5 wreedste executiemethoden uit de geschiedenis
10 oktober 2012 Roy Sprangers

De Europese Unie heeft een verklaring uitgegeven waarin alle lidstaten gezamenlijk oproepen tot een wereldwijde afschaffing van de doodstraf. Volgens Catherine Ashton, de hoge vertegenwoordiger van Buitenlandse Zaken namens de EU, is de doodstraf “een wrede en onmenselijke actie”. De wreedheid van de hedendaagse executies valt echter in het niet in vergelijking met de methodes die men vroeger had om criminelen uit de weg te ruimen.

De praktijk van het ter dood veroordelen van criminelen en andere sociaal ongewensten is vermoedelijk al zo oud als de mensheid zelf. Zo gaven de oude Assyriërs de voorkeur aan het levend villen, terwijl later in het Midden Oosten vooral dood door steniging werd toepast. In het Britse Rijk van de 19e eeuw koos men liever voor het ‘kanonblazen’, waarbij het slachtoffer aan de mond van een kanon werd vastgebonden en het geschut vervolgens werd afgevuurd.

1. Gehangen, getrokken en gevierendeeld

Hoe wreed deze methoden ook waren, ze haalden het niet bij de Engelse methode genaamd ‘Hanged, Drawn and Quartered’ [Gehangen, Getrokken en Gevierendeeld]. De slachtoffers – vaak veroordeeld vanwege hoogverraad – werden eerst vastgebonden aan een houten paneel en door een paard door de stad getrokken. Vervolgens ondergingen ze meerdere ophangingen, waarbij de onfortuinlijke lieden iedere keer net voordat ze stikten weer gered werden.

De beul bond het naakte slachtoffer daarna vast op een houten rek voor het meest wrede deel van de executie. Hij werd gecastreerd en ontdaan van al zijn ingewanden, die vervolgens voor zijn eigen ogen in brand werden gestoken. Als het slachtoffer na al deze martelingen nog in leven was, werd hij onthoofd. Tot slot hakte de beul het levenloze lichaam in vier stukken, die ieder naar een uithoek van het koninkrijk werden gebracht.

2. Kruisiging

Een andere pijnlijke manier van executie was de kruisiging, een methode onder meer toegepast op Jezus en de rebellen van Spartacus. Het was gebruikelijk om het slachtoffer eerst te onderwerpen aan een aantal zweepslagen, waarmee de huid van zijn lichaam werd getrokken. Vervolgens moest de veroordeelde zelf het loodzware kruis naar de plek van zijn executie dragen. Eenmaal daar aangekomen werden er spijkers door zijn handen (of polsen) en soms door zijn voeten geslagen om hem te bevestigen aan het kruis. Vaak kwamen de slachtoffers pas na enkele dagen te overlijden als gevolg van bloedvergiftiging, uitdroging, verstrikking of van de pijn zelf.

3. Koperen Stier

De Koperen- of Messingen Stier was een executiemiddel van de Oude Grieken dat vermoedelijk was bedacht door Perillos van Athene. Hij stelde voor om alle terdoodveroordeelden op te sluiten in een hol beeld van een stier, dat gemaakt was van koper of messing. Vervolgens werd er een vuurtje onder het beeld aangestoken, waardoor het geheel langzaamaan begon te gloeien van de hitte. Deze executiemethode was veel wreder dan de brandstapel, omdat de pijn veel langer aanhield. Bovendien was het beeld zo ontworpen dat de angstkreten van het slachtoffer, die ondertussen langzaam geroosterd werd, voor het publiek vervormd raakten tot het geluid van een echte dolle stier.

4. Spietsing

Een nog pijnlijkere en langzamere dood onderging iemand die veroordeeld was tot ‘spietsing’, een methode die vooral populair was bij de Roemeense heerser Vlad III, bijgenaamd ‘Vlad the Impaler’ . Het slachtoffer kreeg hierbij een lange spies ingebracht via het rectum of de vagina, welke vervolgens doorgetrokken werd totdat het boveneinde van de staaf het borstbeen doorboorde of er via de mond weer uit het lichaam kwam. Hierna werd het slachtoffer aan een paal bevestigd en op deze manier opgehangen. De bewuste spies was voorzien van een botte punt, zodat deze onderweg geen vitale organen zou doorboren. Slachtoffers konden hierdoor soms nog wel drie dagen in leven blijven terwijl ze vergingen van de pijn.

5. Scaphisme

Veruit de wreedste methode van executeren behoorde echter toe aan de oude Perzen. Zij bedachten namelijk de praktijk genaamd ‘scaphisme’, dat is afgeleid van het Griekse woord voor ‘uitgehold’. Bij deze methode werd het slachtoffer vastgebonden in een overdekte boot, waarbij alleen zijn hoofd en ledematen uitstaken. Vervolgens werden zijn ledematen ingesmeerd met honing en moest het slachtoffer ook zelf grote hoeveelheden honing opeten, waardoor hij last kreeg van diarree.

Hierna duwden de Perzen de moordenaar in zijn boot een vijver op, waar de geur van honing en uitwerpselen al snel veel insecten aantrok. Deze begonnen na verloop van tijd hun eitjes te leggen in het lichaam van het slachtoffer, met als gevolg dat hij letterlijk uitgehold werd. Om de lijdensweg te verlengen werd de veroordeelde tussendoor regelmatig gevoed en opnieuw ingesmeerd met honing. Na verloop van tijd kon het slachtoffer zelfs last krijgen van verstikkingsverschijnselen doordat bijen, vliegen en mieren doordrongen tot zijn luchtwegen en longen.

Volgens de Griekse historiograaf Plutarchus onderging Mithridates, de moordenaar van Cyrus de Jongere, maar liefst 17 dagen van scaphisme voordat hij kwam te overlijden.

Bron:
http://www.isgeschiedenis.nl/nieuws...e-geschiedenis/

Mening:
Vreselijke, walgelijke en totaal onmenselijke manieren om anderen te veroordelen. Vergeleken met deze doodstraffen lijkt de dodelijke inenting zoals die gebruikt wordt in sommige delen van Amerika bijna humaan.