Doofgeboren baby's kunnen spraakachterstand inhalen met implantaat

03/05 Baby's met ernstig gehoorverlies hebben het moeilijk om hun spraak te ontwikkelen en lopen op heel jonge leeftijd al achterstand op. Een implantaat kan die achterstand echter beperken, blijkt uit een onderzoek van Inge Molemans (Universiteit Antwerpen).

"Eigenlijk komt de belangrijkste periode van de spraakklankontwikkeling vóór de eerste echte woordjes, wanneer baby's onverstaanbare klanken en hun typische gebrabbel produceren", legt Molemans uit. Dan al is er bij kinderen met ernstig gehoorverlies een merkbare achterstand ten opzichte van hun horende leeftijdsgenootjes. "Ze brabbelen niet op elf maanden en gebruiken kortere en minder complexe uitingen."
Cochleair implant

Om doofgeboren baby's ook toegang tot geluid te geven, krijgen ze vaak een cochleair implant: een elektronisch hoorapparaat dat het gehoor gedeeltelijk herstelt. Maar is zo'n implantaat genoeg opdat de baby - die nog niet kan spreken - ook gesproken taal zou ontwikkelen?

Uit de vergelijking van klankontwikkelingen bij horende en doofgeboren baby's met een implantaat bleek dat de achterstand in de brabbelfase wel blijft bestaan, maar dat al na enkele maanden met het implantaat jonge peuters hun achterstand in hoog tempo inhalen. "Op tweejarige leeftijd is het verschil met kinderen zonder gehoorproblemen bijna volledig verdwenen", aldus Molemans.

Bron: http://www.gva.be/nieuws/wetenschap...implantaat.aspx

Eigen mening:
In mijn ogen is dit een heel goede uitvinding. De kinderen die met ernstige gehoorproblemen worden geboren, zullen hun andere zintuigen meer ontwikkelen. Door dit implantaat zouden hun gehoorproblemen na 2 jaar bijna volledig verdwenen zijn. Dit wil zeggen dat de kinderen geen last zullen ondervinden en normaal zullen communiceren met hun leeftijdgenootjes.
Je kan niet aan iemand zien dat hij/zij doof is. Maar als mensen te weten komen dat je doof bent, bekijken ze je anders en gaan ze veel medeleven tonen. De meeste mensen met ernstige gehoorproblemen willen niet dat mensen hen zo hard betuttelen. Ik hoop nog steeds dat wetenschappers een apparaat uitvinden waardoor doven weer kunnen horen. Maar ik vrees dat dit ijdele hoop is.

Ik vind dit een heel goede uitvinding, het zal de kinderen met gehoorproblemen zeker verder helpen. Deze kinderen kunnen dan bij hun leeftijdsgenootjes in de klas zitten. Op die manier zullen ze het jaartje niet hoeven over te doen of naar een hulpschool gaan om dan nadien terug in het gewone onderwijs te stappen. Dat is al heel positief voor een kind, want als een kind moet blijven zitten en zeker op jonge leeftijd, dan voelen ze zich daar meestal niet zo goed bij. Dat was ook het geval bij mijn nichtje, ze was helemaal niet gelukkig toen ze hoorde dat ze het derde leerjaar moest overdoen. Wat haar vooral ergerde, was dat ze haar vriendjes moest achterlaten en dat ze haar vormsel een jaar later zou doen. Voor de kinderen met gehoorproblemen kunnen deze negatieve gevolgen nu achterwege blijven doordat hen de mogelijkheid wordt geboden om naar het gewone onderwijstype te gaan.
De personen met gehoorproblemen worden zoals Griet hieronder ook al zegt niet zo graag raar aangekeken als de mensen weten dat ze doof of niet goed horend zijn. Dit apparaat zal deze mensen verder helpen om hen optimaal te laten functioneren in de samenleving.

Dove en slechthorende kinderen worden steeds vroeger geïmplanteerd onder het motto "als we vroeg implanteren, dan zullen we toch nog een 'normaal' kind hebben."
Sommige kinderen hebben inderdaad veel baat bij een CI, maar sommigen boeken er veel minder goede resultaten mee.
Dat kinderen die vroeg een CI krijgen net zo goed zullen kunnen horen en spreken als andere kinderen is een fabeltje.
De meeste onderzoeken naar het gebruik en de resultaten van een CI worden gesponsord door bedrijven die CI's op de markt brengen, wat de aard van de resultaten wel degelijk beïnvloed.
Inderdaad, in het begin lijkt het alsof de achterstand op snel tempo wordt ingehaald, maar er is weinig onderzoek naar kinderen met een CI in de lagere school of het middelbaar. Daar blijkt dat deze kinderen nog steeds kampen met een achterstand en dat ze het op sociaal vlak moeilijk hebben.
Kinderen met een CI hebben soms, net zoals dove en slechthorende kinderen, moeite met communicatie. Zij hebben echter nooit gebarentaal geleerd (omdat dat zogezegd slecht zou zijn voor de ontwikkeling van de spraak) en hebben dus geen andere mogelijkheid tot communicatie.

Er wordt ook nooit gesproken over mogelijke problemen met een CI. Wist je dat er op zo'n CI maar 10 jaar garantie is, en dat de kans héél groot is dat een CI binnen de tien à 15 jaar vervangen moet worden? Bij een 're-implantatie' (een gevaarlijke operatie die dus geregeld herhaald moet worden) bestaat dan ook nog eens het risico dat het nieuwe CI niet zo goed afgesteld kan worden als het vorige, en dat het gehoor dus achteruit gaat.
Wanneer men een CI plaatst doet men ook het zogenaamde 'restgehoor' stuk. Slechthorenden en zelfs mensen die licht 'medisch doof' zijn (er zijn er natuurlijk ook die echt potdoof zijn), horen nog geluiden zoals een alarm, een sirene, een deur die dichtknalt,... Wanneer men hen een CI geeft, verdwijnt dat dus. Als de 'dove' dan zijn CI uitdoet (bv. om te slapen, om te zwemmen,...) is hij dus écht doof.

CI's zijn een fantastische uitvindingen en ze kunnen inderdaad zeer behulpzaam zijn, maar ze worden te snel bestempeld als 'de oplossing' voor alle doven en slechthorenden.