OCMW-voorzitter Gent wil leefloon koppelen aan inschrijving kleuters
maandag 26 maart 2012, 17u34

Ouders die financiële steun krijgen van het OCMW, moeten in het kader van de bestrijding van de kinderarmoede verplicht worden om hun kleuters naar de school te sturen. Dat verklaarde de Gentse OCMW-voorzitter Geert Versnick (Open VLD). Hij wil dat staatssecretaris Maggie De Block de wet in die zin aanpast.


'Persoonlijk meen ik dat het naar school gaan van kinderen als een verplichting moet worden ingeschreven en afgedwongen moet kunnen worden", aldus Geert Versnick. "De school is immers een ontzettend belangrijke schakel in de toekomst van kinderen. Onderzoek toont aan dat de kleuterschool een belangrijke leer- en integratieplaats is voor kinderen. Het is belangrijk voor hun ontwikkeling en vooral voor de taalverwerving. Op lange termijn verhoogt onderwijs de kansen op het vinden van een degelijke job en het doorbreken van de armoedecirkel".

Versnick wil daarom een extra voorwaarde voor het verkrijgen van leefloon. 'Volgens de RMI-wet (Recht op Maatschappelijke Integratie) dient iemand die financiële steun ontvangt, te voldoen aan een aantal voorwaarden zoals werkbereid zijn en behoeftig zijn.'

De OCMW-voorzitter wil dan ook dat staatssecretaris De Block de RMI-wet verandert. Volgens Versnick probeert het OCMW voorlopig te stimuleren, sensibiliseren en bewust te maken, maar is een financiële stok achter de deur nodig voor halsstarrige weigeraars.

Antwerps OCMW veroordeeld

Op 19 oktober 2011 werd het Antwerpse OCMW veroordeeld door de rechter in eerste aanleg omdat het leefloonsancties koppelde aan het naar school sturen van kinderen. Volgens de rechtbank kunnen OCMW's geen bijkomende voorwaarden opleggen, dan de voorwaarden vastgelegd in de RMI-wet.

Bron: http://www.destandaard.be/

Mening:

Armoede is vaak een vicieuze cirkel. Degelijk onderwijs kan helpen om deze cirkel te doorbreken. Daarom zouden kansarme kleuters er veel baat bij hebben om ingeschreven te worden in de kleuterschool. Onderzoek toont immers aan dat de kleuterschool een belangrijke leer- en integratieplaats is. Kleuters leren op school dingen die ze thuis misschien niet meekrijgen, vooral omdat kansarmoede vaak gepaard gaat met laaggeletterdheid. Als zo'n kind dan pas start in de lagere school, kan het dat het niet mee kan omwille van het verschil in taalniveau. Dergelijke achterstand is soms moeilijk te overbruggen. Hierdoor kunnen de kinderen later opnieuw in de armoedecirkel terecht komen, want ze kennen bijvoorbeeld onvoldoende van onze taal om echt goed te kunnen functioneren in onze maatschappij.

Daarom zou het een goed idee zijn om het inschrijven van kleuters verplicht te maken voor gezinnen die een leefloon ontvangen.

Het is erg belangrijk dat alle kinderen een gelijke kans krijgen in onze samenleving. Ik ben ervan overtuigd dat deelnemen aan kleuteronderwijs een hele grote bijdrage levert aan de integratie in de maatschappij. De maatregelen die de Gentse OCMW-voorzitter Geert Versnick wil nemen, lijken mij echter een stap te ver.
In Vlaanderen is het niet grondwettelijk verplicht om je kind in te schrijven in een kleuterschool. Waarom zouden we het dan wel verplicht maken voor mensen die het thuis moeilijk hebben?
Zoals ook Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet al aanhaalde, worden de betrokken kinderen zo twee keer gestraft. Als de ouders geen leefloon meer ontvangen, wordt de thuissituatie van de kinderen alleen maar moeilijker. Zo wordt een deftige integratie in de maatschappij helemaal onmogelijk.


De mening van Pascal Smet is te lezen op de website van Knack: http://www.knack.be/nieuws/belgie/i...0073051392.htm#

Kordaat is niet hetzelfde als asociaal


De cijfers zijn niet fraai: maar vier op de tien migranten van buiten de EU werken. De oplossingen bestaan, maar we moeten ze wel durven toepassen, zegt SIEGFRIED BRACKE. Ook, en zeker, in Gent.


