22 april 2010:
Open VLD-voorzitter Alexander De Croo trekt de stekker uit de regering-Leterme II omdat de andere meerderheidspartijen een door hem gestelde deadline over de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde niet hebben gerespecteerd.

13 juni 2010:
Bij de verkiezingen wordt de N-VA de grootste partij in Vlaanderen, aan Franstalige kant is de PS de grote overwinnaar. De twee tegenpolen zijn gedoemd om samen te werken.

17 juni 2010:
De N-VA is niet alleen de grootste partij in Vlaanderen, maar ook de grootste in de Kamer. De partij is dan ook het eerst aan zet. Koning Albert benoemt Bart De Wever tot informateur.

8 juli 2010:
De Wever brengt verslag uit bij de koning en wordt van zijn opdracht ontheven. Op een persconferentie luidt het dat er “convergenties” zijn gevonden, “maar niet genoeg”. Voor een formateur is het nog te vroeg. Elio Di Rupo wordt preformateur.

20 juli 2010:
Di Rupo brengt een eerste verslag uit bij de koning. Hij stelt een tweesporenbeleid voor. Eerst komen er communautaire onderhandelingen. Pas daarna beginnen de echte regeringsonderhandelingen.

30 juli 2010:
De sfeer tussen de onderhandelaars verzuurt. Na een tweede tussentijds verslag bij de koning, last Di Rupo een “semaine familiale” in, een afkoelingsperiode.

18 augustus 2010:
De onderhandelingen bereiken een voorlopig dieptepunt als de Vlamingen de financieringswet ter discussie op tafel leggen. Di Rupo is ziedend, maar zet zijn opdracht op vraag van de koning voort.

3 september 2010:
Hoewel er een principeakkoord over de financieringswet is, gaan de onderhandelingen amper vooruit. Na enkele dagen vol stuiptrekkingen, geven de onderhandelaars er de brui aan. Di Rupo is preformateur af.

4 september 2010:
De koning stelt een bemiddelaarsduo aan: Senaatsvoorzitter Danny Pieters (N-VA) en Kamervoorzitter André Flahaut (PS). Caroline Gennez (SP.A) noemt hen het “olijke duo”.

21 september 2010:
De koning stelt een bemiddelaarsduo aan: Senaatsvoorzitter Danny Pieters (N-VA) en Kamervoorzitter André Flahaut (PS). Caroline Gennez (SP.A) noemt hen het “olijke duo”.

4 oktober 2010:
Een dag nadat de N-VA een ultimatum aan de Franstalige partijen had gesteld, trekt De Wever de stekker uit de onderhandelingen met zeven partijen.

8 oktober 2010:
Het bemiddelaarsduo is niet meer. De N-VA is opnieuw alleen aan zet. Bart De Wever wordt als koninklijk verduidelijker het veld in gestuurd. Hij krijgt 10 dagen.

17 oktober 2010:
De Wever werkt in alle discretie aan een nota. Een dag voor zijn deadline stuurt hij die naar de andere partijen door. De Franstalige partijen zijn er als de kippen bij om de nota af te schieten. De Vlamingen, de N-VA op kop, zijn geschokt. De Wever gooit de handdoek.

21 oktober 2010:
Een nieuwe speler treedt de onderhandelingsarena binnen. Johan Vande Lanotte (SP.A) wordt bemiddelaar, tegen de zin van de N-VA. Vande Lanotte start met een objectivering van de voorstellen voor een nieuwe financieringswet.

24 november 2010:
Op basis van alle modellen van de verschillende partijen heeft Vande Lanotte een compromistekst uitgewerkt. Alle partijen zeggen dat ze op basis daarvan willen voortpraten. Eindelijk een lichtpuntje?

25 november 2010:
Voor het eerst sinds lang zitten de partijen opnieuw rond de tafel, al zijn het gesprekken per taalgroep. De bemiddelaar zal op basis daarvan een nieuwe compromistekst uitwerken.

25 december 2010:
Op Kerstmis gaan de onderhandelingen hun 195e dag in. Het is meteen de langste formatie uit de Belgische geschiedenis. Het vorige record stond op naam van de regering-Verhofstadt III in 2007. Na ellenlange, uitzichtloze onderhandelingen tussen de rooms-blauwe partijen, deed koning Albert toen een beroep op Guy Verhofstadt om een interim-regering te leiden. 194 dagen na de verkiezingen legden Verhofstadt en zijn ploeg de eed af.

5 januari 2011:
De nieuwe tekst vindt geen genade bij CD&V en de N-VA. De twee partijen willen nog meer aan de tekst sleutelen, alvorens ze weer met zeven aan tafel willen. Vande Lanotte trekt zijn conclusies en dient een dag later zijn ontslag in.

8 januari 2011:
Intussen is de Belgische formatie de langste formatie ooit in Europa. Met 209 dagen overtreft België Nederland. In 1977 hadden onze noorderburen 208 dagen nodig om het kabinet-Van Agt I te vormen.

