Australië rouwt om 'engel' die honderden mensen redde op populaire zelfmoordplek
Door: Günther Brants
14/05/12 - 17u40 Bron: The Telegraph

Don Ritchie (85) is niet meer. U kent deze man waarschijnlijk niet, maar in Australië is zijn dood wel degelijk nieuws. Hij woonde vlakbij de populairste plek van Sydney om zelfmoord te plegen en heeft door de jaren heen honderden mensen kunnen ompraten. Zijn bijnaam luidde dan ook de 'engel van de kloof'.

'The Gap' is een klif aan de oostkust van Sydney. Don Ritchie kwam er regelmatig wanhopige mensen tegen die op het punt stonden hun leven te beëindigen. "Kan ik u ergens mee helpen?", was de vraag waarmee Ritchie honderden vreemdelingen spontaan aansprak. Meestal keken ze geschrokken om, waarna ze door de vriendelijke glimlach van de man overtuigd werden om toch maar niet te springen. Sommige mensen zouden zonder Ritchie wel degelijk zelfmoord gepleegd hebben. Zo gebeurde het wel eens dat ze hun schoenen, portefeuille en een briefje op een rots hadden gelegd voor ze naar de rand van de klif trokken. Officieel heeft Ritchie in vijftig jaar tijd 160 mensen van zelfmoord gered, hoewel zijn familie stelt dat het er bijna 500 waren.

"Het is voor mij echt een beloning te zien dat deze mensen hun leven weer op het juiste spoor hebben gekregen" Don Ritchie

Kopje thee
"Hij kon echt zien wanneer iemand hulp nodig had", zegt zijn zus Sue Ritchie. "Vaak kon hij mensen met een paar woorden overtuigen mee te gaan naar ons huis voor een ontbijt en een kopje thee. Dat was ook nodig om hen van gedachte te doen veranderen." Don zat tijdens de Tweede Wereldoorlog bij de Australische marine en had nadien een heel toepasselijke job voor zijn activiteiten nabij de kloof: hij verkocht levensverzekeringen. Vanuit het hele land zijn er berichten van rouw naar de familie Ritchie gestuurd. Parlementslid Malcolm Turnbull noemt Don Ritchie zelfs "één van de grootste Australiërs".

Beloningen
Don kreeg talrijke prijzen en werd bekroond met een medaille. Van de mensen die hij gered heeft, kreeg hij flessen champagne, kerstkaartjes en brieven om hem te bedanken. Sommigen stuurden hem twintig jaar later nog steeds kaartjes. "Ik ben 85 jaar en zelfs op mijn leeftijd heeft het mijn horizon verruimd om al deze fantastische mensen te mogen ontmoeten", zei hij vorig jaar. "Het is voor mij echt een beloning te zien dat deze mensen hun leven weer op het juiste spoor hebben gekregen."

"Vaak kon hij mensen met een paar woorden overtuigen mee te gaan naar ons huis voor een ontbijt en een kopje thee. Dat was ook nodig om hen van gedachte te doen veranderen" Sue Ritchie

Hoed
Helaas moest Don ook toegeven dat hij niet altijd even succesvol was. Zo heeft hij verschillende mensen naar beneden zien springen. Hij herinnerde zich het verhaal van een jonge man die de hele tijd voor zich uit bleef staren toen Don tegen hem sprak. "Ik vroeg hem of hij geen pintje bier bij me thuis kwam drinken. Hij zei "nee" en stapte over de rand van de klif, terwijl zijn hoed wegvloog en in mijn armen landde." Enkele jaren geleden speelde zich nog een tragisch verhaal op 'The Gap' af, toen de 24-jarige Carolina Byrne naar beneden stortte. Haar 21 jaar oude vriend werd veroordeeld voor moord.
Hopelijk nemen de verhalen met tragische afloop niet toe nu Don Ritchie er niet meer is.

BRON: http://www.hln.be/hln/nl/960/Wereld...moordplek.dhtml

EIGEN MENING: Echt baanbrekend is dit artikel niet, maar toch zou ik graag even de aandacht vestigen op Richie. Telkens wanneer ik opnieuw de hoop verlies in de mensheid, zijn er mensen als Richie om deze hoop te doen heropbloeien. Zonde dat zulke mensen moeten heengaan, er zijn al te weinig mensen die zich belangeloos inzetten voor hun medemens. Daarom wil ik ook even de aandacht vestigen op Don Richie, die zeker wel tot de categorie "goede mensen" behoort. Iemand die zich gedurende zijn hele leven zo inzet voor zijn medemens, op zo'n plek gaat wonen en blijft volhouden, is altruïstisch en verdient bewondering en respect. Hij moet ook een zeer sterke mens geweest zijn: hij heeft niet iedereen kunnen redden en dan toch blijven volhouden, lijkt mij nog het zwaarst van al. Ik vind dat de titel "engel" echt wel gepast klinkt.

Dit is niet direct nieuws met een echte bijdrage maar ik vond het enorm hartverwarmend dit te lezen. Mensen zijn de dag van vandaag meer en meer op zichzelf gericht. Het lijkt wel of ze schrik hebben van andere. Als ze die andere dan ook nog eens ontmoeten terwijl die op de rand van een ravijn staat, het is niet de gezelligste plaats om kennis te maken. Mensen willen er al gauw niets mee te maken hebben en doen alsof ze oogkleppen op hebben. 'Mijn naam is haas...'.
Deze man wou er zijn voor zijn medemens, ook al had die het op het moment van hun ontmoeting enorm moeilijk.
Mijn oprechte bewondering voor deze man!

Wat een tragisch en toch mooi verhaal. Dat dit soort mensen bestaan! Ik zou denken dat dit enkel in verhalen zou voorkomen. Echt super dat er zo'n mensen zijn, jammer genoeg is Don overleden. Dit is echt een voorbeeld van naastenliefde en onbaatzuchtigheid! Misschien is het iets te hoopvol, maar wie weet staat er binnenkort wel een nieuwe 'engel van de kloof' om de mensen terug een sprankeltje hoop te geven.