In het Jubelpark is Camping 16 zaterdag zijn tentenkamp aan het opslaan, na 100 dagen virtueel kamperen. Een hondertal vooral jonge mensen slaan hun tentje op. De deelnemers kijken uit naar het politieke debat met leden van de negen politieke partijen die momenteel onderhandelen over een federale regering.

De initiatiefnemers wilden een signaal geven aan de politici dat de regeringsvorming te lang duurt. De onderhandelaars kregen honderd dagen om een akkoord te bereiken, maar dat akkoord is nog lang niet in zicht. Daarom wordt er vandaag om 14 uur écht gekampeerd in het Jubelpark in Brussel.

'De mensen zijn het beu om het beu te zijn en die toenemende onverschilligheid neem ik de politici kwalijk', zegt Geoffrey Hantson, een van de initiatiefnemers.

Hantson wist vanmorgen nog niet hoeveel volk er vandaag zal opdagen. ‘Had ik een glazen bol dan had ik daar op kunnen antwoorden. We zijn met vijf mensen bij Camping 16, dus er zullen zeker vijf tenten staan’, zegt hij zaterdagmorgen aan radio 1.

Op de website van Camping 16 staan intussen meer dan 160.000 ‘virtuele’ tenten. ‘Het wordt een heel stuk moeilijker om die mensen ook echt samen te krijgen, het verschil tussen virtueel en reëel is groot’, aldus Hantson. Maar volgens hem wordt het vooral een stuk moeilijker ‘omdat er in die honderd dagen iets veranderd is’. ‘Honderd dagen geleden waren de mensen boos. Honderd dagen later heeft zich een gelatenheid geïnstalleerd bij de bevolking, zelfs een soort onverschilligheid’, zegt Hantson. ‘Als je honderd dagen geleden op café een pint ging drinken, hoorde je de typische antipolitieke discours: ‘politici zijn smeerlappen, politici zijn zakkenvuller. "Laat me met rust, het kan me toch niet meer schelen, het haalt toch niets uit", klinkt het vandaag. Ik vraag me af of de politici bewust zijn wat ze hebben aangericht bij de bevolking. Onverschilligheid is toch zowat het ergste wat je kan overkomen.’

Te braaf

Camping 16 heeft zelf een communautair akkoord, het zogenaamde Groot Akkoord, uitgewerkt. ‘We kregen het verwijt dat we veel te braaf waren door de politici honderd dagen de tijd te geven. Bovendien werden alle burgerinitiatieven een gebrek aan inhoud verweten. Het was ongewoon dat we niet tégen iets protesteren, maar vóór iets, namelijk voor een regering', zegt Hantson.

Volgens hem zijn er twee grote stromingen. ‘Het is een beetje karikaturaal om het zo voor te stellen, maar langs de ene kant heb je de Vlaams nationalisten die het land heel grondig willen hervormen. Daar zijn we het mee eens, alleen willen wij geen einde van België. Aan de andere kant heb je de mensen die willen vasthouden aan wat er nu bestaat'

Hij is verbaasd dat er geen derde weg is. ‘Daarom hebben we dat derde project verder uitgewerkt, door academici aan beide kanten van de taalgrens te verzamelen. Onze vraag: welke bouwstenen hebben we nodig als we het land grondig willen hervormen, maar als einddoel het land willen versterken? Zo kwamen we tot een zestal bouwstenen’

Drie regio’s, een federale kieskring en Nederlands en Frans verplicht maken op school zijn een aantal van de voorstellen.

Alle partijen rond de tafel

Om 16 uur vindt er in het Jubelpark een debat plaats met alle politieke partijen. ‘De partijen mogen zich eerst verantwoorden over de politieke impasse, daarna leggen we de bouwstenen op tafel om erover te praten. Ik verwacht niet dat iedereen dit allemaal goedkeurt, maar ik wil hun mening erover horen.’

Alle partijvoorzitters zijn uitgenodigd, maar er was niet zoveel enthousiasme. Enkel Alexander De Croo (Open VLD), Wouter Van Besien (Groen!), Stefaan De Clerck (CD&V), Caroline Gennez (SP.A) en Jean-Michel Javaux (Ecolo) zijn van de partij.‘Ik kan daar inkomen dat de grote namen niet komen. Ze (Bart De Wever en Elio Di Rupo, nvd.) zijn nog steeds aan het praten met onderhandelaar Wouter Beke. Anderzijds krijgen we wel alle partijen rond de tafel, dat is al lang geleden.’

‘Ik heb geen enkele politieke ambitie’, benadrukt hij. Ik wist honderd dagen geleden niet dat ik hier zou zitten. Wij zijn geen politici, wij zijn ook geen politieke partij. Het is geen statement. Dit zijn een aantal bouwstenen om tot een oplossing te vinden', zegt hij.

Wat verwacht hij dan vandaag van de actie? 'Ik heb echt geen verwachtingen, wij hebben beloofd dat we na honderd dagen iets gaan doen, het signaal versterken, ik had nooit gedacht dat we die honderd dagen zouden overbruggen. Ik ben een optimist. Voor mij is het belangrijkste dat we van de politici te horen krijgen waarom we nu vast zitten. En ik hoop dat we over de bouwstenen kunnen praten.'

'Honderd dagen geleden hebben zo’n honderdduizend mensen virtueel geroepen, als we daar vandaag luide echte kreten aan kunnen toevoegen, is dat zeker een sterk signaal’, klinkt het tot slot.

Bron: De Standaard Online (http://www.standaard.be/artikel/det...DMF20110430_044

Eigen mening: Deze actie is een goede boodschap aan onze politici. Ik denk dat er inderdaad een onverschilligheid heerst onder de mensen; het vormen van een nieuwe regering duurt nu al zo lang dat men gewoon niet meer geïnteresseerd is.
Het is interessant dat de mensen achter deze actie ook effectief aan de slag gegaan zijn om uit te dokteren hoe men precies te werk moet gaan om het land grondig te hervormen. Als de politici echt willen luisteren, kan deze inbreng van buitenaf mogelijk nieuwe inzichten brengen.
Het is alleszins duidelijk dat er dringend een nieuwe regering gevormd moet worden; de Belgen worden (terecht) ongeduldig.