11 januari 2011:
De koning weigert Vande Lanottes ontslag en overtuigt hem voort te doen, in nauwe samenwerking met Di Rupo en De Wever. Veel geloof in de slaagkansen van dit “triumviraat” is er niet.

26 januari 2011:
Ook het triumviraat vindt geen uitweg uit de impasse. De koning aanvaardt het ontslag van Vande Lanotte deze keer wel. De impasse is compleet, de toestand is hopeloos én ernstig.

27 januari 2011:
Hoe moet het nu verder? Op de nieuwjaarsreceptie van de PS lanceert Di Rupo een nieuwe piste: een regering van nationale eenheid. De Vlamingen lachen het voorstel weg.

2 februari 2011:
Een primeur in deze formatie: na een zoveelste rondje consultaties benoemt de koning MR-voorzitter Didier Reynders tot informateur. Voor de eerste keer worden de liberalen bij de formatie betrokken.

16 februari 2011:
Zoals verwacht werd, verlengt koning Albert de informatie-opdracht van Didier Reynders, "om hem toe te laten zijn verslag te vervolledigen en te preciseren". Op 1 maart moet Reynders een definitief verslag voorleggen aan de koning.

17 februari 2011:
De huidige formatie is niet alleen de langste uit de Belgische en Europese geschiedenis, België evenaart nu ook het wereldrecord onderhandelen, dat op naam van Irak stond. Na 249 dagen raakten de Irakezen het eindelijk eens over wie de premier werd en hoe de regering eruit zou zien. Op de eedaflegging was het wel nog 40 dagen wachten, 289 dagen na de verkiezingen, maar de kans is groot dat België ook dan nog geen regering zal hebben.

1 maart 2011:
In zijn definitief verslag ziet informateur Didier Reynders een kader voor onderhandelingen. Volgens hem is het nu mogelijk om te beginnen aan “echte onderhandelingen”.

2 maart 2011:
De koning benoemt CD&V-voorzitter Wouter Beke tot onderhandelaar. “Hopelijk komt na mij een formateur”, zegt die op een persconferentie. Beke is al de zevende politicus die na de verkiezingen van 13 juni 2010 een opdracht van de koning krijgt.

5 maart 2011:
N-VA-Kamerfractieleider Jan Jambon laat weten dat zijn partij de onderhandelingstafel zal verlaten als er tegen eind april geen akkoord is. Alle andere onderhandelende partijen, zowel aan Franstalige als aan Vlaamse kant, willen niet weten van een deadline.

16 maart 2011:
In een eerste tussenverslag aan de koning brengt onderhandelaar Wouter Beke de verschillende standpunten in kaart.

23 maart 2011:
Wouter Beke kondigt aan dat hij de gesprekken met N-VA en PS,de twee winnaars van de verkiezingen, gaat opvoeren.

24 maart 2011:
Het gekrakeel houdt niet op. Vooral de N-VA vindt dat de regering van lopende zaken haar boekje te buiten gaat in verband met de meerjarenbegroting. Premier Yves Leterme (CD&V) kaatst de bal terug: volgens hem is het net N-VA-voorzitter Bart De Wever die mislukt is omdat hij er niet in slaagt om tot een akkoord te komen over een nieuwe federale regering.

30 maart 2011:
België neemt het wereldrecord van een land zonder regering over van Irak. Volgens Guinness World Records is België het land geworden dat in vredestijd de langste periode zonder officiële regering kent.

31 maart 2011:
Koninklijk onderhandelaar Wouter Beke brengt voor de tweede keer tussentijdsverslag uit bij de koning. De gesprekken gaan voort, maar nog steeds is er geen enkel concreet resultaat.

4 maart 2011:
N-VA-voorzitter Bart Dewever weigert om met 9 partijen te onderhandelen over de staatshervorming. Hij vindt dat tijdsverlies. Intussen heeft de MR een resolutie klaar die de uitbreiding van het Brussels Gewest bepleit en verandert de Franse Gemeenschap in de Federatie Wallonië-Brussel: twee schoten voor de boeg van de Vlaamse partijen.

14 april 2011:
Wouter Beke gaat andermaal langs bij de koning. Een akkoord lijkt meer dan ooit veraf.

15 april 2011:
Onderhandelaar Wouter Beke zit samen met N-VA-voorzitter Bart De Wever en de vier Franstalige partijvoorzitters. “ We hebben geen akkoord, de meningsverschillen blijven erg groot en de tijd is op, luidt de conclusie van De Wever.

19 april 2011:
CD&V-kopstukken Yves Leterme, Kris Peeters en Inge Vervotte nemen afstand van hun oudere partijgenoten Mark Eyskens en Wilfried Martens, die vinden dat de N-VA zichzelf aan het uitsluiten is en een regering zonder de Vlaams-nationalisten niet langer uitsluiten. Ze willen De Wever en co absoluut aan boord houden.

