BRUSSEL - In de paastijd worden er traditioneel heel wat volwassenen gedoopt. Dit weekend verwelkomt de Belgische Kerk 152 nieuwe leden, een recordaantal. De meeste zijn van vreemde origine, zoals Scott en Sandra uit Nigeria. Maar ook de Brusselse studente Erika kiest heel bewust voor het doopsel.

Van onze medewerkster

Voor de meeste mensen is Pasen niet veel meer dan een zondag waarop chocoladen eieren worden uitgedeeld. De ware betekenis – de verrijzenis van Christus – wordt alleen nog in streng gelovige middens herdacht. Al lijkt die groep wel te groeien, want in de huidige crisistijden zijn er meer kersverse christenen dan ooit. De Brusselse studente Erika Van Wambeke (23) is een van de 152 zogenaamde ‘catechumenen' die tijdens het paasweekend gedoopt worden. ‘Het is een enorme eer dat dat net op die dag gebeurt. Ik zal het licht en het leven krijgen, en het is toch net dáárvoor dat Jezus is gestorven aan het kruis?'

Het lijkt wel een wonder dat de katholieke Kerk dit jaar zoveel nieuwe mensen aantrekt, met de schandalen rond Vangheluwe en andere pedofiele priesters vers in het geheugen. Erika spreekt vol lof over haar geloof en haar band met God, maar als we de huidige crisissituatie aansnijden, houdt ze het kort. ‘Iedereen moet leven volgens zijn eigen overtuiging. Maar zelf heb ik nooit getwijfeld. Die schandalen staan los van mijn band met God.'

Ook Erika's vrienden en familie steunen haar in haar keuze. Al was het voor haar moeder toch even slikken, geeft de jonge studente toe. ‘Zelf is zij – net als mijn vader en de meeste van hun generatiegenoten – gedoopt als kind, maar gaandeweg zijn ze hun geloof verloren. Ze hebben mij dus ook niet laten dopen, want ze wilden me de vrije keuze laten. Vroeger had ik daar absoluut geen begrip voor, maar intussen versta ik hen wel. Nu ben ik zelfs heel blij dat ik mijn geloof helemaal zelf heb kunnen ontdekken. Ik zal God heel bewust tot mij laten komen.'

Hulp van hierboven

De meeste gelovigen krijgen hun religie binnen met de paplepel, maar Erika heeft God dus helemaal op haar eentje ontdekt. ‘Ik heb als kind heel wat nare dingen meegemaakt, maar ik had nooit het gevoel dat ik er alleen voor stond. Ik voelde hulp van hierboven. En hoe meer ik bad, hoe harder ik die steun voelde. Als vijfjarig meisje bid je natuurlijk anders dan nu, maar toch: ik voelde toen al dat er iemand luisterde naar mijn vragen. En mijn geloof wordt alleen maar sterker met de jaren. Bovendien is het heel fijn om in de kerk andere christenen te ontmoeten en samen te bidden.'

Vanaf zaterdagavond maakt ze dus officieel deel uit van die geloofsgemeenschap. Maar dat is voor Erika niet het belangrijkste. ‘Ik wil vooral een echte dochter van God zijn. En uiteraard kijk ik ook enorm uit naar mijn eerste communie, want dan zal ik eindelijk het lichaam van Christus ontvangen. (glundert) Dat wordt een hele eer. Maar aan de kern van mijn geloof zal niet veel veranderen. Dat geloof groeit een leven lang, het zou maar gek zijn mocht het zaterdag plots een boost krijgen.' (lacht)

Scott Itua (31) en zijn vrouw Sandra (28) uit Wommelgem verwachten wél dat er zaterdag een grote verandering zal plaatsvinden. ‘Er begint een heel nieuw leven,' zegt Scott enthousiast. Hij ziet er best stoer uit, met zijn trendy T-shirt en – weliswaar religieuze – tattoos. Scott geeft toe dat hij zijn stoere look in het verleden soms heeft waargemaakt. Maar binnenkort is dat allemaal voorbij.

‘Ik rookte en danste af en toe. Maar zaterdag stop ik daarmee. Want dan sluiten mijn vrouw en ik een nieuw verbond met God. En dan krijgen we voor het eerst een hostie, het heilige brood. Ik geef toe dat ik altijd een beetje jaloers ben als ik zie hoe iedereen daarvan mag proeven, behalve wij. (lacht) Maar ik weet nu al zeker dat het goed zal smaken, want het is tenslotte toch het lichaam van Christus.'

Scott wil graag een actieve rol spelen in de christelijke gemeenschap. ‘Priester zal ik helaas niet kunnen worden, want ik heb gedaan zoals de Bijbel het voorschrijft: “Gaat heen en vermenigvuldigt u”. Maar zelfs mét een vrouw en kind wil ik toch nog het woord van God verkondigen in Wommelgem.'

Voodoo

Het jonge koppel verhuisde acht jaar geleden vanuit Nigeria naar België. Toen hun dochtertje geboren werd, bijna een jaar geleden, wilden ze haar absoluut laten dopen, vertelt Sandra. ‘Een kind is een geschenk van God. Door het te laten dopen, geef je het terug aan Hem. Zo kan het echt toetreden tot het Rijk van de Heer.'

Scott vindt het jammer dat hij als kind niet die kans heeft gekregen. ‘Mijn ouders waren helaas geen goede christenen. Ze lieten me hard werken, waardoor ik geen tijd had om naar de kerk te gaan. Maar diep in mezelf wist ik altijd al dat ik een echte christen ben. In Nigeria zijn er nochtans veel religies: christenen, moslims én voodoo-priesters. Maar dat laatste was zeker niets voor mij. Door objecten te aanbidden vind je misschien snelle oplossingen, maar het werkt niet op lange termijn. Christenen bidden zachtjes, omdat ze beseffen dat hun lot toch in Gods handen ligt.'

Dat veel mensen zich vandaag afkeren van de katholieke Kerk, begrijpt Scott niet. ‘Zulke mensen zijn geen echte christenen. Soms ben ik echt verbaasd als ik zie hoe de Belgen met hun geloof omspringen. Als ze jong en succesvol zijn keren ze hun rug naar de Kerk, maar op hun oude dag staan ze daar ineens weer. Zelf heb ik nooit aan God getwijfeld, zelfs niet toen bleek wat voor fouten bepaalde geestelijken hebben gemaakt. We zijn toch allemaal mensen van vlees en bloed? Zoals Christus zelf al zei: wie zonder zonden is, werpe de eerste steen!'

Bron: De Standaard http://standaard.be/artikel/detail....02-138784c7ea7c

Mening:
Ik vond het zeer frappant, dat er nog zoveel mensen zijn die zich op oudere leeftijd nog willen laten dopen en zich dan aansluiten bij het Christendom. Voornamelijk omdat de kers de laatste tijd niet in zo'n goed daglicht heeft gestaan vind ik het raar dat er een stijging is van doopsels. Een rede hiervan kan zijn dat mensen in deze moeilijke tijden een toevluchtsoord gaan zoeken waar ze terecht kunnen. Een andere verklaring kan ik hiervoor niet bedenken. Ik wil dit helemaal niet afkeuren, maar ik vind het wel raar.