Catalonië kan katalysator zijn voor onafhankelijk Vlaanderen

Catalonië kan de katalysator voor een nieuwe golf van separatisme in de Europese Unie. Dat schrijft de New York Times. Volgens de krant staan ook Schotland en Vlaanderen te popelen om onafhankelijk te worden.
Steven Erlanger, de correspondent van de krant in Parijs, schrijft in een analyse dat de crisis de roep om autonomie van een aantal rijkere regio's die het beu zijn om de armere buren te financieren versneld heeft.
Artur Mas, de Catalaanse president, riep onlangs op tot vervroegde verkiezingen in Spanje en beloofde daarbij een referendum over Catalaanse onafhankelijkheid. In Schotland staat zo'n referendum op het programma voor het najaar van 2014.
De Vlamingen hebben volgens de krant bijna totale autonomie bereikt, zowel administratief als taalkundig, maar hebben het nog steeds moeilijk met de overblijfselen van de hegemonie van de Franstalige en Brusselse elite. "Die gevoelens zullen zich weerspiegelen bij de verkiezingen van 14 oktober," schrijft de New York Times.
Volgens de New York Times zijn er verschillende zaken die 'ongelukkige' landen samenhouden, maar wordt er door de Eurocrisis opnieuw aandacht geschonken aan oude grieven.
In Vlaanderen en Catalonië leeft bijvoorbeeld het gevoel dat ze meer in de nationale schatkist storten dan ze eruit ontvangen. Een argument dat gelijkenissen vertoont met de kritiek van landen als Duitsland, Finland en Oostenrijk op de redding van Griekenland, Portugal en Spanje.
De crisis heeft ook het vertrouwen in traditioneel leiderschap aangepast. Vooral nationalistische partijen profiteren daarvan, zoals het Front National in Frankrijk. In separatische regio's zijn het echter vooral partijen die streven naar onafhankelijkheid die hun populariteit zien groeien.
Volgens Mark Leonard, de directeur van de European Council on Foreign Relations, heeft ook de Europese integratie de drang naar onafhankelijkheid verhoogd. "De regio's weten dat ze niet volledig autonoom zijn en dat ze bescherming van de EU genieten"

Commentaar:
In tijden van crisis krijgt men vaak het gevoel geen controle te hebben over de heersende beleidsorganen. Men grijpt terug naar de zekerheden die ze nog hebben, hun houvast. En die zoeken ze in de naaste omgeving.

Bron: De standaard