Kijk, kijk, kijk. De dingen veranderen. Te traag, maar toch. Ik vraag me af of de kop van De Standaard van eergisteren een paar jaar geleden zou hebben gekund. Nog maar vier op tien migranten werken, een jaar of twee geleden zou het op de redactie misschien wel zijn afgevoerd als Vlaams Belang-praat.

Maar niets is zo sterk als de werkelijkheid. Overal rijpen de geesten. Ons feitelijk opengrenzenbeleid zal onze welvaartsstaat finaal op de klippen doen lopen. In veel steden zie je dat zo voor de eigen ogen gebeuren. De beste socialisten (ook zij) raken uiteindelijk van hun paard gebliksemd, maar anderen denken: als er geen proletariaat meer is, laten we het dan invoeren.

Maar nu staat dus in de krant wat iedereen al weet: de arbeidsparticipatie van allochtonen – wat een afschuwelijk woord ! – is gering. En eerder bleek uit Europees onderzoek dat de loonkloof tussen allochtonen en autochtonen nergens zo diep is als bij ons. Idem in het onderwijs. Anders dan in Groot-Brittannië bijvoorbeeld, waar gebleken is dat de tweede generatie migranten beter Engels spreekt dan de autochtonen.

Onze cijfers ogen dus allesbehalve fraai, maar nog altijd is de klassieke respons bij socialisten en groenen bij uitstek negatief: het is de fout van de werkgevers (en in ondergeschikte orde: het onderwijs). Denk ook aan de hoofddoek in de Hema of bij Schoenen Torfs.

En toch: the times they are a-changin'. De strengere wet op de gezinshereniging (tot nu toe het grootste migratiekanaal), hij werkt. De wet over het minder makkelijk toekennen van leeflonen, idem. En Europa (gelukkig dat het er is!) dwingt meer deuren open te zetten voor wie komt werken dan voor wie centen komt halen. Want ook hier is België de rode lantaarn: amper 2 procent van de mensen die binnenkomen (vorig jaar 160.000 man) is (hoog) opgeleid.


Springplank

Vanzelfsprekend moeten steden in dezen hun rol spelen. Ze zijn dé regisseurs op het terrein; ze zijn een schakel in de keten. Ze staan aan de poort, en wie daar goed toekijkt, kan wie binnenkomt des te beter helpen. Sommigen doen dat goed. In Antwerpen heeft Monica De Coninck (SP.A) geprobeerd van het OCMW een springplank naar integratie te maken (niet alle socialisten zijn conservatief). In Mechelen zijn een aantal extra toelagen voor leefloontrekkers geschrapt: hun aantal zakte op slag met 30 procenten.

Met spijt in het hart moet ik over Gent zeggen dat er verhoudingsgewijs nergens meer leefloners zijn. Twee op de drie leefloners zijn niet-Belgen. Het activeringsbeleid bestaat er, maar het werkt niet of het is niet kordaat genoeg.

Wat moet er dan wel gebeuren? De good practice bestaat, niemand hoeft het warm water uit te vinden. Intensieve begeleiding, taallessen en opleidingen, maar ook: wie niet meewerkt, wordt geschorst. En dan zie je het verschil: in Antwerpen worden in de taalles onwettige afwezigheden niet getolereerd. In Gent is op 70 procent van de lessen (fysiek) aanwezig zijn genoeg. En wie finaal geen Nederlands kent (nochtans de hefboom naar werk), die krijgt een tolk.

Daarbovenop, en kijkend naar de toekomst, heeft het Gentse rood-groene kartel de neiging om zich te gedragen als het dorp van Asterix en Obelix: een progressieve oase in een ‘verrechtsend' Vlaanderen en Europa. Elke Decruynaere, de nummer één van Groen op de kartellijst met de SP.A, is duidelijk: alleen Gent gaat correct om met nieuwkomers; in Antwerpen zijn het met andere woorden rechtse zakken.

En het klopt: de combinatie van socialisten en groenen dreigt morgen nog meer dan vandaag van de Gentse aanpak ‘iets aparts' te maken. In oktober moeten de kiezers dat weten.