Bron: www.Deredactie.be

Mijn mening:
Wat mij vooral opvalt is dat er bijna 310 dagen niets gebeurt. Sinds september zijn er een soort van virtuele onderhandelingen met partijen die niet eens weten wie hun partners eigenlijk zijn. Toen Johan Vande Lanotte in de ring stapte had ik nog hoop en zeker met zijn nota dacht ik dat het snel zou gaan. Sindsdien is het alleen maar bergaf gegaan. De opdracht van Reynders vond ik er al te veel aan. Wouter Beke, ik heb er veel respect voor, maar volgens mij is dit enkel de uitstelling van verkiezingen. Ik hoop dat er alsnog een akkoord komt, al denk ik niet dat dit het geval gaat zijn. Vandaag nog roept Milquet op dat iedereen kleur moet bekennen en geef haar daar wel een beetje gelijk in, al vraag ik mij ook af dat de Franstaligen bereid zijn hun dubbele agenda weg te steken. Mét N-VA onderhandelen, en tegelijk hopen dat zij niet mee in de regering stappen is redelijk hypocriet. Ik hoop dat er nog een akkoord komt, maar ik denk dat men binnenkort een ander akkoord vind: de datum van nieuwe verkiezingen. Het moet echt vooruit gaan. Onze regering investeert niet, onze regering beslist niet. Wij kunnen onze vergrijzing, pensioen, ... nu niet veiligstellen. Dus: alsjeblieft, een regering en dringend!

Het is inderdaad zeer triest dat er sindsdien nog steeds geen stap verder is gezet. Dit zijn stuk voor stuk intelligente mensen, die niet voor niets staan waar ze staan. Zij hebben een beter zicht op de situatie dan wie dan ook, maar komen er niet uit. Ik begin stilaan te denken dat sommige partijen het niet meer doen om vooruit te geraken, maar vooral hun 'tegenpartijen' niets gunnen.
Voor de burgers wordt het steeds moeilijker om deze situatie te volgen. Ik doe mijn best om op de hoogte te blijven, omdat ik het toch wel belangrijk vind, maar ik begin onderhand toch de moed te verliezen. Zoals Nic zegt, komt ons pensioen e.d. in gevaar: voor een stabiele toekomst voor ons en ons land is een regering nu echt wel nodig.

Klopt wat Ruben zegt. Het was niet voor niets dat de Franstaligen de nota-De Wever zo snel afschoten. Di Rupo wou De Wever gewoon een koekje van eigen deeg geven. Daarom vond ik het hoopvol dat Vande Lanotte aangesteld was: een neutraal persoon, met een 'proper' parcours in de onderhandelingen. Toch schrok ik wel van het afketsen van die nota toen. Ze gunnen elkaar amper iets. Ik ben benieuwd of Beke, die ook de nota VdL afschoot, een kans krijgt.

Wat ik niet begrijp is het volgende: waarom stelt Bart de Wever deadlines op voor VDL en Beke terwijl HIJ eigenlijk degene moet zijn die de initiatieven moet nemen? Ik vind het best laf dat de Wever alle onderhandelingen doorschuift naar andere personen terwijl HIJ én Elio Di Rupo degenen zijn die de verkiezingen gewonnen hebben. Al de mensen die voor hun partijen gekozen hebben worden nu toch wel teleurgesteld. Zoals men wel eens meer zegt: als alle partijen water bij hun wijn doen, dan zou er al veel sneller iets uit de bus gekomen zijn!

Dat vind ik er ook van. De Wever wil altijd maar zelf aan zet komen, maar hij kan volgens mij net zo goed verantwoordelijkheid tonen aan de tafel zonder een titel van de koning op z'n hoofd.

Heel het land op zijn kop, verkiezingen georganiseerd en De Wever behaalt zijn grote overwinning. En wat hebben we er tot nu toe van gemerkt? Nihil.
De politici zitten nog steeds te kakelen als echte kippen aan de onderhandelingstafel, maar de resultaten blijven uit. Telkens wordt er een nieuw persoon aangeduid die dan 'de redding en oplossing zal brengen', maar het is valse hoop. Er gebeurt als 310 dagen niks. Het enige spectaculaire is dat we de 'wereldtitel' hebben gekregen en dat is nu niet bepaald iets om trots op te zijn ...
Het wordt hoog tijd dat er een regering komt en hopelijk is dit dan een 'fatsoenlijke' regering, waar ik voor vrees als de onderhandelingen van de politci als een boemeltrein vooruit blijven gaan ...

Omdat hij geen initiatief toebedeeld krijgt van de koning. Je kunt die vraag dus best aan Albert stellen.

De koninklijke aanstellingen gebeuren volgens een vastgelegd protocol en volgorde maar zoals nic.andriessen zegt:
BDW én EDR kunnen perfect een voorstel uitwerken zonder een koninklijke aanstelling. Waarom zij dat niet doen, tja, beiden partijen zullen daar wel hun redenen voor hebben( partijbelang versus algemeen belang).

__________________
Everybody is a genius.
But if you judge a fish by its ability to climb a tree,
it will live its whole life believing that it is stupid. A. Einstein