Journaliste drie kwartier lang aangerand op Tahrirplein: "Ik dacht dat ik ging sterven"

HLN update De sfeer op en rond het Tahrirplein in Caïro wordt almaar grimmiger. Eerder was er al sprake van traangas dat zenuwgas bevat en nu moeten ook vrouwelijke journalisten het ontgelden. Het hoopvolle sfeertje van de eerste bezetting in januari is helemaal zoek.

Caroline Sinz, een reporter van France3, kreeg niet alleen harde klappen, maar werd ook aangerand. Samen met haar cameraman stond ze op de plek waar betogers en ordediensten de voorbije dagen een harde strijd uitvochten. "We waren aan het filmen in de Mohamed Mahmoudstraat toen we plots aangevallen werden door jongeren van 14 en 15 jaar", aldus Sinz bij AFP.

Manu militari werden ze vervolgens meegesleurd naar het Tahrirplein, waar hun wegen scheidden. "We vielen ten prooi aan een hele meute, zowel jongeren als volwassenen gaven me een rammeling. Ze trokken ook mijn kleren kapot en betastten me, noem het maar gerust verkrachting. Enkele mensen wilden me wel komen redden, maar slaagden daar niet in. Ik werd gewoon gelyncht. Het duurde ongeveer drie kwartier vooraleer ik uiteindelijk ontzet kon worden. Ik dacht dat ik ging sterven."

Uiteindelijk bereikte Sinz opnieuw haar hotel, waar ze haar verwondingen liet onderzoeken door een dokter. Ze kon ook rekenen op steun van de Franse ambassade in Caïro.

Linkerarm en rechterhand gebroken
Ook de Egyptisch-Amerikaanse journaliste Mona Eltahawy is naar eigen zeggen geslagen en seksueel mishandeld. Zij kreeg het echter niet aan de stok met opgehitste betogers, maar met... leden van de oproerpolitie.

De bekende publiciste twitterde dat ze tijdens een protestactie in de omgeving van het Tahrirplein opgepakt werd. Ze werd daarbij geblinddoekt en door onbekenden betast. "Ik kon gewoon niet meer tellen hoeveel handen probeerden in mijn broek te geraken", schreef Eltahawi.

Een röntgenfoto toonde aan dat haar linkerarm en rechterhand door de slagen waren gebroken, schreef ze voorts. "God weet wat er zou gebeurd zijn als ik niet over de dubbele nationaliteit beschikte", klonk het. Een lid van de militaire politie heeft zich later voor het gedrag van de politie verontschuldigd.

Bron:http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/1353163/2011/11/24/Journaliste-drie-kwartier-lang-aangerand-op-Tahrirplein-Ik-dacht-dat-ik-ging-sterven.dhtml

Eigen mening: Het enige 'positieve' bericht in dit artikel, is dat zowel de politie als de betogers beschuldigd worden van mispraktijken. Dit doet me sterk denken aan de commentaren van Anthony Burgess op de Britse samenleving in zijn tijd. We onderscheiden daarin 3 groepen volgens zijn opinie die zich misgedragen en het gewone volk geweld aandoen:
1 De jongeren; 2 De regering en ordediensten; 3 De oppositie, de critici.
In Egypte, maar ook in andere landen waarin opstanden gewoed hebben door de Arabische lente, vinden we deze groepen telkens terug. De regerende machten strijden tegen de oppositie gelijk als in een koude oorlog en de jongeren maken (mis)bruik van deze chaos.
Het is een schandalige toestand en ze eist steeds meer slachtoffers.

Blijven dus nog over: kritiekloze oudjes die niet regeringsgezind zijn maar die zich evenmin bekennen tot het kamp van de oppositie?
Van een compleet inhoudsloze veralgemening gesproken!

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Mijn commentaar komt inderdaad te veralgemeend over.
Natuurlijk bedoelde ik dat het telkens mensen/groeperingen betreft, die voortkomen uit die drie hoofdgroepen.
Tenslotte was de militaire regering nu, eens de oppositie van Mubarak. En hun reactie op de betogingen op het Tahrirplein was niet veel beter dan die van Mubarak destijds.
Ik blijf dus niettemin bij mijn standpunt dat het me sterk doet denken aan de commentaren van Burgess.