![]() |
|
![]() |
|
Onderwerp Opties | Zoek in onderwerp | Waardeer Onderwerp | Weergave Modus |
|
#1
|
||||
|
||||
‘Ik ben 14 en ik heb iets vreselijks meegemaakt’
De 14-jarige Lovisa Nystrand werd een tijd geleden verkracht. Omdat in haar dorp geruchten rondgingen dat ze ‘er zelf om gevraagd had’, besloot het meisje haar versie van de feiten te geven met een filmpje op Facebook, dat al door meer dan 30.000 mensen werd bekeken.
‘Ik ben 14 jaar oud. Amper 14 jaar en 4 maanden’, zo begint de Zweedse Lovisa Nystrand het videofilmpje dat ze postte op haar Facebookprofiel. ‘Ik heb iets vreselijks meegemaakt, iets waar ik de rest van mijn leven onder zal lijden.’ Nystrand komt uit een klein dorpje in de buurt van Linköping. Ze was bevriend met een jongen die een paar jaar ouder was dan zij, 19 om exact te zijn. In augustus verkrachtte hij het meisje toen ze bij hem thuis op bezoek was. ‘Ik huilde en ik bloedde’, zegt ze daarover. Nog diezelfde dag trok ze naar de politie, woensdag werd haar voormalige vriend veroordeeld tot twee jaar gevangenis voor kinderverkrachting. ‘Hoe het gebeurd is’ Achteraf draaide de roddelmolen van het dorpje echter overuren. Nystrand zou er zelf om gevraagd hebben en helemaal geen onschuldig slachtoffer zijn. ‘Ik wilde vertellen wat me echt is overkomen’, zegt Nystrand. ‘Hoe het gebeurd is’, heet het 3 minuten durende filmpje dan ook. Daarin kijkt Nystrand recht in de camera terwijl ze stukjes papier toont met zinnen op met details over de verkrachting. Nystrand wilde de video eerst enkel delen met haar dichte vrienden, maar het filmpje werd al snel een hit op Facebook, waar gebruikers het met elkaar begonnen te delen. Twee dagen later hebben meer dan 30.000 mensen de video gezien. Meer dan 700 gebruikers postten een commentaar om hun medeleven en steun te betuigen. Allen prijzen ze Nystrands moed om haar verhaal zo openlijk te vertellen. ‘Tieners vinden het vandaag heel gewoon om grote delen van hun leven vrij op Facebook te delen’, vertelt psychologe Véronique Bundervoet van het PsychoTherapeutisch Centrum Gent. ‘Ik zou er nochtans voorzichtig me zijn. Het is normaal dat ze haar kant wil vertellen en steun zoekt bij haar netwerk, maar als ze te veel negatieve reacties had gekregen, zou ze bovenop het eerste trauma - de verkrachting - nog een tweede trauma hebben opgedaan. Eén dat ervoor kon zorgen dat ze helemaal was geblokkeerd en alles nog moeilijker te verwerken was. Gelukkig is het voor dit meisje goed uitgedraaid.’ Trotse mama Nystrand kreeg intussen ook al ontelbare mails van meisjes die hetzelfde hebben meegemaakt. ‘En die me vertelden dat ze niet naar de politie durfden, erna’, vertelt het meisje aan de Aftonbladet . ‘Ik vertel hen: wees sterk, doe het toch. Ik hoop dat ik andere meisjes toon dat je toch nog sterk kan zijn als je zoiets hebt meegemaakt.’ Haar moeder Anne is alvast trots op haar dochter. ‘Linköping is een klein stadje. Iedereen roddelde over haar. Mijn dochter was altijd al dapper en verstandig, met wat ze hier gedaan heeft, bewijst ze dat nog maar eens.’ Uit: De Standaard Mijn mening: Ik vind het heel moedig dat dit meisje durft uitkomen dat ze verkracht is. Het vergt heel veel moed om dit aan de hele wereld te vertellen en ik hoop dat ze hier boven op komt. Volgens mij moeten zo'n zaken meer gebeuren, zo kunnen de slachtoffers van verkrachting steun vinden bij elkaar.
__________________
There are only two things infinite, The universe and man's stupidity. -- Albert Einstein |
#2
|
|||
|
|||
Ik ben 14 en ik heb iets vreselijks meegemaakt
Ik had dit artikel afgelopen week ook ergens gelezen, en ik vond het ook heel dapper van dit meisje om een filmpje te maken over wat haar nu écht overkomen was.
Haar traumatische gebeurtenis nog eens overlopen is sowieso voor haar een vorm van verwerken geweest. Ze wilde ook dat iedereen die zij kende de waarheid wist van wat er nu écht gebeurd was, aangezien er al verschillende versies van het verhaal de ronde deden. Wel vind ik het ook belangrijk om er weer eens even bij stil te staan dat wanneer je iets op internet post wat oorspronkelijk voor een beperkte groep mensen bedoeld is, snel kan uitlekken. Het meisje in kwestie wilde ook aan haar familie en vrienden het ware verhaal vertellen, maar het filmpje werd al snel gedeeld op facebook en dus ook beschikbaar gesteld voor mensen voor wie het oorspronkelijk helemaal niet bedoeld was. Zoals in het artikel ook werd aangehaald, zou dit kunnen leiden tot negatieve reacties, wat dan ook weer het trauma van het meisje zou kunnen verergeren. In dit geval is hier geen sprake van geweest, dus het meisje heeft hiermee veel geluk gehad. Toch vind ik het niet onbelangrijk om goed na te denken voor je beslist zulke serieuze, persoonlijke dingen te delen met het wereldwijde web... |