkrant. Voor dergelijke patiënten zijn er momenteel niet echt opvangmogelijkheden. Marleen Moonen, hoofdarts in het revalidatieziekenhuis Inkendaal in Vlezenbeek (Vlaams-Brabant), pleit dan ook voor een structurele oplossing.


De patiënten zijn vaak relatief jonge mensen, meestal mannen, met een gezin en kinderen. Ze hebben gedurende lange tijd een algemeen zuurstoftekort in de hersenen gehad, door bijvoorbeeld verstikking, verdrinking of een zeer lange reanimatie. Een geschiedenis van psychiatrie of druggebruik verhoogt bovendien de kans op blijvende mentale letsels.

"De patiënten zijn niet in staat om zonder toezicht te leven, maar worden vaak niet geaccepteerd in de psychiatrie of in een andere instelling, omdat ze worden beschouwd als moeilijke patiënten", legt dokter Moonen uit. Bovendien kunnen ze omwille van hun leeftijd nog niet terecht in rust- en verzorgingstehuizen.

Niet ideaal
"De patiënten moeten dan maar in het ziekenhuis blijven omdat ze nergens anders naartoe kunnen", zegt Moonen. "Het is duidelijk dat een ziekenhuis, waar de hele tijd nieuwe mensen arriveren en andere mensen weer vertrekken, niet ideaal is voor een persoon die gedesoriënteerd is. Bovendien blijven andere patiënten op wachtlijsten staan."

De arts pleit dan ook voor een structurele oplossing voor deze patiënten. "Als instellingen bijvoorbeeld beter omkaderd zouden worden en meer financiële middelen en personeel zouden hebben, zouden ze misschien wel moeilijk hanteerbare patiënten kunnen opvangen", besluit ze.

Bron: De Morgen 23/11/2012

Mening: Ik vind het schandelijk dat deze patiënten nergens terecht kunnen. De ziekenhuizen zijn overbevraagd en nergens anders wil/kan men deze personen opvangen. Dit is een probleem dat zich al zeer lange tijd voordoet en waar nog steeds geen oplossing voor gevonden is. Ik begrijp dat deze personen niet in rusthuizen terecht kunnen omdat deze een bepaalde leeftijdsgrens hebben. Anders zouden daar weer veel te veel mensen wonen. De rusthuizen zijn nu al overbevraagd. Ik denk dat het tijd is om eens verder te kijken dan de bestaande zaken zoals opvang en rusthuizen. Als mijn nu is probeert om een nieuw soort centra op te starten speciaal voor deze personen, dan worden de al bestaande zaken niet overbelast. De ziekenhuizen hebben dan meer ruimte voor nieuwe patiënten.