Het gevoelige punt

En de voorbeelden dienen zichzelf aan: het voorstel om het leefloon in te trekken van ouders met spijbelende kinderen, is gisteren à la minute door de socialisten afgeschoten als radicaal en asociaal. Ten onrechte. Net in het belang van die kinderen, om hun recht op onderwijs te garanderen, moet je de ouders aanspreken op een gevoelig punt: hun portemonnee.

Dat is dus niet eens iets terugvragen voor wat men krijgt van de gemeenschap. Dat is opkomen voor fundamentele kinderrechten. Het is verbazend dat groenen en socialisten daartegen zijn. Of hoe progressieven feitelijk conservatieven zijn, en omgekeerd.

Iets terugvragen voor wat men krijgt is overigens de normaliteit zelve. In Rotterdam (bestuurd door de PvdA) moeten alle leefloners aan de slag, hoe dan ook.

Groen en SP.A noemen dat de race to the bottom. Ik niet. Het is de normale reactie van wie bezorgd is om onze welvaart. Van iemand die weet dat mensen warm en solidair zijn, als het tegelijk juist is. Iemand die hoopt dat zijn kleinkinderen ooit nog zullen vragen: allochtonen, wat is dat?


DS, 28-03-2012 (Siegfried Bracke)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Persoonlijk vind ik het koppelen van de leeflonen aan de inschrijvingen van kleuters een zeer dubbel gegeven. Het is inderdaad het geval dat armoede een vicieuze cirkel is. Door dergelijke maatregels kan men proberen deze cirkel te doorbreken. Toch ben ik er nog niet over uit of het te rechtvaardigen is om mensen geen leefloon uit te keren.
Je ziet me zeker niet zeggen dat er geen voorwaarden moeten zijn aan een leefloon. Mijn grootste bekommernis blijft de vraag: hebben wij wel dit recht?

Hier dezelfde mening als bij een gelijkaardig artikel:

Ikzelf ben het er wel mee eens. Vaak is alleen geld nog een drijfveer om iets wel of niet te doen. Ik denk dat deze maatregel wel effect zou kunnen hebben. Ok, hij is hard. Maar door het lief te vragen gaan we er ook niet komen. Jongeren die niet meer thuis kunnen wonen en een leefloon krijgen kunnen dit vaak ook alleen als ze nog studeren.
Om de 3 maanden moeten ze een vernieuwd contract (GIP -> Geïntegreerd individueel project) aftekenen waarin dan de voorwaarde voor dat leefloon staan. 1 van de voorwaarde is steevast dat ze altijd aanwezig moeten zijn op school en goede resultaten moeten halen. Anders kunnen ook zij hun recht op leefloon kwijt geraken.
Waarom zou dit dan voor andere gezinnen niet zo zijn? De regel bestaat al. Hij is alleen van toepassing op jongeren met een leefloon.
Als zij hun kinderen een goede toekomst willen geven en slaagkansen is het beter om de kleuters vanaf 2,5j al naar de kleuterschool te sturen. Ze leren daar al spelenderwijze de taal, de gewoonte, de structuur van het onderwijs. Wanneer ze deze voorbereiding hebben gaat het vaak veel beter in het basisonderwijs. Hierdoor hebben ze meer slaagkansen, niet alleen in het onderwijs maar ook in het beroepsleven later.
Mensen hebben prikkels nodig of ze blijven trappelen. Kijk naar langdurig werklozen. Ze krijgen toch een uitkering dus waarom zouden ze gaan werken? Ze krijgen geen prikkel meer. Het is gewoon vanzelfsprekend geworden dat er op het einde van de maand toch een uitkering op de rekening staat. Neem deze zekerheid weg en ze krijgen terug een prikkel om wel werk te zoeken. Net hetzelfde als bij deze leefloontrekkende.
Als je deze regel invoert gaan de ouders niet anders kunnen, ze kunnen niet overleven zonder geld en gaan de kinderen naar school sturen omdat ze niet anders kunnen. Vele kunnen wel gaan werken maar doen het niet omdat het leefloon meer zekerheid biedt..

__________________
What we do does not define who we are. What defines us is how well we rise after falling..